مواسات سفره عظیمی برای آزمایش دو طرف دارا و ندار است

حجت الاسلام والمسلمین «حسن غفاری فر» در گفتگو با خبرنگار خبرگزاری شبستان در قم، با بیان این که بحث مواسات، کمک مؤمنانه و همدلی واژه هایی برگرفته از دین مقدس اسلام، آیات و روایات است، گفت: مشهورترین جایی که هر شیعه اهل دعا و مناجات ولو یک بار به گوش یا چشم یا زبان مواجه با آن شده فرازهای صلوات شعبانیه است.

عضو هیأت علمی دانشگاه باقرالعلوم(ع) افزود: در صلوات شعبانیه می خوانیم: «وَارْزُقْنِى مُواساةَ مَنْ قَتَّرْتَ عَلَيْهِ مِنْ رِزْقِكَ؛ بِما وَسَّعْتَ عَلَىَّ مِنْ فَضْلِكَ ، وَنَشَرْتَ عَلَىَّ مِنْ عَدْلِكَ» یعنی خدایا همیاری با آن‌که رزقت را بر او تنگ گرفتی؛ به مدد آنچه از فضلت بر من وسعت دادی و از عدلت بر من گستردی و مرا در سایه رحمتت زنده داشتی روزی من فرما.

وی افزود: در این فراز یک تقاضا و دو تبیین دارد، تقاضای ما از خدا این است که چیزهایی که به من دادی کمک کن تا بتوانم به دیگران هم بدهم، نه این که من مستحق بوده ام و او نبوده است، بلکه از فضل تو بوده است؛ عدل در این جا نه این که من شایسته بودم، او نبود بلکه معنای دیگری دارد.

حجت الاسلام والمسلمین غفاری فر با بیان این که عالم دنیا عالم ابتلائات و امتحانات است، گفت: کسی که چشم ندارد معنا ندارد خداوند او را با تکالیف ناهیانه بصری امتحان کند یا کسی که گوش ندارد معنایی ندارد خداوند او را با مباحث سمعی امتحان کند، پس به عبارت فلسفی باید برای امر و نهی شأنیت در فرد وجود داشته باشد.

وی در ادامه عنوان کرد: این جا عدل را به این معنا می گیریم که به من از روی فضل داده شده است ولی این که چرا این فضل به دیگری داده نشده است به این معنا است که شاید یک نفر با فقر بهتر از ثروت کنار بیاید، یعنی با فقر بهتر می‌تواند امتحان شود تا ثروت، به عبارت دیگر شاید اگر این آدم با ثروت و قدرت و منزلت مواجه شود خود را گم کند یا از آن طرف فردی هست که سخاوت جزو عادات او شده است، شاید اگر در کمبود قرار بگیرد دیگر سخی نباشد، این جا است که عدالت در ابتلاء و آزمایش مشخص می‌شود.

عضو انجمن مطالعات اجتماعی حوزه با اشاره به این که جامعه مرکب از دو دسته انسان ها است، گفت: این دو دسته نادارها و داراها هستند، بله روایت داریم «نزدیک است فقر به کفر منتهی شود» اما این روایت می خواهد پذیرش اجتماعی را بالا ببرد که اگر فردی از روی تندگدستی و نداری سخنی گفت یا کاری کرد بر او سخت نگیریم یا اگر مدیری هست بداند که مردم اگر نان شب نداشته باشند، به هم می ریزند، ولی از آن طرف تقریبا همه انبیاء به یک نوعی از نداری امتحان شده اند.

وی بیان داشت: آنهایی که دارند نباید همچون یهودیان به فقرا بگویند اگر خدا می خواست به شما می داد یا مثل قارون باشند که می گفت من ثروت خود را با هوشمندی به دست آورده ام، بنابراین عبارتی که از صلوات شعبانیه خواندیم تأکید می‌کند در کنار قیام و صوم به عنوان مناسک فردی به کمک و مواسات به عنوان مناسک جمعی هم توجه داشته باشیم.

حجت الاسلام والمسلمین غفاری فر در بخش دیگری از سخنان خود تصریح کرد: خداوند در حقیقت به فقیر و سرمایه دار می‌گوید: فقر و پول برای هر فردی روی منطق است، پس هیچ کدام کم نیاورید یعنی فقیر به کفر نرسد و ثروتمند مغرور نشود و به فکر نیازمندان باشد.

وی تصریح کرد: زمان شناسی و طلب فرصت کردن از خداوند یک نعمت الهی است، بعد از انقلاب اسلامی همیشه یک فرصت های طلایی به وجود می آمد که یک عده برای خدا، سختی ها را تحمل کرده و انقلاب را پیش برده اند، به همین جهت همیشه افرادی بوده اند که برای خدا به نادارها کمک می کنند و از این بابت احساس خوشحالی دارند.

عضو انجمن علمی مطالعات اجتماعی حوزه با بیان این که انسان عاقل مثل مادری است که وقتی به فرزند خودش شیر می دهد خوشحال است، یادآور شد: پدری که کار می‌کنند و پول خود را خرج همسر و فرزند خود می‌کند احساس خشنودی می‌کند، بله در فقر و تنگدستی و مشکلات جامعه، مؤمنان نقش ندارند اما وظیفه دارند، همچنانکه دیدیم در این ایام باب جهاد مالی، جهاد خدمت و جهاد بهداشتی باز شد.

حجت الاسلام والمسلمین غفاری فر در ادامه سخنان خود خاطرنشان ساخت: مواسات سفره عظیمی برای آزمایش دو طرف نادار و دارا برای قرب الی الله است و انشاءالله که همه ما در این آزمایش و ابتلاء الهی سربلند بیرون بیاییم.