خبرگزاری شبستان، سرویس اجتماعی، هادی دهقانی: بامداد جمعه ۱۷ آبان ۱۳۹۸ زمین‌لرزه‌ای به بزرگی ۵.۹ ریشتر، حوالی ترک در استان آذربایجان شرقی را لرزاند. این زلزله در عمق ۸ کیلومتری زمین رخ داد و باعث فوت ۵ نفر در روستای ورنکش و مصدومیت ۳۱۲ نفر شد.
هرچند با توجه به زلزله خیز بودن اکثر مناطق ایران این امر کم کم دارد برایمان عادی می شود، اما چیزی که نیازمند فرهنگ سازی است، عدم آمادگی ما برای کاهش اثر اینگونه بلایای طبیعی می باشد. با نگاه به عکس های این زلزله می بینیم که اکثر خانه های تخریب شده خشتی و گلی بوده و سقف آنها نیز با استفاده از تیرهای چوبی ساخته شده است که این خانه سازیها در زمره بافتهای فرسوده است، و همین بافتهای فرسوده باعث می شود تا در کوچکترین حادثه ای شاهد تخریب و تلفات بالا باشیم.
هم اکنون در کشور ۱۴۰ هزار هکتار بافت ناکارآمد در ۲۷۰۰ محله شهری وجود دارد، هرچند دولت تلاش دارد تا با پرداخت تسهیلات بتواند بخشی از بافتهای ناکارآمد و فرسوده را بازسازی و مناسب سازی نماید ولی بدون درک صحیح و ایجاد بسیج عمومی اصلاح بافت های فرسود زمانبری بالایی را در پی خواهد داشت.
معضل عدم ایمنی بافت های فرسوده و ناکارآمد را باید در کنار بسیاری از ساخت و سازهای جدیدی قرار داد که از لحاظ امنیت در سطح نازلی قرار دارند به صورتی که با ظاهری نو آنها را نیز باید در حوزه بافت فرسوده به حساب آورد که این مشکل در هنگام بحران ها و بلایای طبیعی می تواند تاب آوری را کاهش دهد.
«علی اصغر پیوندی» رییس جمعیت هلال احمر در در صفحه توییتر خود پس از بازدید از منطقه ورنکش درباره آخرین وضعیت امدادرسانی به مناطق زلزله زده آذربایجان شرقی نوشت:
«امروز در ورنکش بودم. جایی که در زلزله اخیر ۴ کشته داشت، ۳۰ خانه کاملا ویران شده و تعداد زیادی هم خسارت دیده، تقریبا هیچ خانه تازه ساز و یا بازسازی‌ای لطمه جدی ندیده بود، متاسفانه روستاهای بسیاری هنوز پر از بافتهای فرسوده هستند که با اندک ریشتری فرو می‌ریزد، مقاوم سازی را جدی بگیریم.»
نظر شما