حجت الاسلام محمدرضا هدایت پناه، عضو هیئت علمی پژوهشگاه حوزه و دانشگاه در گفت وگو با خبرنگار گروه دین و اندیشه خبرگزاری شبستان به مناسبت سالروز شهادت جانسوز کریم اهل بیت حضرت امام حسن مجتبی علیه السلام اظهارداشت: دررابطه با شخصیت اماممجتبی علیه السلام دو نظریه کلی و کاملا متفاوت وجود دارد. واقعیت این است که برخی تلاش کرده و می کنند چنین القا کنند که شخصیت امام مجتبی علیه السلام با امیرالمومنین و حضرت اباعبدالله الحسین علیهما السلام تفاوت ماهوی و ذاتی دارد و نه تنها شبیه آنها نیست بلکه بیشتر به شخصیت پیامبر اسلام صلی الله علیه وآله شباهت دارد.
وی افزود: این گروه شخصیت پیامبر را هم چنین توصیف می کنند که رسول خدا صلی الله علیه وآله رحمت للعالمین بودند در جنگ ها و غزوات، شخص پیامبر کسی را نکشتند، در فتح مکه همگان را بخشیدند و به واسطه رحمت واسعه ای که داشتند چیزی به نام جهاد و جنگ و سرسختی با دشمنان در شخصیت ایشان نیست و امام مجتبی علیه السلام نیز اینگونه بودند.
دولت اموی بعد از صلح امام حسن علیه السلام وقتی معاویه حتی به صلح نامه ای که خود امضا کرده بود پایبند نماند شروع به تخریب شخصیت امام مجتبی کرده و شایعات زیادی درباره ایشان ساختند. از جمله اینکه آن حضرت همسران فراوان داشتند و ...تخریب شخصیت برای انتقام
عضو هیئت علمی پژوهشگاه حوزه و دانشگاه خاطرنشان کرد: آنها از این حربه برای تخریب شخصیت امام مجتبی علیه السلام استفاده میکنند، این جریان به لحاظ تاریخی از دو دولت امویان و عباسیان آغاز شد. دولت اموی بعد از صلح امام حسن علیه السلام وقتی معاویه حتی به صلح نامه ای که خود امضا کرده بود پایبند نماند شروع به تخریب شخصیت امام مجتبی کرده و شایعات زیادی درباره ایشان ساختند. از جمله اینکه آن حضرت همسران فراوان داشتند و ...
هدایت پناه در بیان دلایل عباسیان برای تخریب شخصیت امام دوم شیعیان با اشاره به قیام های سادات حسنی در این دوره خاطرنشان کرد: در زمان عباسیان سادات حسنی بر علیه خلفای جور عباسی قیام کردند و دولت عباسیان برای انتقام و بدنام کردن آنها، تبلیغات سوء درباره سادات حسنی بخصوص جد آنها یعنی امام مجتبی علیه السلام را آغاز کردند تا با تخریب شخصیت ایشان، قیام سادات حسنی را منکوب کنند.
پژوهشگر تاریخ اسلام با اشاره روایاتی که در ارتباط با کریم اهل بیت علیهم السلام نقل شده تصریح کرد: ما در این روایات از دوران کودکی تا جوانی و زمان خلافت امام مجتبی علیه السلام با کسی روبرو هستیم که از نظر علمی، معرفتی، مدیریتی و ...جزء نوادر روزگار است.
وی با بیان یک واقعه تاریخی از زمان رسول خدا صلی الله علیه وآله گفت: این واقعه تاریخی به خوبی بیان میکند که امام مجتبی علیه السلام چه جایگاهی نزد رسول خدا داشته است. طبق تاریخ پس از صلح حدیبیه رسول خدا صلی الله علیه وآله از همه صحابی بیعتی گرفتند که در تاریخ به بیعت رضوان مشهور و بسیار مهم است. به گونه ای که تمام صحابه ای که در این پیمان شرکت داشتند به آن افتخار می کردند چرا که آیات زیادی درباره آن نازل شد.
امضای قرارداد مهم سیاسی حقوقی در کودکی
حجت الاسلام هدایت پناه گفت: پیمان رضوان، پیمان بزرگی است چون در موقعیت بسیار خطرناکی رخ می دهد و جالب است بدانید در این پیمان دو کودک نیز حضور داشته اند. یعنی امام مجتبی و امام حسین علیهم السلام.
حجت الاسلام هدایت پناه خاطرنشان کرد: بعد از فتح مکه، یک قرارداد سیاسی حقوقی مهم بین پیامبر(ص) و قبیله سقیف نوشته شد که علاوه بر چند نفر از بزرگان صحابه و امیرالمومنین علیه السلام حضرت امام حسن علیه السلام نیز با وجود سن کم و کودک بودن، به عنوان شاهد، این قرارداد را امضا کرده اند. و عجیب این است که در تاریخ هیچ اعتراضی از طرف قبیله سقیف در این رابطه ثبت نشده است. به هر حال این یک قرارداد مهم سیاسی حقوقی بوده اما حتی قبیله سقیف هم نسبت به امضای یک کودک (امام حسن علیه السلام) در این قرارداد اعتراضی نمی کنند. این یک جایگاه اختصاصی برای امام مجتبی سلام الله علیه است.
