دو علاقه دنیایی آیت‌الله ضیاءالدین نجفی تهرانی/ وصیت حاج آقا برای سنگ قبرش

خبرگزاری شبستان، گروه مسجد و کانون‌های مساجد: سی ‌و چهارمین نشست «ستارگان محراب»، به منظور تجلیل از مقام آیت الله ضیاء‌الدین نجفی تهرانی، امام جماعت مسجد جامع نبی اکرم صلی الله علیه و آله وسلم، دوشنبه شب، ۱۴ بهمن ماه همزمان با نماز مغرب و عشاء برگزار شد.

به این مناسبت بخشی هایی از زندگی آیت الله نجفی تهرانی را در قالب گفت وگو با برخی از همراهان وی تهیه کرده ایم که البته بنابر درخواست این عالم، نام افراد در این گزارش نمی آید.

آیت الله محمد حسین نجفی عاملی جزو ارکان اربعه تهران بود و ضیاءالدین را از کودکی برای تبدیل شدن به یک عام ربانی و مجتهد تربیت کرد. نقل کرده اند که ضیاءالدین، هنوز پشت لبانش سبز نشده بود که عبا و ردای روحانیت بر تن کرد و وقتی چند صباحی از تحصیل دروس حوزوی گذشت، در برابر پدر، تمرین منبر می کرد.

پدر اتاقی را خلوت می کرد و به اهل خانه می گفت ساعتی وارد آن نشوند؛ سپس صندلی ای را به نشان منبر در ته اتاق قرار می داد و خود، چون یک مستمع، می نشست و به خطابه پسر گوش می داد. منبر که تمام می شد پسر خطاهای مشق منبر را زبان پدر می شنید و همین تمرین و ممارست، از ضیاءالدین، مبلغی توانا ساخت.

اولین منبر رسمی ای که حاج آقا ضیاء رفت، در حضور آیت الله یثربی از علمای کاشان اصفهان بود. آیت الله محمدحسین نجفی، پسر را همراه با نامه ای خدمت عالم اول این شهر فرستاد و ضیاءالدین، باوجود اینکه پیش از آن، در برابر حضار واقعی سخنرانی نکرده بود، نمره 19 از 20 را از آیت الله یثربی گرفت.

دومین منبر وی، در ماه رمضان و در دهه سوم زندگی اش بود. این بار اهالی مسجدی معروف (که آیت الله نجفی درخواست کرد که نامش بیان نشود) در بازار تهران به واسطه شناختی که از پدر داشتند، پسر را دعوت کردند. ضیاءالدین که در فن خطابه و بیان، در کاشان و در برابر آیت الله یثربی، دست و پنجه نرم کرده بود این بار بسیار دقیق تر و منسجم تر منبر رفت؛ بعدها اهالی این مسجد، از منبر وی نزد پدرش تعریف کردند.

حاج آقا ضیاء باور داشت که طلبه باید تمام همتش را صرف فراگیری علوم دینی و حوزوی کند و ورود به عرصه تبلیغ و مدیریت مسجد، باید در اولویت بعدی وی باشد. همین موضوع باعث شد ایشان تا زمانی که در حوزه علمیه قم و در درس بزرگانی همچون میرزاهاشم آملی، سیدمحمد رضا گلپایگانی و مرتضی حائری یزدی شرکت می کرد، تمام پیشنهادات برای امامت مساجد را رد می کرد.

زمان گذشت تا اینکه بنا بر اصرار اهالی مسجد جامع نبی اکرم (ص) و با تایید آیت الله محمدحسین نجفی عاملی، حاج آقا ضیاءالدین نجفی، امامت این مسجد را پذیرفت و در اولین کار، اقدام به توسعه این خانه خدا کرد. مهندسی کار نیز با خود حاج آقا ضیاءالدین بود و این مرکز دینی را بر اساس معماری دوره صفویه تجدید بنا کرد.

پیوند مسجد و مدرسه از نوع طلبگی

آیت الله نجفی با کوله باری از دانش و فضائل اخلاقی و علمی که حاصل 25 سال حضور در حوزه علمیه قم بود سرانجام به قول اصفهانی ها «پاشکسته مسجد شد» وی در دومین گام، حوزه علمیه نبی اکرم (ص) را تاسیس کرد این حوزه تاکنون بیش از 500 طلبه تربیت کرده که اکثریت آنان در جایگاه امام جماعت یا جمعه، استاد حوزه علمیه یا مسئول و کارشناس در ادارات عقیدتی سیاسی برخی از سازمان های کشور مشغول خدمت به اسلام، نظام جمهوری اسلامی و مردم هستند.

