به گزارش خبرنگار اقتصادی خبرگزاری شبستان، استفاده از انرژی های پاک یا تجدیدپذیر در سال های اخیر در تمامی دنیا افزایش یافته است و در کشور ما نیز بهره از این نوع از انرژی ها در چند سال اخیر در دستور جدی کار قرار گرفته است. یکی از انواع این انرژی ها «انرژی زمین گرمایی» است.
انرژی زمین گرمایی، انرژی موجود در عمق زمین است که از انرژی خورشیدی که در طول هزاران سال در داخل زمین ذخیره شده و همچنین فروپاشی یا زوال ایزوتوپ های اورانیوم رادیو اکتیویته، توریم و پتاسیم در طی سالیان درازدرعمق زمین نشات گرفته است که عمدتا در نواحی زلزله خیز و آتشفشانی جوان و صفحات تکتونیکی زمین متمرکز شده است.
این‌گونه انرژی اغلب در جهت تولید الکتریسیته زمین‌گرمایی مورد استفاده قرار می‌گیرد که به چرخه تولید انرژی الکتریکی از انرژی زمین‌گرمایی اطلاق می‌شود. فناوری مورد استفاده در طرح‌های تولید برق از انرژی زمین‌گرمایی شامل نیروگاه‌های بخار خشک، نیروگاه‌های تبدیل بخار سیال و نیروگاه چرخه دوگانه است.
انرژی زمین گرمایی بر خلاف سایر انرژیهای تجدید پذیر محدود به فصل، زمان وشرایط خاصی نبوده بدون وقفه قابل بهره‌برداری می‌باشد. همچنین قیمت تمام شده برق در نیروگاه‌های زمین گرمایی با برق تولیدی از سایر نیروگاه‌های متعارف(فسیلی) قابل رقابت بوده و حتی از انواع دیگر انرژیهای نو به مراتب ارزانتر است.
بر همین اساس قرار است فاز نخست نیروگاه زمین گرمایی مشگین‌شهر اردبیل با ظرفیت پنج مگاوات زمستان امسال به بهره‌برداری برسد. پایگاه اطلاع رسانی وزارت نیرو (پاون) در این زمینه خبر داده است که «براساس برنامه‌ریزی صورت گرفته عملیات اجرایی این طرح اردیبهشت ماه امسال آغاز می‌شود. ظرفیت کل این نیروگاه ۴۰ مگاوات است و تاکنون حدود ۲۷ میلیارد تومان برای فاز نخست این پروژه هزینه شده است.»
بنابراین گزارش، در ایران از سال ۱۳۵۴ مطالعات گسترده ای برای شناسایی پتانسیل های منبع انرژی زمین گرمایی توسط وزارت نیرو با همکاری مهندسین مشاور ایتالیایی ENEL در نواحی شمال و شمال غرب ایران در محدوده ای به وسعت ۲۶۰ هزار کیلومتر مربع آغاز شد.
نتیجه این تحقیقات مشخص کرد که مناطق سبلان، دماوند، خوی، ماکو و سهند با مساحتی بالغ بر ۳۱ هزار کیلومتر مربع برای انجام مطالعات تکمیلی و بهره برداری از انرژی زمین گرمایی مناسب هستند در همین راستا برنامه اکتشاف، مشتمل بر بررسیهای زمین شناسی، ژئوفیزیک و ژئوشیمیایی برنامه ریزی شد.
در سال ۱۳۶۱ با پایان یافتن مطالعات اکتشاف مقدماتی در هر یک از این مناطق، نواحی مستعد با دقت بیشتری شناسایی شده و در نتیجه در منطقه سبلان: نواحی مشکین شهر، سرعین و بوشلی، در منطقه دماوند ناحیه: نونال، در منطقه ماکو- خوی نواحی: سیاه چشمه و قطور و در منطقه سهند پنج ناحیه کوچکتر برای تمرکز فعالیتهای فاز اکتشاف تکمیلی انتخاب شدند.
پس از یک وقفه نسبتاً طولانی و با هدف فعال کردن مجدد طرح، گزارشهای موجود مجدداً در سال ۱۳۶۹ توسط کارشناسان UNDP بازنگری شده و منطقه زمین گرمایی مشکین شهر به عنوان اولین اولویت جهت ادامه مطالعات اکتشافی معرفی شد. پیرو این مطالعات پروژه انجام حفاری های اکتشافی ، تزریقی، توصیفی به منظور شناسایی بیشتر پتانسیل در منطقه سرعین مشکین شهر در سال تعریف ۱۳۸۱شد که عملیات حفر اولین چاه زمین گرمایی نیز در همان سال آغاز شد.
فاز اول این پروژه در سال ۱۳۸۳ پایان یافت که درمجموع سه حلقه چاه اکتشافی و دو حلقه چاه تزریقی در این مرحله حفر شد و تست دوحلقه از سه حلقه چاه اکتشافی با موفقیت انجام گرفت که مهم ترین دستاورد این فاز از پروژه کسب دانش فنی مربوط به حفر چاههای زمین گرمایی بود. فاز دوم این پروژه در سال ۱۳۸۴ آغاز شد./
نظر شما