پاسخ دندان شکن انقلابیون مصر به انحراف های خاموش

به گزارش خبرگزاری شبستان، کشته شدن دست کم 13 کشته در روز گذشته در التحریر و ادامه درگیری ها تا نیمه شب خبر از اراده جدی مردم مصر در رسیدن به خواسته هایشان می دهد.
بدیهی است مردم مصر همه داشته های خود را در انقلاب اول هزینه کردند تا امروز به جایی برسند که خواسته هایشان تحقق یابد، اما حرکت شورای نظامی در جهتی کاملا مخالف با این خواسته ها مردمی را که دیگر چیزی برای از دست دادن ندارند را نمی ترساند و در مقابل این شورا قرار داده است.
مردم مصر در اتحادی بی نظیر خواهان انتقال قدرت از شورای نظامی به شهروندان شده اند تا هرگونه دخالتی در نتیجه انتخابات پارلمانی هفته آینده به صفر برسد.
در حال حاضر شورای نظامی به اختیار خود پلیس را قوی تر از دوران حسنی مبارک به جان مردم انداخته است و با هر وسیله قصد سرکوب آنها را دارد.
یکی از تظاهر کنندگان ابراز کرد: هر چه قدر که پلیس در سرکوب ما قوت گیرد ما بیش از انقلاب اول متحد می شویم و همانگونه که در فوریه پیروز شدیم این بار نیز پیروزی از آن ما است.
به گزارش لو فیگارو، گام نخست این تظاهرات روز جمعه 27 آبان رقم خورد و مردم طی تظاهراتی گسترده نشان دادند که برنامه جدیدی برای توطئه های جدید دارند.
کابینه « سلام ملی » شهروندان مصری خواسته ای است که مردم مصر تا روز گذشته به آن تاکید داشتند و شورای نظامی را نا کارآمد در راهبری کشور معرفی کردند.
ژنرال محسن الفنگری، سخنگوی شورای نظامی اطلاع داده است که انتخابات در تاریخ 28 نوامبر برگزار می شود و مردم می توانند آزادانه حزب مورد نظر را انتخاب کنند.
در حالی که وی مسئولیت سرکوب مردم را به عهده گرفته است اخوان المسلمین با محکومیت عملکرد پلیس مردم را به آرامش فرا خوانده اند.

هم اکنون دو رویکرد و حتی می‌توان گفت دو الگو در کشور انقلاب‌ مصر رو در روی یکدیگر قرار گرفته است. الگوی نخست به ضرورت بازگشت مصر به جایگاه و وزن منطقه‌ای خود همراه با گسستن زنجیره‌های اسارت حاصل از همپیمانی با اردوگاه غرب و رژیم صهیونیستی اشاره دارد.

و الگوی دوم به حفظ تمامی پیمان‌های منطقه‌ای و بین‌المللی مصر در شکل و شمایل نوین و مدیریت تحولات اجتماعی همراه با اجرای حداقلی از خواست‌های انقلاب به‌گونه‌ای غیرمغایر با رویکردهای استراتژیک مصر طی 3 دهه اخیر تمایل دارد.

الگوی نخست را انقلابیون مصر، احزاب اسلامگرا و ملی این کشور دنبال می‌کنند و الگوی دوم را شورای‌عالی نظامی مصر رهبری می‌کند. تحولات چند روز اخیر مصر نشان می‌دهد که الگوی نخست از پویایی، قدرت و محبوبیت بیشتری برخوردار است.

ملت‌های مسلمان منطقه نیز با امید فراوان به تحولات مصر چشم دوخته‌اند. در واقع روند اوضاع مصر صرف‌نظر از نتایج و فرجام آن نشان می‌دهد که این کشور یکبار دیگر به کانونی برای تحولات خاورمیانه و شمال آفریقا تبدیل شده است.
در قبال خیزش های مردم مصر در شهرها و مرزهای کشورها تحلیلگران برآورد کرده اند که در انتخاباتی که این دست تظاهرات به استقبال آن رفته است اخوان المسلمین 40 درصد از کرسی های پارلمان را اشغال می کند.
از سوی دیگر مخالفان مردمی با شانتاژهای خبری علیه اخوان المسلمین ناآرامی های از سر گرفته شده را جوی سیاسی توصیف کرده اند که احزاب در آن در پی رسیدن به خواسته ایشان هستند.
از سوی دیگر جنبش جوانان 6 آوریل در بیانیه ای جدا با محکوم کردن خشونت پلیس علیه مردم خواستار استعفای فوری وزیر کشور شد.
در میان احزابی که هر یک می خواهند در میان خیزش های مردمی حقانیت خود را به اثبات برسانند هم جواری خواسته های مردم با اسلام می تواند به پیروزی احزاب اسلامی قوت ببخشد.

شفافیت و آزادی در انتخابات اخیر تونس که به پیروزی چشمگیر اسلامگرایان منجر شد، مورد تأیید و ستایش بسیاری از نهادهای ناظر بین‌المللی قرار گرفت.

ناظران معتقدند که کشور بزرگ مصر که در آستانه برگزاری انتخابات عمومی قرار دارد شاهد پیروزی جریان‌های اسلامگرا خواهد بود.

این وضعیت می‌تواند به سرعت همه کشورهای عربی را دربرگیرد. بی‌تردید روندهایی از این دست، کل منافع ایالات متحده آمریکا در خاورمیانه و شمال آفریقا را با چالش‌های جدی مواجه خواهد کرد.