رسول خدا صلوات الله علیه کسی که قرآن درباره اش می فرماید: «وَمَا یَنْطِقُ عَنِ الْهَوَی»، درباره امام حسن(ص) فرمودند: اگر عقل تجسم پیدا کند غیر از حسن نمی شود. این جایگاه علمی و عقلی ایشان استتجسم عینی عقل و علم در شخصیت امام حسن علیه السلام
پژوهشگر تاریخ اسلام ادامه داد: از نظر علم و عقل ایشان در جایگاهی هستند که رسول خدا صلوات الله علیه کسی که قرآن درباره اش می فرماید: «وَمَا یَنْطِقُ عَنِ الْهَوَی»، درباره امام حسن(ص) فرمودند: اگر عقل تجسم پیدا کند غیر از حسن نمی شود. این جایگاه علمی و عقلی ایشان است. حسن ابن علی علیه السلام در مسجد پیامبر(ص) می نشستند و احکام، معارف و حتی مباحث کلامی اسلام را بیان می کردند یعنی از نظر علمی چنین جایگاهی در بین اصحاب پیامبر داشتند.
وی ادامه داد: اما امروز از نظر فقهی چند روایت داریم که به ایشان منتسب باشد؟ متاسفانه یک خلآء تاریخی در این زمینه وجود دارد. همچنان که درباره امام سجاد علیه السلام نیز وضع به همین شکل است. یعنی با وجود این که هم در منابع شیعی و هم منابع اهل سنت بر فقاهت و اجتهاد این دو امام بزرگوار تصریح و تاکید شده که ایشان از فقهای بزرگ عصر خود بوده اند اما استنادات فقهی در منابع شیعی و سنی را نمی بینیم.
حالات عبادی و معنوی بی نظیر حضرت
وی با بیان اینکه درباره حالات معنوی و عبادی آن حضرت فقط به یک روایت از امام صادق علیه السلام اکتفا می کنم گفت: ایشان از پدرشان و ایشان از امام سجاد علیه السلام نقل کرده اند که حضرت مجتبی علیه السلام وقتی برای نماز وضو می گرفتند چنان حالشان دگرگون می شد که این حال معنوی را غیر از امیرالمومنین و امام سجاد علیهم السلام برای سایر ائمه علیهم السلام کمتر دیده و شنیده ایم. این سخنان تعارف نیست. کسی که سید شباب اهل الجنه است (بزرگ و آقای جوانان اهل بهشت) کسی که مصداق آیه تطهیر است، هنگام آمادگی برای نماز چنین حالتی داشته است. چنان که گاه از یاد ملاقات خدا، بی هوش می شدند.
عفت کلام از ویژگی های اخلاقی امام مجتبی(ع) بود
هدایت پناه گفت: یکی از خصایص ویژه امام حسن علیه السلام پاک زبانی و عفت کلام آن حضرت است. حتی دشمنان امام اعتراف می کنند که ما هیچ کلمه بد و ناشایستی از او نشنیدیم. حضرت حتی در مقابل افرادی که به ایشان توهین می کردند به قرآن و کلمات پیامبر استناد می فرمودند. از جمله در پاسخ به مروان ابن حکم (ملعون) که به حضرت توهین کرد فرمودند: تو کسی هستی که خودت و پدرت مورد لعن پیامبر خدا بودید.
وی خاطرنشان کرد: حتی شخصی مانند معاویه که دشمنی او با اهل بیت و امام مجتبی علیه السلام واضح است می گوید: هیچکس نزد من محبوب تر از حسن ابن علی بهنگام سخن گفتن نبود و من مایل نبودم سخن خود را به پایان برساند. هیچ گاه از او سخن ناسزا و ناشایست نشنیدم. این در حالی است که ما می دانیم رویارویی امام علیه السلام با معاویه همواره با درگیری های مختلف همراه بود.
عضو هیئت علمی پژوهشگاه حوزه و دانشگاه تصریح کرد: اگر ما امروز همین یک ویژگی را رعایت کنیم. چه در سیاست، چه در گفتگو های علمی، چه در رویارویی احزاب مختلف، چه در فضای مجازی و ... وضعیت بسیار بهتر از این می شود.
وی در پایان یادآور شد: شخصیت و جایگاه امام مجتبی علیه السلام به شکلی بود که امام حسین علیه السلام تا وقتی ایشان حضور داشتند درباره هیچ چیز ابراز نظر نمی کردند. هیچوقت ایشان را برادر خطاب نکردند بلکه همیشه خطابشان به ایشان " یا مولای" بود.
نظر شما