مامون با نزدیک کردن امام به خودش از طریق واگذاری ولایتعهدی تمام اعمال خود و حکومت عباسی را توجیه می کرد. یعنی راحت می توانست قتل مردم، مقابله با مخالفان بخصوص مقابله با قیامهای علویان و هراقدامی که انجام می داد را توجیه کند یعنی چنین القا می شد که همین که امام رضا علیه السلام در دستگاه حکومت قرار دارد پس همه اقداماتی که این حکومت انجام می دهد، اقدامات روا و درستی است. این برای مامون بسیار حایز اهمیت بود که بتواند به چنین هدفی برسد تا راحت تر کار خود را پیش ببرد.
مجموع مطالعات و بررسی ها نشان می دهد که منابع دست اول (یعنی تا قرن ۷ و ۸ هجری) عمدتا ۲۸ صفر و آخر ماه صفر را بعنوان روز شهادت حضرت مجتبی علیه السلام مطرح کرده اند. روز ۷ صفر از قرن ۸ و از زمان شهید اول به بعد، مطرح شده است.
حجتالاسلام خانجانی گفت: اگر مسئله پالایش دین توسط امام هادی(ع) انجام نمیشد - یعنی حضرت انحرافات را روشن بازگو و نقاط قوت را تایید نمیکردند - شیعه به یک فرقهی سردرگم و حیران تبدیل میشد به خصوص در دوره غیبت که اصل ماجرای دین و دینداری مورد خدشه قرار میگرفت و موارد خرافی، نادرست و انحرافات جای اصول و مسائل اصیل دینی و اعتقادی مذهبی را میگرفت.
