آیت الله «هادی عباسی خراسانی» در گفتگو با خبرنگار شبستان در قم ضمن تبریک نیمه ماه مبارک رمضان، سالروز ولادت باسعادت امام حسن مجتبی(ع) اظهار داشت: زندگی کریم اهل بیت(ع) از ابعاد و زوایای مختلف قابل توجه و بررسی است که از آن جمله بخشندگی و کرامت خاص آن حضرت است که در این باره روایات فراوانی از سیره و سبک زندگی ایشان در این باره به دست ما رسیده است.
استاد سطوح عالی حوزه علمیه قم افزود: در این باره شیخ رضی الدین حلی داستان جذابی نقل می کند مبنی بر این که فردی به محضر مبارک امام مجتبی (ع) رسید و گفت: ای فرزند امیرمومنان! تو را سوگند می دهم به کسی که این نعمت را بدون شفاعت کسی به تو عنایت نموده از دشمنم انتقام بگیری چرا که او دشمنی است که به مردم حیله و ستم می کند نه به پیرمرد احترام می کند و نه به کودک شیرخوار ترحم می نماید.امام که علی الظاهر به چیزی تکیه زده بودند، وقتی سخن آن مرد را شنیدند فوراً برخاسته و نشستند و سپس به شخص مورد نظر فرمودند: بگو ببینم دشمن توکیست تا از او برایت انتقام بگیرم که آن فرد عاجزانه گفت: فقر و تنگدستی.
این استاد حوزه همچنین ادامه داد: نقل است که در این حالت کریم اهل بیت (ع) لحظاتی سر مبارک را به زیر انداخته سپس سر را بلند کرده و به خدمتکار خود فرمودند: آنچه از اموال نزد تو هست آن ها را حاضر کن. خدمتکار رفت و لحظاتی بعد مبلغ پانصد درهم با خود آورد. امام فرمود: تمام این پول را به این شخص نیازمند بده. آنگاه رو به او کرده و گفتند: تو را به حق همان سوگندهایی که به من دادی قسمت می دهم هرگاه این دشمن به تو روی آورد، نزد من بیا و دادخواهی کن.
وی بیان داشت: تأمل در سیره نورانی امام حسن مجتبی (ع) نشان دهنده آن است که آن حضرت علاوه بر بحث انفاق و دستگیری از فقرا و نیازمندان، حقیقت کمک مؤمنانه را نیز برای همه ما به خوبی روشن کرده اند که همانا مبتنی بر حفظ عزت، کرامت و حیثیت فرد نیازمند است، چنان که ایشان به هیچ وجه راضی نمی شدند که عزت و آبروی یک انسان به خاطر ابراز نیازش مخدوش شود.
آیت الله عباسی خراسانی تأکید کرد: حمایت از ایتام و فقرا و مساکین در حقیقت عمل به نص صریح قرآن کریم و نیز عمل به فرمایشات نورانی حضرات معصومین(ع) به عنوان عاملان و مفسران حقیقی کتاب خداست، چنان که به گواه تاریخ، امام مجتبی(ع) در عین سخاوت و بخشندگی بی نظیری که در طول زندگی خویش داشتند، همواره در رفع نیازِ محرومان به اصل حفظ آبروی آنان اهتمام ویژه ای می نمودند.
وی گفت: در این باره نقل است که این امام هُمام، گاهى مبالغ فراوانی را یكجا به مستمندان می بخشیدند، به گونه ای كه این مساله گاه حتی مایه تعجب شدید افراد نیازمند می شد.
استاد حوزه علمیه قم در خاتمه ابراز داشت: چنانچه نگاهی به آموزه های اسلامی بیندازیم و از سویی درباره سیره رفتاری و کلامی ائمه اطهار(ع) تعمق کنیم، به نیکی متوجه می شویم که دستگیری از نیازمندان و اکرام ایتام و فقرا، هم یک وظیفه شرعی است و هم یک وظیفه انسانی چه آن که این قضیه بیش از هر چیز با کرامت انسانی مرتبط است و لذا باید با رعایت شرایط خاص خود صورت بگیرد.
نظر شما