سینه سوختگان «شهیدِ جمهور»

خبرگزاری شبستان_خراسان جنوبی: سید ابراهیم؛ دوست مخلصی بود که از دست ایران رفت، یک ایران سرزنده بود از مردمی بودنش اما رفت و تنهایمان گذاشت.

مرد دوست داشتنی خدا، نمی‌توانم پایان جملاتم را با نقطه تمام کنم. آخر رفتنت پایان قصه نیست، بلکه سرآغاز راهی دوباره است. تو خود نبودی، تو تمام «مردم ایران» بودی. برای همین با رفتنت، ایران به عزایت نشست.

درست است؛ به مردان خادم و بی‌ادعایی همچون شما جز بال و پر نمی‌آید اما «رئیس جمهور شهید»؛ محبوب دلهای خراسانی‌ها، هنوز در باورمان نمی‌گنجد که تو رفته‌ای، تا پاسی از شب گریه کردیم و منتظر آمدنت خبرت شدیم.

سید جان، مردم خراسان جنوبی این روز ها بی‌قرارتر از هر زمان دلتنگ شمایند، از جوان و پیر گرفته تا جانبازان نشسته بر ویلچر. از زن و مرد گرفته تا نوزاد در قنداق همه امروز آمدند تا برای آخرین بار با تو وداع کنند.

بی خاطرات تو اینجا، مردم شب را به صبح نمی رسانند. در ذهن مردمان خراسان جنوبی می ماند که تو به عنوان رئیس جمهور به مرز «لانو» رفتی. جایی که لب‌های مردمانش از خشکسالی، نبود آب و شلاق گرما ترک خورده است، تو آمدی و مردم این خطه را صبور توصیف کردی و رفتی...

یادمان نمی‌رود در هوای گرم پانزدهمین روز شهریور سال ۱۴۰۲ بعد از شرکت در پیاده روی دلدادگان اربعین در بیرجند میهمان آستان شهدای باقریه شدی تا دلربایی کنی. یادمان می ماند که در این همین جمع عزاداران گفتی افتخار دارم که در جمع مردم استان خراسان جنوبی هستم. شاید به برکت دعای شما، اشکان چشم شما و دل‌های پاک شما، نام بنده هم در طومار عزاداران حسینی ثبت و ضبط شود و گفتی که «آمدنم به استان‌ها عدد ندارد؛ اینقدر به استان‌ها، شهرستان‌ها و روستاها سفر خواهم کرد تا مطمئن شوم کارهای مورد نیاز در کشور تحقق پیدا کرده است».

یادمان نمی‌رود که بی ادعا به درخواست یکی از شهروندان در گوش نوزاد تازه متولد شده اذان و اقامه را به عنوان بانگ مسلمانی زمزمه کردی.

رئیس جمهور عزیز این بار نیز برای دیدنت پا به خیابان های شلوغ شهرمان گذاشتیم، مردم هم، همه آمده بودند تا این بار از تو بخواهند که شفیع شان باشند. مردمی و مخلص بودن آیت الله رئیسی؛ امروز مردم سینه سوخته خراسان جنوبی را در هوای گرم به خیابان ها کشاند تا اندکی از زحمات شهید جمهور قدردانی کنند، باشد که ما را شفیع باشی در روز محشر.