خبرگزاری شبستان- رشت، مهری شیرمحمدی؛ ۷۹سال از شهادتش می گذرد ولی هنوز مزارش در میان باراندازهای شهر انزلی گمنام است. بندر انزلی در شهریور ۱۳۲۰ روزهای خونباری را تجربه کرد آن هم به‌واسطه تجاوز روس ها، دشمن دیرینه ایران.
در آخرین ساعات شب دوم شهریور ۱۳۲۰ به دولت ایران اطلاع داده شد به خاطر بی‌توجهی به خواسته متفقین مبنی بر اخراج نیروهای آلمانی، ارتش دو کشور شوروی و انگلیس به شمال و جنوب ایران حمله خواهند کرد. تنها چند ساعت از این اولتیماتوم، از هوا، زمین و دریا، ایران و بندر انزلی مورد تهاجم قرار گرفت و ناوسروان «یدالله بایندر» که کفالت فرماندهی نیروی دریایی در دریای کاسپین را برعهده داشت، به شهادت رسید.
اگرچه ۷۹سال از تاریخ شهادت بایندر می گذرد، اما آرامگاه مردی که با رشادت در برابر تجاوز روسیه ایستادگی کرد، در میان باراندازهای بندرانزلی گم شده است. گوشه ای که دنج نیست و روزانه صدای کشتی های کوچک و بزرگی که در بندر انزلی پهلو می گیرند، شنیده می شود و در میان هیاهوی پهلو گرفتن کشتی ها و و لنگر انداختن لنج ها و قایق های موتوری، امواج دریا صدای رشادت های «بایندر» را محو کرده است.
روایت حماسه جانفشانی ناو سروان «یدالله بایندر» نقش ماندگار او در دفاع از آب و خاكی بود که به یغما می رفت، اما روزمرگی ها، خاطره این شهید را از یاد برده است.
در سال های گذشته مراسم یادبود شهید بایندر، توسط برخی از گروه های فعال فرهنگی و اجتماعی شهر انزلی برگزار می شد ولی تاکنون بزرگداشت درخور شانی از سوی مسئولان برای او برگزار نشده است.
یک فعال فرهنگی شهر انزلی درباره زندگی آن شهید، می گوید: «ناوسروان یدالله بایندر» سال ۱۲۹۲ در تهران متولد شد و ۴شهریور ۱۳۲۰ در مقام کفیل فرماندهی نیروی دریایی شمال به شهادت رسید. وی دانش آموخته رشته مهندسی موتورهای دریایی بود. پدرش، علی‌اکبر بایندر از سران طایفه بایندور گروس بود که در زمان قاجار مقام دبیری دربار را برعهده داشت.
محمود عباسیان امین می افزاید: یدالله بایندر از طریق عوامل اطلاعاتی از نیت حمله اشغال روس ها باخبر شد و با ستاد فرماندهی تهران تماس گرفت ولی دستور پرهیز از درگیری به علت کمبود نیرو و عدم توان مقابله برای وی صادر شد. در زمانی که ستاد نیروی دریایی در رشت و انزلی از فرماندهان فراری خالی می شد، بایندر یک تنه با تعداد کمی از افسران و سربازان، تدابیر دفاعی اتخاد می کرد و اطلاعیه ای صادر کرد مبنی بر اینکه در شرایطی که کشور توسط مشتی بزدل اداره می شود، نمی گذارد تاریخ از او به عنوان خیانتکار یاد کند.
مشاور کمیسیون فرهنگی شورای شهر انزلی، توضیح می دهد: نهایتا بعد از چند روز در یک شب طوفانی و ۴ صبح ۳ شهریور ۱۳۲۰ ناوچه کشتی به نام گرگان فعالیت های ناوگان روسیه را در ۱۲مایلی بندرانزلی به قصد ورود گزارش می‌کند با توجه به نبود امکانات، بایندر با تدابیر و خلاقیت داک خشک (شناور تعمیراتی) به نام شتر، متعلق به ناو سلطنتی شهسوار را در دهانه ورودی بندرگاه غرق می کند تا به این وسیله مانع از ورود ناوگان دریایی دشمن به بندرگاه می شود و روس ها با ۴۸ساعت تاخیر از سمت آستارا با لشکر پیاده مکانیزه و زرهی وارد خاک گیلان می شوند.
عباسیان یاد تمامی شهدای آن حادثه خونبار را گرامی داشته و اضافه می کند: علاوه بر مردم عادی که در این بمباران کشته می شوند، در حادثه انزلی، سروان محمود اعتمادزاده، معروف به «به آذین» نویسنده و مترجم شهیر رشتی نیز حضور داشت که از ناحیه بازو مجروح شده و در نهایت از ناحیه کتف دستش را قطع می کنند.
عباسیان امین با اشاره به مزار بایندر در محل باراندازهای بندرانزلی یادآور شد: شن های داغ ساحل غازیان انزلی، شاهد کشته شدن بسیاری از جوانان این سرزمین در حمله روس ها بود. ولی تاکنون تنها برخی از فعالان فرهنگی و اجتماعی به صورت خودجوش در سالگرد شهادت بایندر، بر سر مزارش در محل باراندازهای بندر حضور یافتند.
این فعال فرهنگی همچنین می گوید: بردار او یعنی، غلامعلی بایندر، هم فرمانده نیروی دریایی شاهنشاهی ایران بود که روز سوم شهریور در جریان حمله متفقین به جنوب ایران، در خرمشهر به شهادت رسید.
نظر شما