به گزارش خبرگزاری شبستان از رشت، این روزها که معلمان با استفاده از فضای مجازی سعی دارند تعطیلی مدارس را جبران کنند، بیش از هر زمان دیگر یاد و نام معلمان زحمتکش این مرز و بوم که در قید حیات نیستند، زنده نگه داشته می شود.
دیدن مدرسه ای در محور بادی الله در خیابان مطهری که به‌نام یکی از همین معلمان فقید نامگذاری شده، نام و یاد استاد «ولی الله اردشیری» را جاودانه کرده است. او که از مدرسان به‌نام درس «فیزیک» در مدارس شهرستان رشت بود، به‌خاطر شیوه تدریسش و مناعت طبعی که در تدریس به دانش آموزان کم بضاعت داشت، در زمان حیات نیز بلند آوازه بود.
صبحگاه دهمین روز اردیبهشت ماه سال ۱۳۲۴ خورشیدی در محله «درب مسجد» واقع در شهرستان لنگرود، نخستین فرزند خانواده اردشیری زاده شد، پدر در همان شهر مغازه مسگری داشت. «ولی الله» تحصیلات ابتدایی و متوسطه را در لنگرود به پایان رساند و در سال ۱۳۴۴ خورشیدی برای ادامه تحصیل در رشته فیزیک به دانشكده علوم دانشگاه تهران رفت.
شاگردی استادان به‌نامی همچون پروفسور محمود حسابی و دكتر آزاد، موفقیت زیادی برای وی به‌همراه داشت. سال ۱۳۵۰ که به استخدام آموزش و پرورش درآمد،۲ سال نخست شغل معلمی خویش را در دبیرستان های شهرستان صومعه سرا سپری كرد، در همین ایام بود كه پدرش بر اثر بیماری دار فانی را وداع گفت و ولی الله به‌عنوان فرزند نخست، عهده‌دار سرپرستی خانواده شد.
پس از آن، در رشت ساکن شد و تا پایان عمر به عنوان دبیر دبیرستان‌های رشت به كار فرهنگی خویش ادامه داد. وجه امتیاز این فرهنگی با سابقه، كه شاگردان، اولیا و همكارانش را شیفته كرده بود، غنای علمی، تبحر در تدریس، خوش‌رویی و از همه مهم‌تر مناعت طبع و آزادگی‌اش بود.
او كلاس‌های خصوصی تقویتی خود را بدون هیچگونه چشمداشتی تشكیل می داد و هرگز دانش‌آموزان را به خاطر مسایل مادی از خود نمی‌راند. او عاشق كار خود بود و تمامی خصوصیات یک معلم واقعی را در خود جمع داشت، انسانی تمام عیار و یک معلم نمونه بود.
از دیگر فعالیت های فرهنگی وی همكاری با دوستان نزدیک در تأسیس «گروه فرهنگی كوشیار» بود. نامبرده در سال ۱۳۷۹ بازنشسته شد، اما همچنان تمام وقت به فعالیت آموزشی ادامه می داد تا شبانگاه دوازدهم اردیبهشت ۱۳۸۱ ( مصادف با روز معلم) دچار عارضه سكته مغزی شد.
در ایامی كه در بیمارستان بستری بود، جمع كثیری از شاگردانش همه روزه در مقابل بیمارستان تجمع می کردند و منتظر دریافت خبر بهبودی وی بودند. اما پس از دو هفته اغماء، شب هنگام ۲۶ اردیبهشت ۱۳۸۱ دیده از جهان فرو بست.
تشیع جنازه وی چنان باشکوه بود که پس از سال ها، یاد مشایعت پیکر خیر نیکوکار ارمنی، موسیو آرسن، را برای مردم رشت زنده می کرد. شهر به صورت خودجوش و مردمی تعطیل شد و جمع كثیری از اهالی در مراسم تشییع و مراسم های متعدد ترحیم او شركت كردند. پس از مرگش بلوار مقابل منزل مسكونی اش به نام « استاد ولی الله اردشیری » نامگذاری شد. نام و یادش گرامی باد.
نظر شما