به گزارش خبرنگار قرآن و معارف خبرگزاری شبستان، حجت الاسلام والمسلمین «علیرضا پناهیان» به مناسبت ماه مبارک رمضان در مسجد امام صادق(ع) واقع در میدان فلسطین به سخنرانی پرداخته و گفت: جسم انسان نیاز به بازسازی دارد، دستور به روزه عجیب نیست روزه همچون پزشکی است که با ما به منزل آمده و همچون مادری کودک نادان تیمارداری می‌کند.
استاد حوزه و دانشگاه با بیان اینکه اگر کسی در قرآن کریم عشق الهی به بندگان را مشاهده نکند متوجه معانی عمیق آن نمی‌شود، عنوان کرد: هیچ کدام از دستورات الهی عجیب نیست، به عنوان مثال دستور به دفاع از خود مقابل دشمن یا داشتن اخلاق خوب عجیب نیستند، شدت محبت خداوند نسبت به انسان عجیب است که اگر شخص خیر یا منفعتی دنیوی و آخروی به خود نرساند نام آن را گناه یا عصیان از خدا گذاشته است.
حجت الاسلام والمسلمین پناهیان با بیان اینکه عجیب‌ترین چیزی که خداوند در عالم خلق کرده توبه است، اظهار کرد: خداوند با توبه جلوی نظم عالم را می‌گیرد که اثر خلاف و گناه به شخص نرسد، توبه معجزه است و خداوند همواره توبه می‌پذیرد. آیا در فضای ارتباط عبد و مولا این رابطه وجود دارد که اگر عبد به خود ضربه بزند مولا ناراحت شده و از عبد بخواهد که از ضربه زدن به خود توبه کند تا او جبران کند.
استاد حوزه و دانشگاه ادامه داد: خلقت کائنات با آن همه عظمت کهکشان‌ها، ارسال پیامبران و ائمه معصومین(ع) با آن همه رنج و مصیبت برای هدایت انسان، اختیار و اراده دادن به انسان، جاودانگی برای انسان هیچ کدام عجیب نیستند، بلکه عجیب آن است که خداوند نام خطای ما را که به خود ضربه میزنیم معصیت گذاشته و فرموده توبه کنید که من نظم عالم را به هم ریخته و اجازه ندهم اثرات بد آن گناه به شما برسد.
وی با بیان اینکه ما با دو مقوله عجیب گناه و توبه مواجه هستیم که امر عجیب دیگر توبه اولیاء الهی است که اصلا گناه نکردند؛ گفت: امیرمومنان امام علی(ع) پس از نماز صبح یک استغفار 70 بندی می‌خواندند که در آن 70 نوع گناه ذکر شده و برای آنها طلب مغفرت می‌شود.
حجت الاسلام والمسلمین افزود: در این دعا آمده است نجات پیدا نمی‌کند از گناه مگر کسی که به آن گناه اقرار کند، یکی از لوازم دینداری این است که انسان مفهومی به نام معصیت و گناه را درست بفهمد، در جامعه ما فکر می‌کنند معصیت و گناه یعنی صرفا ناراحت کردن خدا در حالی که قبل از این معصیت و گناه معنی به خود ضربه زدن دارد.
استاد حوزه و دانشگاه با اشاره به مثالی بیان کرد: اگر شخصی لیوان آب مسمومی را بخورد بسیار مضطرب شده، سریع به دکتر مراجعه کرده و التماس به شستشو و درمان دارد، داستان گناه به همین شکل است اما در جامعه ما به گناه همچون فاجعه‌ای که در آن شخص به خود صدمه زده نگاه نمی‌شود.
وی ابراز کرد: در 12 سال مدرسه اینکه خدا، قیامت، معاد هست را آموزش می‌دهند اما مفهوم و چیستی گناه را به دانش‌آموزان یاد نمی‌دهند؛ آیا گناه چیزی است که فقط خدا ناراحت شده است یا چیزی است که انسان با آن خود را زده است.
حجت الاسلام والمسلمین پناهیان با بیان اینکه خداوند بسیار بیشتر و شدیدتر از مادر انسان را دوست دارد، گفت: کسی که دست خود را بریده باشد پزشک معالج خود را مسخره نمی‌کند، اما کسانی گناه کرده و بی‌گناهان را مسخره می‌کنند غافل از این هستند که با گناه به خود ضربه می‌زنند.
استاد حوزه و دانشگاه با بیان اینکه آثار گناه در روح و جسم انسان دیده می‌شود اگر شخصی بصیرت به باطن داشته باشد، عنوان کرد: مفهوم و معنای گناه و عصیان صرفا خلاف اعتقادات و مقدسات عمل کردن نیست بلکه ضربه زدن به خود یا رها کردن منافع خود است.
وی افزود: امر به معروف و نهی از منکر فقط یک مساله اعتقادی نیست؛ اگر شما شاهد افتادن نابینایی در چاه باشید دلسوزانه به هر طریق ممکن مانع حرکت او می‌شوید. گناه پیش از اینکه خلاف اعتقادات و ایمان باشد عامل از دست دادن منافع دنیوی و اخروی است.
حجت الاسلام والمسلمین پناهیان در پایان گفت: تصور صرف دین بر مبنای اعتقادات و ایمان تلقی دقیقی نیست بلکه دین بر اساس منافع دنیوی و آخرتی انسان است، اگر خداوند در این میان از معصیت و گناه ما بسیار ناراحت می‌شود در اثر شدت محبت او نسبت به انسان است.
نظر شما