یهود در قرآن
-
قبسِ موسی و تاریکیِ امروز: نگاهی دوباره به آغاز هدایت
ایدئولوژی صهیونیسم هدایت را نه جستجوی انسانی، بلکه حق ویژه و مالکیت تفسیر کرده است؛ و این نگاه در سیاستهای نظامی، امنیتی و رسانهای آن آشکار است. اگر بخواهیم تنها یک نمونه روشن از رفتار امروز را یاد کنیم، بمباران پیاپی مناطق مسکونی غزه—بهویژه مدارسی که هزاران نفر برای حفظ جان به آن پناه بردهاند—بسنده میکند.
-
تصویرسازی قرآن از ساختار دینی و سیاسی صهیونیسم
در میان آیات سوره بقره، آیه ۷۵ نقطهای است که تاریخ به لحظهای اخلاقی و سیاسی گره میخورد. این آیه تصویری از رابطهی پیچیده میان ایمان، دانایی، و تحریف ارائه میدهد؛ تصویری که امروز در ساختار دینی و سیاسی صهیونیسم، همچنان زنده و قابل رؤیت است.
-
عهد آب در برابر عهد خون؛ نقد الهیات قربانی در آیه ۶۰ بقره
آیه ۶۰ سوره بقره، از رهگذر روش بینامتنی، چرخشی الهیاتی را آشکار میکند: تصحیح میثاق خون به میثاق آب، براندازی منطق قربانی و داوری، و اعلام عهد جهانی رحمت. نسخهٔ الهیاتی عصر داده و نظارت همین است: هر جا فیض مشروط شود و رزق به ابزار کنترل بدل گردد، فساد سازمانیافته استمرار مییابد. قرآن، با زبان سنگ و آب، ما را به عهد جدیدی فرامیخواند — عهدی که سرچشمه آن، رحمت بیقید و فیض همگانی است.
-
شهرکسازی صهیونیسم به اسم عهد الهی!
نعمت الهی در قرآن، نشانهٔ رحمت و نجات است، نه ابزار امتیاز قومی. نعمت حقیقی بنیاسرائیل آن بود که از بردگی نجات یافتند و به توحید راه یافتند؛ اما در منطق شهرکسازی، «نعمت» به معنای مالکیت بر سرزمین تفسیر میشود، و این دگرگونی معنایی، نقطهٔ آغاز تحریف است.
-
ردّیه سوره جمعه بر سکولاریزاسیون قومگرایانهٔ الهیات یهود
اگر گفته شد یهودیت «قانون اساسی الاهی» دارد، صهیونیسم برعکس، تلاش میکند قانون الاهی را به «قانون سیاسی قوم برگزیده» بدل کند. در نتیجه، قانون ۲۰۱۸ اسرائیل را نمیتوان ادامهای از تورات دانست؛ بلکه باید آن را سکولاریزاسیون قومگرایانهٔ الهیات یهودی دانست — ترجمهای زمینی از مفاهیم عهد، بدون روح عدالت الاهی.
-
تهی کردن موعودگرایی از اخلاق توسط صهیونیسم/ وقتی سنت دینی، ابزار میشود!
حجت الاسلام میرجلیلی گفت: با پیدایش صهیونیسم سیاسی در اواخر قرن نوزدهم، مفاهیم دینیِ «بازگشت»، «ارض موعود» و «قوم برگزیده» از محتواهای اخلاقی تهی و در خدمت ملیگرایی یهودی قرار گرفتند. این ایدئولوژی که از دل بحرانهای مدرنیتهی اروپایی برخاست، سنت دینی را به ابزار مشروعیت دولت مدرن بدل کرد.
-
هارمجدون و مسئله ایران در الهیات آخرالزمانی
قرآن پایان جهان را با امنیت تعریف میکند؛ نه به معنای آرامش مادی، بلکه به معنای امن وجودی، یعنی حالتی که انسان دیگر از آینده، از خدا، و از دیگری نمیهراسد. این، نقطهی مقابل تصویر غربیِ آپوکالیپس است که پایان تاریخ را در ترس، جنگ و انقراض میبیند.
