خبرگزاری شبستان،گروه مسجد و کانون های مساجد:مسجد «شاه محمد» در منطقه «پاکوندیا» بنگلادش در کمتر از یک کیلومتری مسجد مشهور مغولی دیگری به نام مسجد «Sadi» که در سال 1652 ساخته شده است،قرار دارد.
علت نامگذاری این مسجد هنوز معلوم نیست اما احتمالاً متعلق به نام کسی است که آن را بنا کرده است.
تابلوی کتیبه اصلی که زمانی بر روی در ورودی نصب شده بود ، اکنون از بین رفته است. بنابراین زمان دقیق ساخت این مسجد مشخص نیست اما به گقته مورخان ،تحلیل سبک معماری آن نشان می دهد که مسجد در اواخر قرن 17 ساخته شده است.
این مسجد در بخش غربی منطقه ای قرار دارد که منتهی به فضایی پر از آب می شود و برای وضو گرفتن، مورد استفاده قرار می گیرد.
بنای مسجد در انتهای غربی یک سنگ فرش یا حیاط قرار دارد که با یک دیوار کوتاه مرزی با یک دروازه چشمگیر در وسط ضلع شرقی ،احاطه شده است.
یک ورودی قوسی از خارج و سه ورودی از حیاط مسجد از حیاط ،راه ورود از دروازه است .
قسمت بیرونی این دروازه با تابلوهای مغولی تزئین شده است.
شکل این مسجد کاملا به صورت مربع است که چهار ضلع آن 9/14 متر و ضخامت دیواره خارجی آن 1.44 متر است.
این مسجد همچون سایر مساجد دارای یک گنبد معمولی و همچنین سه دهانه ورودی قوس دار در ضلع شرقی و یک دهانه مجزا در ضلع شمالی و جنوبی است.
مطابق با سه دهانه جلویی ، دیوار قبله دارای سه محراب است. قسمت مرکزی آن،نیمه هشت ضلعی و طرفهای آن مستطیل شکل است.
تالار نماز که به شکل مربع است دارای چهار قسمت است شده است که هر یک از آنهابه محراب مرکزی متصل می شوند.
دیوارهای عظیم آجری دارای برج های هشت ضلعی در چهار گوشه بوده و توسط قالبهای افقی به چند لایه تقسیم می شوند.
ساختار این مسجد که به خوبی حفظ شده ، ترکیبی از معماری مغولی با تزئینات محلی است که شکل ویژه ای به آن بخشیده است.
نظر شما