حجت الاسلام والمسلمین «سیدحسین مومنی» در گفت وگو با خبرنگار دین و اندیشه خبرگزاری شبستان با بیان این که برخی از ماه ها در میان ماه های سال برگزیده هستند، اظهارداشت: ماه رجب از جمله این ماه های منتخب و در این ماه ابواب رحمت الهی به سوی بندگان باز است. انسان وقتی می خواهد در یک مهمانی حضور پیدا کند قبل از حضور در مراسم مهمانی، ابتدا ظاهر خود را آراسته و پیراسته می کند، لباس مناسب تهیه می کند، بعد به این فکر می کند که مسیر خانه تا محل مهمانی را چگونه طی کند؟ با چه مرکبی برود؟ چگونه برود؟ چه ساعتی برود؟ و سپس در مهمانی حضور می یابد.
این خطیب و کارشناس مذهبی گفت: ما قرار است در یک ضیافت بسیار ملکوتی، نورانی و الهی مهمان شویم که این ضیافت نیاز به آمادگی قبلی دارد. اما نکته این است که این ضیافتی نیست که در جای خاصی برگزار شود و ما سر آن سفره حضور پیدا کنیم؛ بلکه ضیافتی است که در خانه های ما برپا می شود. میزبان و صاحب این سفره، به خانه های ما می آید؛ پیامبر خاتم صلی الله علیه وآله در خطبه شعبانیه می فرمایند: «أَیُّهَا النَّاسُ إِنَّهُ قَدْ أَقْبَلَ إِلَیْکُمْ شَهْرُ اللَّهِ ؛ ای مردم! ماه خدا با برکت و رحمت و آمرزش به سوی شما رو کرده است» یعنی ما روی نمی کنیم بلکه این خداوند است که به ما روی کرده است.
حجت الاسلام مومنی ضمن یادآوری این نکته که وقتی قرار است شما یک کار خاص انجام دهید به آمادگی قبلی نیاز دارید، تصریح کرد: در این ضیافت خاص ملکوتی هم ما فیوضات لیالی قدر را در پیش داریم و اگر کسی می خواهد از لیالی قدر استفاده کرده و بهره ببرد مراقبه و آمادگی قبل از عمل لازم است که این آمادگی از ماه رجب آغاز می شود. البته باید در طول سال انسان آمادگی و مراقبه را داشته باشد اما مراقبت خاص از ماه رجب آغاز می شود.
استاد حوزه علمیه قم افزود: آن شستشوی ظاهر و پیراستن و آراستن ظاهری و پاک کردن درون از آلودگی ها و زنگارها در رجب آغاز می شود. در شعبان، انسان لباس مناسب و مرکب مناسب تهیه می کند و سپس وارد میهمانی خاص ماه مبارک رمضان می شود. اما توجه داشته باشیم که بستر این آمادگی را نیز خود خداوند در ماه رجب فراهم کرده است تصور نکنیم که ما زمینه و بستر این آمادگی را ایجاد می کنیم.
وی تأکید کرد: مرحوم آیت الله ریشهری در جلد اول کتاب «نهج الدعا» حدیثی را نقل کرده است. ابتدا منظور و مقصودم از نقل این روایت را عرض کنم. مقصود این است که بدانیم بستر این آمادگی از جانب خود خداوند فراهم شده است. یعنی ضیافت را خود خدا ترتیب داده، مَرکَب این مهمانی را هم خود خداوند مهیا کرده، زمینه و بستر آماده شدن برای ضیافت را هم خود خداوند فراهم نموده است. و اما در روایت نقل شده است که «از شب اول ماه رجب، مَلَکی از آسمان هفتم به نام «داعی» (دعوت کننده ) – در کلام عامیانه «جارچی» - هر شب تا صبح ندا می دهد: «طُوبَی لِلذَّاکِرِینَ طُوبَی لِلطَّائِعِینَ؛ خوشا به حال ذاکران! خوشا به حال اهل طاعت! بعد این ملک می گوید: وَ یَقُولُ اللهُ تَعَالَی: «أَنَا جَلِیسُ مَنْ جَالَسَنِی وَ مُطِیعُ مَنْ أَطَاعَنِی وَ غَافِرُ مَنِ اسْتَغْفَرَنِی؛ من همنشین کسی هستم که با من همنشینی کند و مطیع کسی هستم که از من اطاعت نماید و آمرزنده کسی هستم که از من آمرزش بطلبد» این تعبیر واقعا بهت آور است. خداوند متعال می فرماید من مطیع کسی هستم که از من اطاعت کند.
مومنی تصریح کرد: در ادامه روایت می فرماید: «الشَّهْرُ شَهْرِی وَ الْعَبْدُ عَبْدِی وَ الرَّحْمَهُ رَحْمَتِی فَمَنْ دَعَانِی فِی هَذَا الشَّهْرِ أَجَبْتُهُ وَ مَنْ سَأَلَنِی أَعْطَیْتُهُ وَ مَنِ اسْتَهْدَانِی هَدَیْتُهُ ؛ این ماه، ماه من است و بنده، بنده من و رحمت، رحمت من است؛ پس هر کس در این ماه، من را بخواند، او را اجابت می کنم و هر کس از من درخواستی داشته باشد، به او عطا می کنم و هر کس از من هدایت بخواهد، او را هدایت می نمایم». «وَ جَعَلْتُ هَذَا الشَّهْرَ حَبْلًا بَیْنِی وَ بَیْنَ عِبَادِی؛ فَمَنِ اعْتَصَمَ بِهِ وَصَلَ إِلَیَّ؛ من این ماه را ریسمانی میان خود و بندگانم قرار دادم که هر کس به این ریسمان چنگ بزند، به من وصل شده است». یعنی همه زمین و زمان و تمام مولکولهای عالم مهیا شده اند که ما به خدا رجوع کنیم. اگر کسی به ریسمان ماه رجب چنگ بزند به خدا متصل می شود.
نظر شما