-
از عهد تا عدالت: نقد الهیات صهیونی در پرتو مهدویت قرآنی
در منطق صهیونی، زمین ابزار هویت است؛ در منطق ایمانیِ انجیل، زمین نماد رهایی از گناه است؛ و در منطق قرآنی، زمین امانتی الهی است که باید به دست صالحان اداره شود. از همینرو، وراثت در قرآن نه انتقال مالکیت، بلکه انتقال مسئولیت است. امامت نیز در این چارچوب نه فرمانروایی موروثی، بلکه نتیجهی رشد معنوی و اجتماعیِ انسان است؛ همانگونه که خدا به ابراهیم فرمود: «لا ینال عهدی الظالمین»، یعنی امامت عهد الهی است و به ظالمان نمیرسد.
-
نگاه آیات ۲۰–۲۱ مائده به عهد ابراهیمی!
قرآن نه نفیکنندهٔ تاریخ اسرائیل بلکه اصلاحکنندهٔ فهم آن است. از این منظر، قرآن «خوانش نجاتمحور و اخلاقمدار» از همان عهدی ارائه میدهد که در تورات صورت قومی یافته است.
-
ردّیه آیه ۱۲۰ سوره بقره بر بازسازی سیاسی «عهد ابراهیمی»
صهیونیسم مدرن، بهویژه در اندیشه بنیامین نتانیاهو، بازسازی سیاسی همان «عهد ابراهیمی» است. نتانیاهو در کتاب صلح پایدار: اسرائیل و جایگاه آن در میان ملتها تصریح میکند که پیوند قوم یهود با خداوند از طریق بازگشت به سرزمین موعود تحقق مییابد و این بازگشت، سند مشروعیت تاریخی اسرائیل است. این همان چیزی است که آیه ۱۲۰ سوره بقره بر آن ردّیه میکِشد.
-
سرنخهای نقض جامعیت عهد الهی در تحرکات صهیونیستی
پدیدهٔ «نقض جامعیت عهد الهی» تنها یک رخداد الهیاتی در صدر اسلام نیست، بلکه سرنخهایی از آن در مسیر طولانی تحولات فکری ـ سیاسی یهودیت تا روزگار معاصر قابل پیگیری است.
-
ویژهگرایی؛ منطق صهیونیسم در اشغالگری و تبعیض نظاممند
در جهان معاصر، ایدئولوژی صهیونیسم، بازتاب مهمی از این منطق ویژهگرایانه و انحصارگرایانه در عرصه بینالملل است. نظریه ( Am Segula یا «قوم برگزیده» در گفتمان صهیونیسم، مبنای هویتی و سیاسی رفتارهایی قرار گرفته که منجر به اشغالگری، تبعیض نظاممند و بیاعتنایی به حقوق ملتهای دیگر شده است. این پیوند میان توجیه الهیاتی و عملکرد سیاسی، میراث تاریخی ویژهگرایی را در قالبی مدرن و قدرتمحور بازتولید میکند.
-
تجلی نماد «قِرَدَة» در سیاستهای فرهنگی و اندیشههای صهیونیسم معاصر!
بررسی شاخههای صهیونیسم معاصر نشان میدهد که بسیاری از ویژگیهایی که قرآن با تعبیر «قِرَدَة» بیان کرده، در سطح ساختاری و ژن فرهنگی این جریان سیاسی–دینی حضور دارند. این ویژگیها اغلب در قالب سیاستهای فرهنگی، تولیدات رسانهای، و اندیشههای راهبردی شکل گرفته و به مثابه ابزاری برای حفظ هژمونی و جذب نیرو عمل میکنند.
-
پیشگویی قرآن درباره تلاش صهیونیستها به کوچ اجباری مردم غزه
قرآن در آیه ۱۰۳ سوره مبارکه اسراء الگویی فراتاریخی از رویارویی میان «طاغوت» و «حاملان عهد الهی» را ارائه میدهد؛ الگویی که در آن اراده برای اخراج، محاصره و نابودی یک ملت، در نهایت با شکست کامل نظام ظلممحور مواجه میشود. در عصر حاضر، این منطق قرآنی را میتوان در اقدامات رژیم صهیونیستی مشاهده کرد.
