به گزارش خبرنگار فرهنگ و اجتماع خبرگزاری شبستان، همزمان با برگزاری سیو ششمین نمایشگاه بینالمللی کتاب تهران، افرادی با پوششهایی شبیه مولانا و فردوسی میان مراجعان نمایشگاه کتاب حاضر شدند که سعی میکردند با ادبیات کهن حرف بزنند. این افراد با ظاهر جذابی که داشتند نظر بازدیدکنندگان را به خود جلب می کردند که حکایت از قرن های دور می کرد.
«امید امیر» بازیگر کاراکتر نقش شاعر بزرگ «ابوالقاسم منصور بن حسن طوسی» (فردوسی) در سی و ششمین نمایشگاه بین المللی کتاب تهران در گفت و گو با خبرنگار فرهنگ و اجتماع خبرگزاری شبستان گفت: بنده یک جسارتی کردم و اول از همه از خداوند متعال طلب کردم و بعد هم از روح پاک حضرت فردوسی خواستم که یاری کند تا بتوانم این کاراکتر را به خوبی حفظ نمایم؛ بنابراین تمام تلاشم را می کنم تا ببینیم چقدر موفق شده ام.
وی با اشاره به کتاب شاهنامه فردوسی گفت: این شاعر شاهنامه را از نثر به نظم درآوردم فقط برای اینکه خواندنش برای عموم راحت تر باشد؛ چرا که زبان زمان ما ( زمان فردوسی) زبان شعر است و در زمان ما شعر را راحت تر حفظ می کردند، مثل اینکه در این دوره همچین خبری نیست. نوجوان دختری را دیدم و از او پرسیدم مرا می خوانید، گفت نه، گفتم چرا، گفت حوصله ندارم. از صداقتش خوشم آمد اما از تحملش نه. چرا حوصله نداری؟ متوجه شدم که در دست همه افراد یک کتاب کوچک (گوشی مبایل) قرار دارد که می گفتند با آن تماس می گیریم، چیزی شبیه به چراغ جادویی؛ که می گفتند: همه چیز در آن وجود دارد. چراغ جادویی، چراغی در افسانه ها بود که دست می مالیدند و غولی بیرون می آمد و همه آرزوهای افراد را برآورده می کرد اما امروزه به قدری مردم خوشبخت شده اند که این چراغ جادو در اختیار همه افراد قرار دارد و همه اطلاعات را از طریق آن کسب می کنند؛ مثلا برای نگاره کشیدن از فردوسی که چندین روز طول می کشید تا نقاش آن را طراحی کند؛ امروز در کسری از زمان این اتفاق می افتد. بنابراین نسل شما با این همه پیشرفت و امکانات خیلی خوشبخت است؛ چرا حوصله ندارید؟ چه شده؟
امیر با اشاره به ترویج شاهنامه خوانی در بین نوجوانان و جوانان گفت: در زمان فردوسی، سلطان محمود غزنوی برای اینکه در یکی دو سال اول خلافتش بماند، فرهنک شاهنامه خوانی را ترویج داد و از ادبا و علما پشتیبانی و حمایت کرد اما به مرور این کار او کمرنگ شد تا جایی که وقتی لباسش را در پیری به او فروخت، هیچ پولی در قبالش به فردوسی نداد و در نهایت بعد از مرگم آن پول را به دخترش داد. منظورم این است که وی به این فرهنگ ارزش قایل نشدند.
وی اظهار کرد: بنابراین اگر قرار باشد ما بنشینیم و منتظر بمانیم تا یک فرد دیگری برای ما کار کند «زهی خیال باطل» ؛ تصور من این است که باید از خرده زمان ها به نفع خودمان استفاده کنیم. گفته می شود: قدر ثانیه ها را بدان دقیقه ها خودشان می آیند. به جای اینکه وقت خود را دائم در فضای مجازی صرف کنیم، بهتر است چند خط هم از شاهنامه فردوسی بخوانید. از نسل این شاعر، سعدی، حافظ، مولانا، عطار و پروین ظهور کردند. چقدر از آثار آنها را خوانده ایم. اگر قرار است فقط فخر بفروشیم و بگوییم چه چیزهایی را داریم، این داشتن های زیاد به درد نمی خورد؛ چرا که این داشتن ها باید در افکار ما باشند.
کاراکتر فردوسی بیان کرد: فردوسی ۶۱ هزار بیت سرود و در این ۶۱ هزار بیت فقط ۷۲۶ کلمه عربی به کار برد که این امر بیانگر تعصب این شاعر نام آشنا و عیارمند کردن زبان فارسی در سرودن شاهنامه است.
نظر شما