تاسوعاست؛ عطش یک شب بیشتر معاشقه کردن با خدا، حسین را بی تاب کرده است

خبرگزاری شبستان// کرمان

فردا، نهم محرم روز تاسوعاست، وقتی تاسوعا می آید وجودم سراسر از عشق به عباس(ع)می شود همو که اوج ادب، ایثار، وفاداری، رشادت و ... این ها واژه های ناتوانی است در توصیف آنچه در وجود سرشار از معرفت عباس موج می زد.

تاسوعا را بیش از هر چیز دیگر با نام ابالفضل در ذهن تداعی می کنیم؛ نمی دانم دلیل اصلی آن چیست اما شاید برگرفته از آن امان نامه ای باشد که شمر ملعون در این روز برای آن حضرت و برادرانش(فرزندان ام البنین) آورد و با پاسخ کوبنده قمر بنی هاشم روبرو شد.

آه از تاسوعا، روزی که شمر بن ذى الجوشن با نامه ابن زیاد در باره قتل امام حسین (ع) وارد کربلا شد، ابن سعد بر حسب آن نامه، مهیاى قتل آن حضرت شد. لاجرم وقت عصر بود که لشکر خود را بانگ زد که: یا خیل الله ارکبى و بالجنة ابشرى.

جنود نامسعود او سوار شد و رو به سپاه سید الشهداء آوردند در حالیکه آن حضرت در پیش خیمه، شمشیر خود را در بر گرفته بود و سر به زانو نهاده بود و بخواب رفته بود.

حضرت زینب(س) چون هیاهوى لشکر را شنید، نزد برادر دوید، عرض کرد: برادر مگر صداهاى لشکر را نمی شنوید که نزدیک شده اند؟ پس حضرت سر از زانو برداشت و خواهر را فرمود که ای خواهر اکنون رسول خدا را در خواب دیدم که بمن فرمود: تو بسوى من خواهى آمد...

امام حسین(ع) عباس را فرستاد تا تحقیق کند چه شده؟ چون معلوم شد آن جنود نامبارک قصد کشتن حضرت و یارانش را دارد؛ گوئیا عطش سراسر وجود ابی عبدالله را در فراگرفت نه از آن جهت که در همین روز آب را به روی اهل حرم بسته باشند...

حسین(ع)که خود امام عشق است از دشمن طلب فرصت می کند تا یک شب دیگر در عطرآگین مناجات و راز و نیاز با معبود خویش ملکوت را از نغمه های عاشقانه خویش به جنبش در آورد.

انگار که لشکر تازه نفسی که برای پیکار با حسین بن علی(ع)عصر تاسوعا به کربلا آمده ذره ای در وجود حضرت و یاران دلهره ای ایجاد نکرده است؛ به گمانم بیشتر از هر چیز خود لشکریان ابن سعد در هراس و واهمه اند آری اگر به ژرفای وجود منحوسشان در آن روز سرکی می کشیدند می دیدند که چگونه نحسی اعمالشان تا قیامت گرفتارشان خواهد شد و آنان را به قعر آتش غضب الهی فرو خواهد برد.

آه چه ساعاتی را حسین و یارانش می گذرانند امام عشق خطبه می خواند و آن طلیعه داران خورشید لبیک می گفتند و حدیث وفاداری سر می دادند.

در این زمان میان همه دل ها امان از دل زینب(س)که بی تاب شده است...نکند یاران حسین(ع) را تنها بگذراند؟ پس از عروج چه بر سر اهل حرم می آید؟ تصور بی حسین شدن از همه اینها بدتر است زینب بی تاب شده است و این دست ولایی و آسمانی حسین است که در آن برهوت عطش و بی آبی، دریای آرامش را در وجود زینبش جاری می کند.

این روز روزی بود که آب را روی اهل بیت(ع) و یاران امام بسته بودند، اهل بیت از نظر آب در تنگنا بودند، راه‌ها همه تحت کنترل بود تا کسی به امام نپیوندد، تهدیدهای سپاه «عمر سعد» جدّی‌تر و حالت تهاجمی آنان به سوی خیمه‌ها بیش تر می‌شد.

حوادثی که در تاسوعا به وجود آمد، بر امام و یاران بسیار سخت گذشت، از این رو همان گونه که روز عاشورا تعطیل است، روز تاسوعا نیز تعطیل است.

امام صادق (ع) فرمود: تاسوعا روزی است که حسین و اصحاب او در کربلا محاصره شدند و سپاه شامیان بر ضدّ آنان گرد آمدند. ابن زیاد و عمر سعد نیز از فراهم آمدن همه سواران خوشحال شدند، آن روز، حسین(ع) و یاران او را ناتوان شمردند و یقین کردند که دیگر برای او یاوری نخواهد آمد و عراقیان نیز او را پشتیبانی نخواهند کرد.

یکی از دلایل اصلی بزرگداشت تاسوعا در ایران، ابراز ارادت و احترام به شخصیت والای حضرت اباالفضل العباس(ع) به عنوان دومین شخصیت حماسه عاشوراست، گرچه حضرت نیز در روز عاشورا به شهادت رسید.

السلام علی الحسین(ع)و علی علی بن الحسین(ع)و علی اولاد الحسین(ع)و علی اصحاب الحسین(ع)جمیعاً ورحمة الله و برکاته

پایان پیام/