به گزارش خبرگزاری شبستان به نقل از پایگاه خبری حوزه هنری، مدیر دفتر طنز حوزه هنری کشور در کارگاه طنزسرایی که همزمان با همایش ملی نکوداشت زنده‌یاد ابوالفضل زرویی نصرآباد با حضور شاعران، طنزنویسان، اهالی فرهنگ و ادب و دانشجویان رشته زبان و ادبیات فارسی در دانشگاه یزد برگزار شد، به بیان تجربه‌های طنزسرایی و طنزنویسی خود پرداخت.
ناصر فیض با اشاره به اینکه طنزنویس باید با نگاه خلاقانه دست به خلق اثر بزند گفت: پایه و اساس طنز تضاد و تناقض است و این دو عنصر مادر عناصر مورد استفاده در طنز هستند؛ هر چند این دو عنصر از یک جنس نیستند و کنار هم جمع نمی‌شوند، ولی با ذوق و ابتکار طنزپرداز کنار هم قرار می‌گیرند.
وی افزود: اگر شیوه استفاده از عناصر را بدانیم، می‌توانیم با آنها به خلق طنز بپردازیم وگرنه هیچ آدمی این‌قدر شیرین نیست که تا مدت‌ها بتواند شیرین حرف بزند و کفگیرش به ته دیگ نخورد، چون یک سری از شگردهایش لو رفته است.
این مدرس طنزنویسی ادامه داد: طنزپرداز اگر نگاهی متفاوت به هر چیزی داشته باشد، می‌تواند با کنار هم قرار دادن آنها اثری طنزآمیز و تازه خلق کند.
فیض پرداختن به اصل موضوع و گسترش آن، بازی با کلمات، آشنایی با تکنیک‌های مختلف و استفاده از آنها در مواقع لازم و غیرمستقیم حرف زدن را از جمله نکات مهم و اساسی در طنزنویسی برشمرد.
خالق کتاب «فیض بوک» با بیان اینکه فرد با اعتماد به اینکه خیلی شوخ طبع است، نمی‌تواند خلق تازه و ارزشمندی داشته باشد اظهار کرد: طنزنویس باید با نگاه کلان دست به خلق اثر بزند و اگر با چنین رویکردی اقدام کرد آثارش مانند حافظ و سعدی و ... ماندگار خواهد شد.
مدیر دفتر طنز حوزه هنری افزود: طنزپرداز باید دقت کند که موضوع اثرش دغدغه مخاطب باشد، زیرا ما در طنز واقعی با دغدغه‌های جدی بشری ارتباط داریم.
فیض بیان کرد: هر چقدر طنزپرداز شگردها، ظرافت‌ها، دقت و نگاه کلی که باید به یک دغدغه جدی بشری داشته باشد را کار هم قرار دهد به طنز نزدیک می‌شود و هر چه از این عوامل دور شود اثرش به سمت فکاهه می‌رود.
وی با بیان این که طنز حدود چهل سال پیش معنای امروزی نداشت، گفت: پیش از آن طنز به معنای کنایه زدن و طعنه زدن به کار می‌رفته و حتی به معنای شوخ‌طبعی نبوده، ولی چند دهه است که معنا پیدا کرده است.
مدیر دفتر طنز حوزه هنری در بخش دیگر سخنان خود با اشاره به این که شاعر یا طنزپرداز در یک شعر فرصت چندانی برای بیان ندارد اظهار داشت: شاعر یا طنزپرداز فرصت زیادی ندارد که همه موضوعات عالم را در اثر بگنجاند و از او نیز چنین توقع و انتظاری نیست.
فیض با بیان اینکه طنز باید مخاطب عام را نیز جذب کند و طوری باشد که همه با آن ارتباط برقرار کنند خاطرنشان کرد: طنزنویس برای اینکه نگاه گسترده‌تری داشته باشد، لازم است مقداری سطح کار را در حد فهم عامه قرار دهد بدون این که به دامن ابتذال بیفتد که نکته مهمی است.
وی در ادامه با اشاره به این که ترانه، زبان عامه مردم است، گفت: در طنز هم مانند ترانه باید ضمن پاسداشت زبان فارسی اثری خلق کنیم که عامه مردم متوجه شوند. باید زبان اثر به زبان مردم نزدیک باشد تا مشکلی در فهم آن نداشته باشند.
این کارشناس، مخاطب شناسی را یکی از مهم‌ترین نکات ضروری و مورد توجه طنزپرداز دانست و افزود: طنزنویس باید با هنرمندی و خلاقیت، رندانه حرف‌هایی که نمی‌شود زد را بزند، اتفاقا طنزپرداز باید به خطوط قرمز نزدیک شود ولی باید بلد باشد و درست حرفش را بزند و یقه‌اش را هم دست کسی ندهد.
خالق کتاب «املت دسته‌دار» تصریح کرد: نباید به طنزپرداز بگوییم وارد این ماجرا نشو چون خط قرمز است، اتفاقا طنزپرداز با آن کار دارد.
فیض با بیان اینکه طنزپرداز کسی است که روی خطوط قرمز بنشیند ولی رنگی نشود، گفت: هنر در این است که بدون این که به کسی توهین شود بتواند حرف خودش را بزند.
وی ادامه داد: شاید در هیچ چیز به اندازه طنز، هنرمندانه حرف زدن و در پرده حرف زدن جایگاه نداشته باشد. البته اساس هنر همین است.
خالق مجموعه طنز «نزدیک ته خیار» افزود: در هاله‌ای از ابهام حرف زدن با پیچیده حرف زدن که ذهن مخاطب را درگیر می‌کند فرق دارد و متفاوت است.
وی خاطرنشان کرد: اگر طنزپرداز با اثرش مردم را سرگرم مسائل سطحی و جنبی کند که بخندند و متوجه دغدغه اصلی خود نشوند، از رسالت خود فاصله گرفته و چه بسا به مردم ظلم کرده است.
فیض در پایان تعدادی از آثار خود را خواند و به پرسش دانشجویان و شرکت‌کنندگان نیز پاسخ داد.
نظر شما