همه کارهایی که در سایر مساجد کشور انجام می شود اعم از اقامه نماز جماعت، مجالس مذهبی و فرهنگی و نمایشگاه های علمی و فرهنگی، در مسجد جامع نبی اکرم (ص) برگزار می شود، اما به دلیل تخصص آیت الله نجفی در حوزه عرفان نظری و اخلاق علمی، جلسات اخلاقی و تهذیبی با حضور جمع کثیری از روحانیون و طلاب شهر تهران در مسجد جامع و حوزه علمیه نبی اکرم (ص) برگزار می شود.

کارهایی که به تاسی از مراجع انجام داد

حاج آقا ضیاءالدین از تمام استادان خود به نیکی یاد می کند ولی به صورت ملموس، علاقه ای ویژه به آیت الله العظمی میرزاهاشم آملی، آیت الله العظمی محمدتقی بهجت و آیت الله مرتضی حائری یزدی دارد. همین علاقه سبب شد که تقریرات درس اصول آیت الله العظمی آملی (پدر برداران لاریجانی) را بنویسد، همچون آیت الله حائری در کنار تدریس، در زمینه تاسیس حوزه علمیه، کتابخانه، زائرسرا و هیئت مذهبی، موفق شود و با تاسی به آیت الله العظمی بهجت، در مباحث اخلاقی و عرفانی، مستغرق باشد.

حاج آقا ضیاء سالیان درازی از سوی برخی از مراجع معظم تقلید همچون آیت الله العظمی سیدمحمدرضا گلپایگانی و آیت الله العظمی سید علی سیستانی و آیت الله العظمی لطف الله صافی گلپایگانی، در بعثه این مراجع در ایام حج، مشغول خدمت به زائران بیت الله الحرام شود.

نقل کرده اند ایشان در یکی از این سفرها پس از انجام یکی از اعمال حج تمتع، به سمت محل اسکانش رهسپار شد که ناگهان صدایی شنید که می گفت، برگرد. آیت الله نجفی هرچه گشت کسی را که این سخن را گفت، پیدا نکرد اما دوباره بازگشت مشغول اذکار مخصوص شد و دوباره تصمیم به بازگشت کرد. این روند چند بار تکرار شد تا اینکه حاج آقا ضیاء، مولایش، امام زمان (عج) را زیارت کرد. اشک از گوچه چشمانش جاری شد و صدا در گلویش، یخ زد. مات و مبهوت، به آقایش نگاه می کرد ...

آیت الله نجفی تهرانی در دنیا بیش از همه چیز به کتاب و مسجد علاقه دارد و این دو را همچون فرزندانش دوست دارد. او تمام زندگی اش را وقف کسب فضائل علمی و اخلاقی و در ادامه، انتقال این معارف و علوم به طلاب حوزه علمیه نبی اکرم (ص) و نمازگزاران مسجد جامع نبی اکرم (ص) و دانشجویان دانشگاه آزاد اسلامی تهران کرد.

حاج آقا ضیاءالدین از جمله ائمه جماعاتی است که همه روزه پیش و پس از اقامه نماز جماعت، در دفتر مسجد، پذیرای مردم است؛ برای آنان استخاره می گیرد، به سوالات شرعی شان پاسخ می دهد و به درد و دل هایشان گوش می دهد. در دفتر این خانه خدا هیچ گاه به روی هیچ کس بسته نیست و آیت الله نجفی با روی گشاده و لبخندی بر لب، گره از مشکلات فروبسته بندگان خدا می گشاید.

وی وصیت کرده که روی سنگ قبرش بنویسند: «خادم الشریعه الانور» او معتقد است عناوینی همچون حجت الاسلام و آیت الله، اعتباری بوده و آیت الله العظمی، فقط ائمه اطهار (ع) هستند.

به هر روی دوشنبه شب، ۱۴ بهمن آیت الله نجفی پس از چند دهه خدمت در قامت یک امام جماعت و تولیت حوزه علمیه، میزبان دوستان، شاگردان و بستگانش بود تا خدماتش در ضیافت ستارگان محراب پاس داشته شود. او معتقد است مساجد، پایگاه ولایت فقیه هستند و خود نیز ارادت ویژه ای به رهبر معظم انقلاب اسلامی دارد.