-
الهیات عهد و ممنوعیت ولایت سلطهآور
از منظر الهیات عهد، نهی از ولایت سلطهآور به معنای منع وابستگی به قدرتهایی است که هویت دینی و سیاسی مسلمانان را در معرض تغییر یا تضعیف قرار میدهند. در این نگاه، ولایت صرفاً یک رابطه حقوقی یا نظامی نیست، بلکه پیوندی جامع و تعیینکننده در شکلدهی به مسیر جمعی امت است. این امر، لزوم مرزبندی میان همزیستی مسالمتآمیز و پذیرش سلطه را روشن میسازد.
-
۶ اسطوره بزرگ یهود در خدمت پروژه سیاسی صهیونیسم!
با بهرهگیری از چارچوب الهیات عهد، میتوان ۶ اسطوره بزرگ یهود را نهتنها در خدمت پروژه سیاسی صهیونیسم بلکه در راستای تحریف و نقض عهد توحیدی تحلیل کرد. این اسطورهها، با ایجاد تصویری تحریفشده از رابطه انسان و خدا، پیام جهانی و اخلاقی دین را به ایدئولوژی قومی محدود میکنند.
-
پاسخ قاطع قرآن به ادعاهای یهود درباره سِحر و اسطوره
قرآن در آیه ۱۰۲ سوره بقره پاسخی قاطع به اتهام سِحر علیه حضرت سلیمان (ع) میدهد و ضمن نفی آن، از آموزههای جادویی شیاطین و نقش فرشتگان هاروت و ماروت در آزمون الهی یاد میکند. از این منظر، آیه نهتنها تبیینکننده یکی از تحریفات دینی در سنت یهود است، بلکه مرز میان عقلانیت وحیانی (لوگوس) و باورهای اسطورهای و جادویی (میتوس) را ترسیم میکند.
-
تلاش برای حذف شریعت از زندگی با نقض عهدهای صهیونیسم
حجتالاسلام میرجلیلی اظهار کرد: قرآن، نقض عهد را نه فقط مسئلهای تاریخی، بلکه نشانهای از فساد قلبی و انحطاط اخلاقی میداند؛ واژههایی مانند «قَسْوَة» (سختدلی)، «فِسق»، و «إسراف» در این زمینه بهکار رفتهاند؛ در سوره مائده (آیه ۱۳) آمده است: «فَبِمَا نَقْضِهِم مِّیثَاقَهُمْ لَعَنَّاهُمْ وَجَعَلْنَا قُلُوبَهُمْ قَاسِیَةً...» (پس به سبب پیمانشکنیشان، لعنتشان کردیم و دلهایشان را سخت ساختیم...)؛ این عهدشکنیها، در نهایت، به حذف شریعت الهی از زندگی عملی، ویژهگرایی قومی و توجیه ظلم و ستم بر دیگران منجر شد.
-
استفاده از استعارات بنیاسرائیل برای نجات غرب از انحطاط
حجتالاسلام میرجلیلی گفت: پیتر تیل، چهرهای برجسته در میان نخبگان فناوری، نَه تنها یک سرمایهگذار بزرگ در حوزه تکنولوژی است، بلکه صاحب دیدگاهی فلسفی-سیاسی درباره آینده تمدن غرب نیز هست؛ استفاده او از استعاره خروج بنیاسرائیل از مصر و مفهوم رهایی، صرفاً ادبی نیست، بلکه بخشی از پروژه فکری برای نجات غرب از «وضعیت انحطاط» است.
-
الهیات عهد و کارکردهای سیاسی آن
حجتالاسلام «محمدمهدی میرجلیلی» در جریان سلسله سخنرانیهای خود با موضوع «یهود در قرآن» به مساله تابوت عهد در قرآن، تورات و صهیونیسم: تحلیلی بر الهیات عهد و کارکردهای سیاسی آن اشاره کرد و گفت: تابوت عهد، نماد مقدس عهد میان خدا و بنیاسرائیل؛ نقشی محوری در متون مقدس یهودیت و اسلام دارد.
-
فلسفه سرگردانی، طرد الهی و پراکندگی قومی یهود!
