خبرگزاری شبستان، گروه بین الملل: مراسم اعطای نخستین جایزه جهانی امام خمینی(ره) امروزچهارشنبه (26 آذر) در سالن اجلاس سران برگزار می گردد. در این مراسم، از پدید آورندگان آثار برتر درخصوص امام و از کشورهای مختلف که توانسته اند در محورهایی مانند منظومه فکری ، عدالت،عرفان، تمدن نوین اسلامی ، ادیان، استکبارستیزی، دین ،زنان و ... اثرگذاربوده اند و به ترویج اندیشه ها و افکار امام همت گمارده اند، قدردانی و جوایزی اهدا خواهد شد.
حبیب ساسانی، کارشناس مسایل منطقه ای در یادداشتی درباره این اجلاس ندشت: یکی از دلایل اهمیت نخستین جایزه جهانی امام(ره) از آن جهت است که نقش و تاثیر معمار بزرگ انقلاب اسلامی ایران در ابعاد مختلف فرهنگی، سیاسی، اجتماعی ، معرفتی و.. در سطح بین المللی بیش ازگذشته آشکار می شود.
از این رو ، این مراسم بهانه ای گردید تا نگارنده این سطور درباره امام بزرگوار نکاتی را به رشته تحریر درآورد.
امام(ره) چرا امام شد؟
یکی از سوالاتی که درباره امام(ره) باید طرح گردد این است که چرا باتوجه به اینکه حوزه از بزرگان و عالمان فقهی ،فلسفی و همچنین مرجعیت برخوردار بوده است، اما فقط امام (ره) توانست نقش رهبری ، پیشوایی و مبارزاتی را برعهده بگیرد.
درواقع،امام چرا امام(ره) شد؟ در پاسخ به این پرسش اساسی باید اظهار داشت: با تامل در پیشینه زیست فردی و شخصیتی امام(ره) از دوران طلبگی تا رهبری بزرگترین انقلاب معنوی جهان(انقلاب اسلامی ایران)، اثبات می کند که امام (ره) علی رغم تحصیل در حوزه سنتی برخوردار از شاخص های خاص در زمانشان، در چارچوب سنت های رایج حوزوی مانند فردیت دانستن دین نمی گنجیدند.در کنار این شاخصه، فهم درست از نیاز زمان خودش وی را از یک طلبه صرف فقه خوان خارج و به یک بازیگر سیاسی – اجتماعی تاثیر گذار (با اعتراضات وسخنرانی هایش) تبدیل کرده بود.
سلوک معرفتی و علوی گونه امام
رویکرد معنوی و معرفتی امام که ناشی از سلوک عبادی و رفتاری وی بوده است در تبدیل شدن خمینی کبیر به امام مسلمین نقش اساسی داشته است.
خدامحوری در اندیشه امام(ره) توام با اعتقاد به «خدمت بدون منت»به مردم و مخصوصا مستضعفان ،وی را به قهرمانی نه تنها برای مردم ایران بلکه برای مستضعفان، آزادیخواهان و عدالت طلبان تبدیل کرده بود. این نگرش، همچنان در میان مریدان امام(ره) در اقصی نقاط جهان ادامه دارد.
خدامحوری توام با مردم گرایی امام(ره) را برای مردم امام(ره) ساخت. امام همواره خود را خادم مردم و طلبه ای کوچک میدانست که جز به حاکمیت توحیدی و تامین منافع مردم به مقوله ای دیگر نمی اندیشید.
عشق و علاقه و ارادت مردم به امام(ره) در وهله اول ناشی از بعد عرفانی و الهی امام (ره) می باشد که تجلی رفتار انبیاگونه امام با مردم بوده است.امام(ره) به تأسی از سیره علوی و مقتدای خویش علی ابن ابیطالب(ع) که پرداختن به امور مردم را به زمامداران وفرماندهان سیاسی اش توصیه میفرمود ( در خطبه هایی مانند خطبه مالک اشتر و یا نامه هایش نمایان است) همواره به مسوولان جمهوری اسلامی ایران نیز بر مردمداری توصیه کرده است.
گفتمان تمدنی امام در نظام سازی سیاسی
امام(ره) دین و آموزه های دینی را از حوزه فردی خارج و به حوزه سیاسی -اجتماعی وارد کرد. فرهنگ امام(ره) ، فرهنگ دوری گزینی دین از اجتماع و سیاست نبوده است.امام (ره) تنها رهبر مذهبی و معنوی جهان است که با طرح نظام سازی سیاسی دینی (مردمسالاری دینی )خط بطلانی بر نظریات مادیگرایانه درخصوص ناکارآمدی دین در صحنه سیاسی و اجتماعی کشید.
درواقع، میتوان مدعی بود که امام خمینی(ره) توانست نظام سازی سیاسی منبعث از رویکرد دینی را در عصر غیبت تحقق عینی و عملی ببخشد.این الگوی سیاسی نه تنها در کنار الگوهای دیگر حاکمیتی قرار گرفت بلکه در این سده به عنوان الگویی رقیب و با گفتمانی نو وارد معادلات و محاسبات سیاسی جهانی گردید.
الگویی که امروزه از سوی سردمداران جهانی نمی تواند نادیده گرفته شود. تثبیت این الگو ناشی از شجاعت امام (ره) در عینیت بخشیدن به آموزه های فقه شیعه بوده است.
امام(ره) و نیازمندی نظام بین الملل
جهان امروز آبستن تحولات بزرگی است . تنشهای منطقه ای و بین المللی میان کشورها و قطب بندی ها و ائتلاف های نظام بین الملل همراه با وجود تسلیحات کشتار جمعی و تهدید های فزاینده علیه هم در کنار ناتوانی سازمانهای بین المللی مانند سازمان ملل متحد در از بین بردن این تنش ها ، آینده جهان را در هاله ای از ابهام قرار داده است.
اینکه ایا نظام آینده بین الملل بر پایه صلح و عدالت ادامه خواهد یافت یا تنش و در نهایت جنگ های منطقه ای وجهانی ، سوالی است که ذهن صاحبان خرد را به خود مشغول داشته است.در این میان، برای از میان برداشتن نگرانی های جامعه جهانی به گفتمان امام خمینی رحمه الله علیه بیش از پیش نیاز است.گفتمانی مبتنی بر صلح جهانی در سایه عدالت جهانی که نوید بخش جامعه مهدوی باشد.
ماحصل آنکه امام(ره) به عنوان سیاستمداری الهی برای همیشه در ذهن ها و خاطره ها و افکار باقی خواهد ماند.
امروز بسیاری سیاستمدارانی که گفتمان امام(ره) را برای جهان خظرناک می دانسته اند از دنیا رفته اند و برخی نیز مغضوب همان کسانی شده اند که در همنوازی با آنان با امام (ره) دشمنی می کرده اند. اما امام(ره) باقی ماند و خواهد ماند تا زمانی که فطرت خداگونه بشری باقی است.
نظر شما