حجت الاسلام «ابراهیم بهاری» کارشناس معارفی در گفتوگو با خبرنگار دین و اندیشه خبرگزاری شبستان ضمن تسلیت و تعزیت ایام سوگواری حضرت اباعبدالله الحسین علیه السلام اظهارکرد: در رابطه با شخصیتهای حاضر در صحنه کربلا که هر یک در جایگاه خود رفتار منحصربفردی دارند قطعا باید دایره مطالعات انسان بسیار گسترش پیدا کند. در رابطه با شخصیت قمر منیر بنی هاشم علیه السلام باید به این نکنه اشاره کرد که ابعاد شخصیتی ایشان مورد توجه خیل کثیری از انسانهای آزاده و آزادی خواه عالم بوده و چه در قرون گذشته و چه در زمان معاصر قلم های بساری برای ایشان زده شده است.
وی خاطرنشان کرد: اما آنچه باید در این جا به آن اشاره کنم جایگاه تعبد آن حضرت است. ایشان از دوران طفولیت در مکتب و در خانه ای پرورش یافته که درس بندگی و معرفت به پروردگار عالم در این خانه و خانواده در عالی ترین شکل ممکن قرار دارد. نقش مادر قمربنیهاشم در این مسیر بسیار برجسته و نقش امیر مومنان(ع) بسیار ویژه است. یعنی پدر و مادر عالی ترین نقش خود را در رابطه با تربیت فرزند داشتند نه فقط درباره حضرت قمر بنی هاشم در رابطه با همه فرزندان اما گاه استعدادی که خود فرد نشان می دهد باعث توجه خاص و بیشتر مربیان و تربیت کنندگان به او و رشد بیشتر او می شود.
اطاعت محض از امام، او را تالیتِلوِ معصوم کرد
کارشناس برنامه «تا نیایش» با بیان مثالی در این زمینه گفت: دیده اید که اگر دانش آموزی در کلاس درس سئوالات خوبی مطرح کند معلم هم سعی می کند به سوالات خوب او پاسخهای بهتری بدهد. جریان قمربنیهاشم هم اینگونه است. نقل شده ایشان در سن ۴ یا ۵ سالگی در آغوش امیرالمومنان علیه السلام نشسته بودند از حضرت سوال کردند که «آیا مرا دوست دارید؟» حضرت فرمودند: «بله تو فرزند من هستی و حتما تو را دوست دارم.» مجددا سوال کردند: «آیا خدا را هم دوست دارید؟ » حضرت امیرعلیه السلام در پاسخ فرمودند: «قطعا همینگونه است مگر می شود خدا را دوست نداشته باشم.» سپس قمربنی هاشم علیه السلام عرض کردند: «نمی شود؛ در یک دل ۲ دوست جای نمی گیرد. نمی شود هم من را دوست داشته باشید هم خدا را.»
وی افزود: در این هنگام امیرالمومنین علیه السلام او را در آغوش خود فشردند و فرمودند: «پسرم! اگر من تو را دوست دارم به دلیل خدادوستی توست. انسان ها علاقمند به انسانهایی می شوند که در مسیر اعتقادات آنها هستند. من معتقد به پروردگار عالم هستم و تو را دوست دارم چون تو خدا دوست هستی.» وقتی مسیر تعبد تا این حد بالا می آید شما چه انتظاری دارید؟ یا این که نقل است امیرالمومنین علیه السلام به او فرمودند: «عباسم! حواست باشد که هرگز و هرگز از برادرانت حسن و حسین علیهما السلام در هیچ جا حتی یک گام جلوتر قدم برمدار.» وقتی چنین عبارتی بیان می شود این در همه رفتارها، تمامی گفتارها و در همه اعمال حضرت اباالفضل علیه السلام بروز و ظهور می یابد و تا روزی که ایشان به شهادت می رسند از این سفارش لحظه ای و ذره ای تخطی نمی کنند.