حجتالاسلام میرجلیلی با اشاره به مفهوم دیاسپورا در عهد عتیق و تیه در قرآن گفت: دیاسپورا بهمثابه تیه تمدنی؛ جلوهای از ویژهگرایی الهیاتی است و تحلیل تطبیقی نشان میدهد که «تیه» در قرآن نوعی مجازات موقت و هشدار قاطع برای قوم بنیاسرائیل است، در حالی که «دیاسپورا» در سنت یهودی، تجربهای پیچیدهتر و هویتساز است؛ هر دو مفهوم در چارچوب الهیات عهد معنا پیدا میکنند که رابطه خاص میان خدا و قوم خاص را در طرد و بازگشت بازتاب میدهد.
-
سیاست امروز اسرائیل احیای ویژهگرایی قومی است
حجتالاسلام میرجلیلی با اشاره به احیای ویژهگرایی قومی در سیاست امروز اسرائیل تصریح کرد: در سالهای اخیر، گفتمان «قوم برگزیده» و «سرزمین موعود» توسط مقامات اسرائیلی بهعنوان ابزاری برای توجیه نسلکشی، اشغال، و حذف ملت فلسطین بهکار میرود.
-
دگردیسی مفهوم عهد در الهیات صهیونیسم
حجتالاسلام میرجلیلی گفت: دگردیسی مفهوم عهد در الهیات صهیونیسم را باید مورد توجه قرار دهیم چراکه در سنت یهودی، عهد میان خدا و بنیاسرائیل مفهومی اخلاقی و دینی داشته است: پیمانی برای عبادت، عدالت، پرهیزگاری، و پیروی از شریعت. اما در الهیات صهیونیستی و بهویژه از قرن ۱۹ به بعد این مفهوم دچار دگردیسی سیاسی-قوممدارانه شد.
-
تخطی صهیونیستها از ۱۰ فرمان تورات و نقض عهد الهی
حجتالاسلام میرجلیلی با اشاره به اینکه جنایات صهیونیسم معاصر؛ نقض عهد الهی است، گفت: امروزه صهیونیسم با اقداماتی نظیر قتل مردم غزه و فلسطین؛ غصب سرزمینهای دیگران؛ شهرکسازی و اخراج مردم بومی؛ تخریب خانهها؛ دروغ و تحریف واقعیتها؛ طمع به اموال و سرزمین دیگران، این میثاق را نقض کرده است که تمام این اقدامات، نقض آشکار عهد سکنی و اصول الهی تورات و قرآن است.
-
خدمتِ برخی آموزههای تلمودی به صهیونیسم سیاسی
حجتالاسلام میرجلیلی با اشاره به تلمود و صهیونیسم و برخی آموزههای تلمودی در باب «برتری قومی» و «غیریتسازی» اظهار کرد: این مولفهها امروزه در حمایت از صهیونیسم سیاسی و ایدئولوژی تبعیضمحور اسرائیل مورد استفاده قرار میگیرند؛ این امر بعد سیاسی سلطه تلمود را نیز برجسته میسازد.
-
نگاه تمدنی قرآن به اهل کتاب
حجتالاسلام میرجلیلی با اشاره به اینکه اهل کتاب در قرآن نماد تمدنی نوشتارمحور هستند که هویت و قوانین خود را بر مبنای کتاب مقدس مکتوب بنا کردهاند، افزود: نگاه «کلاریس هرن اشمیت» به نوشتار به عنوان پایهای برای تمدن یهود با آموزههای قرآن هماهنگ است و هر دو بر نقش کلیدی نوشتار در حفظ هویت، قانون و فرهنگ تأکید میکنند؛ ضمن اینکه قرآن علاوه بر ارزشگذاری به میراث نوشتاری اهل کتاب، نسبت به پیامدهای منفی نپذیرفتن حقایق الهی و عمل نکردن به دستورات خداوند هشدار میدهد.
-
دنیاگرایی ویژهگرایی دو خصلت مهم یهود
حجتالاسلام میرجلیلی با اشاره به خصلتهایی که در قرآن نسبت به قوم یهود بیان شده است، اظهار کرد: در آیات مختلفی خداوند این قوم را توصیف میکند اما از این میان دو خصلت دنیاگرایی و ویژهگرایی به عنوان مهمترین خصیصه آنها بیان شده است.