خبرگزاری شبستان، سرویس فرهنگی- محمد پورعلم : پیش از این بخش نخست گفتگو با «نیکو ناصرزاده» مجسمه ساز و موسس برند «نیکوک» در شبستان منتشر شد. آن چه در پی می آید بخش دوم این گفتگو با این هنرمند جوان است:
پیش از این درباره شکل گیری ایده دلووک و پتوک سخن گفتید. چه شد که به فکر تولید چنین محصولی برای کودکان افتادید؟
انگیزه ام در تولید این دو محصول پسرخاله کوچکم بود. در واقع ماجرا به این شکل بود که وقتی به طور جدی مشغول عروسک سازی شدم، پسر خاله ام که آن زمان شش ساله بود کنار من می نشست و به کارها نگاه می کرد. خیلی دوست داشت کمک کند. به همین خاطر یک بار از او خواستم قسمت کوچکی را بدوزد. به خوبی از پس کار برآمد. اکنون هم مهارت دست دوزی قابل توجهی دارد. این اتفاق موجب شد به ایجاد مهارت دوخت برای کودکان فکر کنم. با خودم فکر کردم اکثر بچه‌ها توانایی دوخت عروسک ندارند که بتوان صرفا ابزار را در اختیار آن ها گذاشت. به همین خاطر محصول من باید به اندازه کافی ساده می بود. این پروژه در سال ۹۴ آغاز شد و محصول نهایی اسفند سال ۹۷ وارد بازار شد.
این محصول مشابه خارجی دارد؟
احتمال این که مشابه خارجی داشته باشد، وجود دارد اما آن زمان که من کار را آغاز کردم در فضای مجازی جستجو کردم اما کاری با این شکل و شمایل نیافتم. طبیعی است که این ایده به ذهن افراد دیگری هم برسد اما محصولی مشابه آن ندیده ام.
جدای از تصویرسازی کارها کیفیت خیاطی عروسک ها قابل توجه است. این مهارت خیاطی از کجا آمده؟
من اولین عروسک هایم را با دست می‌دوختم، به طور کلی یک ترسی داشتم از اینکه عروسک را زیر چرخ بیندازم. چون سریع حرکت می کرد و یک جور عجیب و غریبی بود. دوست نداشتم با آن کار کنم. اما پس از این که درسم تمام شد، مدتی در تهران کلاس رفتم و وقتی برگشتم نیشابور تصمیم گرفتم استودیو نیکوک را تبدیل به یک برند واقعی کنم. جایی را برای استودیو در نظر گرفتم. آرام آرام کار جدی تر شد و مجبور شدم چرخ خیاطی مادرم را بردارم و کار دوخت را با آن انجام دهم. یک چرخ خیاطی سینجر خانگی بود. کم کم احساس کردم به دوخت حرفه ای تری نیاز دارم. دوخت خطوط مارپیج و سخت تر را آغاز کردم. در واقع تمرین هایم را بیشتر کردم و روزی چند ساعت را به کار با چرخ خیاطی اختصاص دادم.
کارهایی که می بینیم با چرخ خیاطی خانگی دوخته شده اند؟
نه، یک جایی احساس کردم به چرخ خیاطی حرفه ای تری نیاز دارم. به همین خاطر چرخ صنعتی خریدم اما واقعا می ترسیدم با آن کار کنم اما تجربه کار با چرخ خانگی بسیار کمکم کرد. به طوری که وقتی پشت چرخ صنعتی نشستم دیدم قابلیت فوق العاده ای برای عروسک سازی دارد. جالب است بدانید این چرخ اساسا برای عروسک سازی طراحی نشده اما به طور اتفاقی برای من کاربردی شد. این اتفاق روحیه مضاعفی به من داد و کمک کرد مهارت بسیاری در این زمینه کسب کنم.
پیش از آن، هیچ مهارتی در دوخت نداشتید؟
خاله ام سال‌ها آموزشگاه خیاطی داشت. خیاط فوق‌العاده ماهری است و قبلا یکی از بهترین آموزشگاه‌های خیاطی نیشابور را اداره می کرد. تابستان سال ۹۲ من و به همراه دوستانم در آموزشگاه او دوخت لباس آموختیم. شاید این که بعدا جرات کردم پشت چرخ خیاطی بنشینم به خاطر همین تجربه بود. البته کلاس دوم راهنمایی هم که بودم یک بار عروسک دوختم. مربوط به درس حرفه‌وفن‌مان بود.
این عروسک را هنوز دارید؟
نه، هدیه دادم. سه، چهار عروسک دوختم و به معلم‌هایم کادو دادم. یادم هست که یک مرغابی دوخته بودم.
نظر شما