حجت الاسلام بهاری تصریح کرد: هنگام جداشدن از مدینه منوره و خداحافظی از مادرش حضرت ام البنین علیهاالسلام برای اینکه همراه حضرت اباعبدالله الحسین علیه السلام به سمت مکه بیاید؛ حضرت ام البنین خطاب به ایشان می گوید: «عباسم! با حسین علیه السلام می روی مبادا بی حسین بازگردی! مبادا باعث آبروی من شوی! من برای این خانواده آن تکریمی را که خداوند متعال قایل بوده، قایل شده ام. نکند خدای ناکرده تو چنین نباشی و آن را بشکنی. این سفارشهای مادرانه و آن رفتارهای حساب شده حضرت قمربنی هاشم علیه السلام، جایگاه ایشان را تا این اندازه بزرگ و عزیز می کند. به تعبیر دیگر او به دلیل تعبد و اطاعت محض از امام معصوم، دقیقا تالی تِلوِ یک معصوم می شود.
عباس ابنعلی (ع) استثناست و این استثنا بودن را هم خود به دست آورده
کارشناس دینی به تفاوت زیارت حضرت اباالفضل با سایر امامزادگان اشاره و خاطرنشان کرد: لذا شما می بینید در بین تمام امامزادگان حضرت عباس علیه السلام تنها امامزاده ای است که بعد از زیارت ایشان، نماز زیارت می خوانید نه نماز هدیه! چون نماز زیارت فقط مخصوص امام است. اما عباس ابنعلی علیه السلام استثناست و این استثنا بودن را هم خود به دست آورده است. یعنی رفتار، گفتار و کلام اش مو به مو با کلام امام پیش می رود. او به امیرالمومنین علیه السلام به چشم پدر نگاه نمی کند. او به حضرت حسن و حسین علیهما السلام به عنوان برادر نه بلکه به عنوان ولی الله نگاه می کند و اطاعت آنها را بر خود واجب می داند.
بهاری گفت: حضرت عباسابنعلی علیهما السلام وقتی در معرکه کربلا دست راستش قطع می شود، اما در همان گیرودار شعار عباس ابن علی علیهما السلام این است که اگر دست راست من را قطع کنید یقین بدانید من تا ابد پای دین خود می ایستم و لحظه ای هم در این مسیر تردید به خود راه نمی دهد.
تعبیر «قمرالعشیره» به دلیل زیبایی ایشان نیست
وی در ادامه با اشاره به تعبیر واژه «قمر» که برای حضرت ابوفاضل(ع) به کار میرود، خاطرنشان کرد: استفاده از واژه «قمر» و این که آن حضرت را «قمرالعشیره» می نامند به دلیل زیبایی ایشان نیست. بنی هاشم همه زیبا بودند. اما این که از این تعبیر برای آن حضرت استفاده می کنند دلیل دیگری دارد. انسان اگر بخواهد مستقیم به خورشید نگاه کند، نمی تواند. چون چشمانش اذیت می شود اما به ماه تا دلش بخواهد می تواند خیره شود. حضرت عباس علیه السلام واسطه فیض بین امام معصوم و مردم است؛ یعنی نور امام، لطف امام و عنایات امام معصوم را تلطیف و به جامعه تزریق کرد. این عبارت بسیار مهم است که ظرفیت وجودی حضرت ابوفاضل علیه السلام به قدری وسیع بود که جایگاه امامت را درک و در حد و اندازه درک انسان های معمولی برای آنها فضا ایجاد کرد.
استاد معارف تصریح کرد: به همین دلیل شما می بینید مردم گرد وجود حضرت عباس علیه السلام می گردند و به او ارادت دارند. در عین حال اوج رشد، اوج تعبد و ایثار او در روز تاسوعاست. وقتی دشمن برای او امان نامه می آورد امان نامه را به زمین می کوبد و به آنها می گوید شما هنوز عباس را نشناخته اید. من بنده در این خانه هستم و بندگی و سرسپردگی ام به این خانه و خانواده ابدی است و به عنوان یک ماموم تا ابد پای امامم خواهم ایستاد. اینهاست است که حضرت عباس بن علی(ع) را به این جایگاه میرساند.
