خبرگزاری شبستان- گرگان: دانشگاه و حوزه بی شک به عنوان دو قطب تولید علم در عرصه کشور هستند که نقش مهم آن دو در علوم مختلف بر کسی پوشیده نیست. در فراز و نشیب هایی که در رسالت این دو نهاد مهم علمی چه پیش از انقلاب و چه پس از انقلاب رخ داده است فهمیده می شود که نامگذاری این رویداد به عنوان روز «وحدت حوزه و دانشگاه» یک نامگذاری درست و مهندسی شده است که می تواند دستاوردهای بسیاری به همراه بیاورد و همچنین توطئه های بسیاری را خنثی کند اما نامگذاری صرف فقط دردی را دوا نمی کند بلکه این روز را درست تبیین کردن و هدفمند رسالت های آن را اجرا کردن می تواند به اهداف نامگذاری این روز کمک فراوانی کند.
بر همین اساس بازخوانی فرمایشات مقام معظم رهبری (مدظله العالی) درباره وحدت حوزه و دانشگاه به ما کمک می کند تا نسبت به اهداف این روز آگاهی بیشتری داشته باشیم.
آیا معنای وحدت حوزه و دانشگاه یکی شدن آن دو می باشد؟
شاید در ابتدای شنیدن جمله «وحدت حوزه و دانشگاه» به ذهن ما این معنا خطور کند که باید این دو مرکز علمی را یکی کرد؛ مثلا دانشگاه شاید اشکالاتی داشته باشد لذا باید مانند حوزه اداره شود و یا حوزه اشکالاتی دارد و باید مانند دانشگاه حرکت کند. یقینا مقصود از این عبارت این معنا نمی باشد؛ زیرا اگر اینگونه بود دیگر وحدت معنا پیدا نمی کرد بلکه نظر صحیح و درست این است که حوزه و دانشگاه این است که حوزه و دانشگاه دارای یکسری تبحر و تجربه هستند که در یک فضای صمیمی و علمی می توانند این تجربیات و آموزه های صحیح را به یکدیگر منتقل کنند و در یک فضای رقابتی سالم به تولیدات علمی بیشتری دست پیدا کنند.
مقام معظم رهبری در 24 آذر 1372 در این خصوص فرموده اند: «موضوع دانشگاه، به خودى خود یک موضوع مهم است؛ همچنان‌که موضوع حوزه‌ى علمیه هم، به خودى خود یک موضوع اساسى و مهم است. وقتى ما «وحدت حوزه و دانشگاه» را عنوان مى‌کنیم، بدیهى است مقصود این نیست که این دو را در عالم واقعیّت به یک چیز تبدیل کنیم. زیرا اگرچه در گذشته، در حوزه‌هاى علمیه، همان دروسى خوانده مى‌شد که امروز در دانشگاه‌ها خوانده مى‌شود، اما اگر فرض کنیم آن دروس حوزه‌هاى علمیه، همان پیشرفتى را که تا امروز کرده است، مى‌کرد، باز امروز باید به مقتضاى تخصّص و تشعُّب، هر گروه کار و درس خودش را دنبال کند. پس، مقصود این نیست. مبادا بعضى همین موضوعِ به این روشنى و وضوح را ندیده بگیرند و درباره‌ى غلط بودن شعار وحدت حوزه و دانشگاه قلمفرسایى کنند».
«وحدت حوزه و دانشگاه» طرح عملی در مقابل سیاست استعمارگران و سلطه طلبان
یکی از راه های نفوذ جریان استعماری در کشور نفوذ در مراکز علمی آن کشور است تا با القاء و آموزش نخبگان علمی مسیر حرکت کشور را به سمتی که خودشان می خواهند راهبری کنند اما وحدت حوزه و دانشگاه می تواند محملی باشد برای همسان سازی سیاست های این دو مرکز علمی و راه نفوذ جریان سلطه طلب را بست. در این سیاست (یعنی نفوذ استعمارگران) راه نفوذ در هر دو مرکز علمی ممکن است که باید کاملا مواظب بود.
مقام معظم رهبری در مورخ 28 آذر 1369 در این باره فرمودند: «وحدت حوزه و دانشگاه که امام به عنوان یک شعار مطرح کردند، اغلب از واقعیت تلخی در جامعه‌ی ما و یا همه‌ی جوامع اسلامی منشأ می‌گرفت که آن واقعیت تلخ، ساخته و پرداخته‌ی مستقیم و حساب‌شده‌ی دست استعمار بود. آن واقعیت این بود که وقتی استعمارگران، نقشه‌های فتوحات سیاسی و اقتصادی و اجتماعی و فرهنگی خود را طراحی می‌کردند، به یک مانع عمده برخورد کردند و آن، اعتقادات دینی ملت‌ها بود.
البته اعتقادات دینی، همه‌جا مزاحم تجاوزطلبی استعمارگران نیست. آن دین تحریف‌شده، دینی که ساخته‌ی دست قدرت‌ها باشد، به‌طور طبیعی با قدرت‌ها معارضه‌یی ندارد. اسلام مصداق تام و تمام آن دینی بود که با حمله و یورش همه‌جانبه و متجاوزانه‌ی دول استعماری به مناطق اسلامی، حقیقتا معارضه می‌کرد. استعمارگران در مطالعات خودشان، این را فهمیدند».
وحدت در هدف
شاید بهترین تعبیر در خصوص وحدت حوزه و دانشگاه این تعبیر مقام معظم رهبری باشد که وحدت در هدف را به عنوان سیاست وحدتی بین حوزه و دانشگاه معنا کرد.
ایشان در 26 آذر 1378 در خصوص منظور از وحدت حوزه و دانشگاه فرمودند: «وحدت حوزه و دانشگاه یعنی وحدت در هدف، و هدف این است که همه به سمت ایجاد یک جامعه اسلامی پیشرفته مستقل، جامعه امام، جامعه پیشاهنگ، جامعه الگو حرکت نمایند».
نظر شما