پژوهش در حوزهای علمیه و دانشگاه نیازمند بازنگری جدی است

به گزارش خبرگزاری شبستان از آذربایجان شرقی، مسئول کانون مطالعات دانشگاه های شمالغرب کشور، در نشست جمعی از طلاب و دانشجویان دانشگاه های تبریز به تشریح جایگاه پژوهش در حوزه و دانشگاه پرداخت.

حجت الاسلام دکتر علی اکبر رحمانپرست با بیان اینکه تفاوت های هویتی حوزه های علمیه از دانشگاه ها و حتی حوزه های علمیه غیرشیعی سبب نگاه خاص به این مراکزشده است، گفت: این در حالی است که حوزه های شیعی در طی چندین صده توانستند در زمینه رقابت علمی و تحقیقاتی را از سایر مراکز حوزوی جهان اسلام پیشی بگیرند و تمام عقب ماندگی ها را که در اثر فشار حاکمان جور به تشیع وارد شده بود، جبران کنند.

وی به نظام آموزشی فعلی حوزه های علمیه شیعی اشاره کرد و افزود: ایت الله حائری با ارایه سیستمی نوین در این نظام توانست بسیاری از کاستی های قبلی در زمینه سطح علمی طلاب را از بین ببرد.

رحمانپرست ادامه داد: با این وجود در زمینه گرایش به تحقیقات کاربردی به خصوص در دهه های اخیر نظام فعلی حوزه با مشکلات متنوعی روبرو گشته است.

مسئول کانون مطالعات دانشگاه های شمالغرب کشور گفت: پژوهش در حوزهای علمیه و دانشگاه نیازمند بازنگری جدی است.

حجت الاسلام رسول خردمند کذبین، مولف کتاب پژوهش های عقیدتی در صده اخیر نیز در این نشست، گفت: پژوهش در حوزهای علمیه هویت حقیقی خود را از دست داده است و به همین خاطر مقام عظمای ولایت با نگاهی فوق تخصصی به تحول در حوزه بر ضرورت این امر تاکید خاص دارند.

وی افزود: بدون تردید تب مدرک گرایی یک مانع اساسی در زمینه گرایش به کارهای پژوهشی صرف در حوزه است، چرا که طلبه با مشاهده گرایش جامعه به موضوع مدرک به دست آوردنمدارک حوزوی لازم را در اولویت قرار داده است.

مولف کتاب پژوهش های عقیدتی در صده های اخیر گفت:‌ کپی کاری و عدم تغیر محتوایی از آفت های تالیف کتاب و ارایه پژوهش است واستفاده از دسترنج دیگران برای نشر اثرات تالیفی می تواند در آینده نزدیک مراکز علمی و از جمله حوزه ها را با مشکلاتی همچون نبود سرمایه های تحقیقاتی روبرو کند چرا که در کوتاه مدت چرخه باطلی را مشاهده خواهیم کرد که هیچ محصولی از آن خارج نمی شود .

خردمند کذبین به تالیفات و تحقیقات ارزشمند علمای معاصر همچون شهید مطهری اشاره کرد وافزود: ایشان با وجود اشتغال گسترده در حوزه ودانشگاه و نیز جلسات متعدد سخنرانی آثاری از خود به جا گذاشته است که هر یک عمر مفید علمی یک انسان عادی را می طلبد.

پایان پیام/