حجت الاسلام بهاری در بخش دیگری از سخنان خود به جلوه های الگوگیری مردم و جامعه از شخصیت های کربلا در جنگ ۱۲ روزه ایران و اسراییل اشاره کرد و افزود: ما جسته و گریخته اخباری شنیدیم که بعضی از فرماندهان نظامی و سران سیاسی کشور در همان روزهای اول توسط عوامل موساد و مجموعه مزدوران تهدید شده بودند اما دیدید که همه بی اعتنایی کردند، همه پای اعتقادات و آرمانهایشان ایستادند و به تعبیر امروزیها دشمن را به کنج رینگ بردند و به عالیترین شکل ممکن دشمن را مورد حمله و هجمه قرار دادند.
الگو بودن ابوفاضل از گودی قتلگاه تا امروز
وی تاکید کرد: این همان خط فکری قمربنی هاشم است که وقتی اماننامه به دستشان رسید یا تهدیدی از جانب دشمن به سوی ایشان آمد، مردانه ایستادند. امروز هم قطعاً این جوانمردی و فتوت در میان همه اقشار جامعه جاری و ساری است. حضرت ابوفاضل علیه السلام تنها الگوی مردان نیست زنان جامعه ما هم چنین الگویی را از آن بزرگوار میبینند. شما میبینید یک مجری تلویزیون با علم به اینکه آتش بر سرش میریزد و هر لحظه ممکن است جانش قربانی شود اما آنگونه با صدای رسا بر سر استکبار فریاد میزند این دقیقاً همان خط فکری قمربنی هاشم را دنبال میکند. این همان الگوگیری از کربلاست و دشمن دقیقاً از همین الگوسازیهای عاشورا میترسد.
حجت الاسلام بهاری خاطرنشان کرد: خداوند امام موسی صدر را رحمت کند؛ ایشان میگوید «من هیئتی را میپسندم و حسینیهای را دوست دارم که در آن به مردم درس ظلم ستیزی داده شود و تفکر حضرت اباعبدالله علیه السلام و یارانش به مردم تزریق گردد» این که حضرت حسین علیه السلام برای صندلی حکومت، قیام نکرد. بلکه برای مبارزه با ظلم قیام کرد و به دلیل همین ظلم ستیزی اباعبدالله(ع) است که میبینیم فردی چون گاندی در مقابل ایشان سر تعظیم فرود می آورد.
این کارشناس مذهبی ادامه داد: حضرت عباس علیه السلام در عمل چنان الگویی میشود که وقتی فرزند کوچک حضرت مجتبی علیه السلام (عبداللهبن حسن) در لحظاتی که حضرت سیدالشهدا علیه السلام در قتلگاه است، میآید و خود را به عمو میرساند و وقتی شمشیر به سوی عمو میآید دستش را حائل میکند تا جلوی ضربه شمشیر را بگیرد. دست قطع میشود و فقط به پوستی بند میماند اما در همان حین این نوجوان ۱۱ ساله رو به علقمه میکند و میگوید «عمو جان ببین من هم شبیه تو شدم» این یعنی الگوگیری. این الگوگیری از درون گودی قتلگاه آغاز میشود و تا صحنههایی که ما در جنگ ۱۲ روزه دیدیم ادامه دارد. ما امروز شعار حضرت عباس(ع) را که فرمود: «انی اوحامی عن دینی» را در جامعه و آحاد مردم متبلور میبینیم. نمادهای آن را در تشییع شهدای اقتدار دیدیم که فریاد «هیهات من الذله» و «انی اوحامی عن دینی» به اوج آسمان میرسید.
نظر شما