خبرگزاری شبستان، گروه مسجد و کانون های مساجد: اسلام هراسی و مسجد هراسی، از مفاهیمی هستند که در سال های اخیر در سراسر جهان گسترش پیدا کرده و فصل جدیدی از خصومت و دشمنی علیه مسلمانان را باز کرده اند.
از آنجا که کشورهای اروپایی همواره از اهمیت بیشتری در جهان برخوردار بوده اند، جریان های جهانی در این کشورها انعکاس بیشتری در سراسر دنیا دارند و به همین دلیل است که به عنوان مثال هر جا صحبت از اسلام هراسی یا مسجد هراسی به میان می آید همه ذهن ها در ابتدای امر به سمت کشورهای اروپایی می رود.
اگرچه این دو مفهوم به طور قطع در اروپا به دلیل سیاست های ضداسلامی از سوی سیاستمداران رواج بسیار زیادی دارد اما نباید فراموش کرد که این مفاهیم با جنجال های به مراتب کمتر در بسیاری از کشورها در آن سوی جهان یعنی در کشورهای آسیای شرقی مانند هند، میانمار و سریلانکا هم ،کاملا در جربان است.
رواج اسلام هراسی در روهینگیا
اخراج مسلمانان روهینگیایی از میانمار که این روزها بسیاری از اخبار بین المللی را به خود اختصاص داده است معلول اسلام هراسی از سوی مقامات و همچنین تندروهای بودایی علیه اقلیت مسلمان در این کشور است اما در گزارش ها و اخباری که منتشر می شود هرگز اشاره ای به این حقیقت نمی شود.
حدود 740 هزار روهینگیایی پس از سرکوب های نظامی سال 2017 میلادی از میانمار به بنگلادش فرار کردند و در شرایط بسیار نامناسب در منطقه مرزی «کاکس بازار» در جنوب شرقی بنگلادش زندگی می کنند.
مسلمانان روهینگیا در میانمار تحت سرکوب و شکنجه قرار دارند و مساجد آنها تخریب می شود و همه این ها در نتیجه گسترش اسلام هراسی است که استعمار به وجود آورنده آن است و به طور کاملا خاموش در حال ترویج در سراسر جهان است بدون اینکه نام اسلام هراسی روی آن گذاشته شود.
بودایی ها و مقامات میانمار می خواهند هر چیزی را که جزئی از هویت مسلمانان است، حذف کنند و به همین دلیل دست به تخریب مساجد آنها می زنند. از جمله اقدامات آنها تخریب مسجدی ساخته شده در سال 1443 میلادی بود که سند قطعی تاریخ راخین به ویژه نشانه زندگی مشترک و وحدت مسلمانان و بودایی ها به شمار می آمد.
کارشکنی های دولت سکولار هند علیه مسلمانان
هند از دیگر کشورهای آسیای جنوب شرقی است که اسلام هراسی در آن به شدت در حال گسترش است. کشور سکولار هند در چندین دهه گذشته همواره شاهد تنش های مذهبی و اختلاف میان هندوها و مسلمانان بوده است.
مسلمانان در هند نه دارای حقوق سیاسی و اجتماعی و نه حقوق مذهبی هستند و چه بسیار مسلمانانی که به خاطر تنش های مختلف با هندوها در این کشور، جان خود را از دست داده اند.
این تنش ها از زمان روی کار آمدن «نارندرا مودی»، نخست وزیر کنونی هند در سال 2014 میلادی، افزایش پیدا کرد.
مودی پس از پیروزی در انتخابات قول داد که تغییراتی برای رشد اقتصادی، توسعه بخش روستایی و فرصت های شغلی برای جوانان در کشور به وجود بیاورد اما پس از چهار سال، حزب متبوع او متهم به شعله ور کردن آتش خشونت علیه گروه های اقلیت علیه مسلمانان و مسیحیان شد.
مختومه اعلام کردن پرونده «مسجد بابری» از سوی دادگاه عالی هند به نفع هندوها که اخیرا سرو صدای زیادی به پا کرد از نمونه های شعله ور شدن آتش اختلافات فرقه ای در هند است.
با رای دادگاه عالی هند به نفع هندوها در مورد مسجد بابری، راه آنها برای تعدی به دیگر مکان های مذهبی مسلمانان در آینده ای نزدیک باز می شود و دیگر علاوه بر مسلمانان، مساجد هم در هند در امان نخواهند بود.
سرکوب مسلمانان در سریلانکا
در سریلانکا هم وضع به همین منوال است تا آنجا که گروه های حقوق بشری، پلیس سریلانکا را متهم به استفاده از کنوانسیون سازمان ملل در خصوص اظهارات ناشی از تنفر برای سرکوب اقلیت مسلمان در این کشور می کنند.
پس از حملات تروریستی عید پاک در سریلانکا که مانند همیشه بهانه ای برای تخریب چهره مسلمانان شد، بسیاری از مسلمانان این کشور با حملات تلافی جویانه و اسلام هراسانه به مساجد،مغازه ها و خانه های خود مواجه شدند.
بمب گذاری های عید پاک در هتل ها و کلیساهای سریلانکا که گروه تروریستی داعش مسئولیت آن را بر عهده گرفت، یک بار دیگر بهانه ای برای هدف قرار دادن مسلمانان و اعمال خشونت علیه آنها شد.
اما پس از چند هفته و به وجود آمدن آرامش نسبی برای مسلمانان، اظهارات تحریک آمیز یک راهب بودایی بار دیگر آتش خشونت علیه مسلمانان را شعله ور کرد.
در نتیجه همین تحریک ها، مساجد مسلمانان هم مورد حمله تندروهای بودایی قرار گرفتند. شهروندان در بخش های مسلمان نشین سریلانکا می گویند که دشمنان به مساجد حمله کرده و مغازه های مسلمانان تخریب می کنند.
اسلام هراسی و مسجد هراسی در حالی در این کشورها جریان دارد که همه توجه ها به سمت این دو مفهوم در اروپا جلب شده است و آنچه در آسیای جنوب شرقی اتفاق می افتد مغفول باقی مانده است.
نظر شما