مرشد محمد احدی، (مستعلیشاه) از آخرین بازماندگان پرده خوانی با بیان تاسف از نابودی این میراث فرهنگی به خبرنگار شبستان گفت: هنر پرده خوانی، امروز به سمبلی تبدیل شده است که هیچ یک از ویژگی های اصیل خود را به همراه ندارد. پندیات، شریعت مداری، بیان داستان های تاریخی – مذهبی، نقل شجاعت ها، گذشت ها و ... که منجر به ایجاد تحول در مخاطب می شده است. در کنار ویژگی های فیزیکی، قواعد و تکنیک های هنری همگی مسائلی است که باید برای نابودی آنها تاسف خورد.
وی افزود: ما هم به عنوان آخرین بازماندگان این هنر که شاید چیزی بیشتر از دیگران پای پرده ها دیده ایم ،بسیاری از ویژگی های آن را فراموش کرده ایم زیرا این هنر تجربی است و اصول آن در اجراهای پیوسته به خاطر سپرده شده و باقی می ماند.
این پرده خوان اظهار کرد: خوبی و بدی، سفیدی و سیاهی، شب و روز و متضادترین مسائل را می شد در کنار پرده ها و به زبان تماشاگر بیان کرد.در این هنر روانکاوی و شناخت مخاطب مساله بسیار مهمی است پرده خوان باید بر آن ها تسلط کافی داشته باشد.بدون این شناخت نمی شد در طول سالها با مردم ارتباط برقرار کرد و آنها را با هزاران دغدغه و مشکل پای پرده کشاند تا آنجا که حتی بی بضاعت ترین آنها نیز با ارادت همه داشته اش را به پای پرده گذاشته و امیدوارتر از گذشته از این صحنه خارج شود.
وی در ادامه به تجربیات، مسائل و حقایق نامکتوب این هنر اشاره کرد و گفت: این حقایق و ناگفته ها اصولی است که تنها پای پرده ها و در حین اجرا به دست می آید. گاهی پیش می آمدکه میخ پرده اجرا تا چندین سال از دیوار محلهای کنده نمی شد. اما امروزه بدون حمایت ها و پشتیبانی ها حتی ما نیز فرزندان خود را به این کار تشویق نمی کنیم.
احدی اظهار کرد: گاهی برخی از دوستان، هنرمندان جوانی را به عنوان پرده خوان نمایش های خود به کار می گیرند که تجربه کافی ندارند . ناآگاهی ایشان نسبت به اصول این هنر بزرگترین توهین به پرده و پرده خوانی است.من به عنوان یک پرده خوان سال ها به تنهایی مشکلات، دغدغه ها، خرده گیری های مذهبی، اجتماعی و ... مسائل مختلفی است که در طی سالها اجرای این پرده ها پشت سر گذاشته ام تا به تجربه کافی رسیده ام. اگر قرار باشد هر کسی بدون تجربه و دانش کافی به پرده خوانی بپردازد اصالت ها روز به روز بیش از پیش به فراموشی سپرده می شود.
این هنرمند نمایش های سنتی تاکید کرد: پرده خوانی هنری با ظرفیت فراوان است. هنرمند این رشته می تواند در یک اجرا نقش چندین نفر را به تنهایی ایفا کند. این ظرفیت ها در صورت حمایت می تواند در هنرهای دیگر نیز متجلی شده و زمینه رشد آنها را فراهم کند.اما نایی در صدای مرشدان گذشته و انگیزه ای در جوان ترها وجود ندارد زیرا در گذشته ها این هنر یک حرفه بود که در کنار خود اعتقادات و باورهای متعالی هنرمند را به همراه داشت.
وی درخصوص پرده هایی با اجرای هنری جدید گفت: این پرده ها از لحاظ رنگ، نوع اجرا و تعدد شخصیت ها از اصالت کافی برخوردار نیستند گاهی در این پرده ها 366 صورت وجود داشت که چشم بسته آنها را روایت می کردم. نمی شود پرده جدید را جایگزینی برای آثار گذشته دانست اگرچه نمی توان ضرورت وجود آنها را نیز برای بقاء این هنر نادیده گرفت.
وی در پایان گفت: ما 14 قرن است که مسلمانیم اما تنها 400 سال است که در ایران از علی و حسین آشکارا سخن می گوییم .اعراب، مغولها، افغان ها و عثمانیان و ... در طی سالها خاک ما را از لحاظ مادی و معنوی به توبره کشیدند. اما شاه عباس صفوی پس از استقرار شیعه در کشور معرکه گیران فراوانی را به این سو و آن سوی کشور فرستاد تا شیعه گری را ترویج دهند.بسیاری از این افراد کشته شدند تا توانستند عثمانیان و فرهنگ آنها رااز این مرز و بوم بیرون بیندازند. علت موفقیت این افراد حمایتی بود که شاه عباس از آنها داشت.امروز هنرمندان پرده خوان و همان مروجان شیعه گری به تنهایی رها شده اند در حالیکه دیگران متوقع همان آثار فاخر گذشته از ایشان هستند.
پایان پیام/
نظر شما