به گزارش خبرنگار مسجد و کانون های مساجد خبرگزاری شبستان، مسجد جامع ساوه از اولین مسجدهایی است که در ایران و در شهر ساوه ساخته شده و طی دورههای مختلف توسط هنرمندان ایرانی تزئین و مرمت شدهاست.
به طوری که نوسازیهای انجامشده موجب شده است که اثری از بنای اولیه مسجد در روزگار کنونی باقی نماند. این مسجد تماماً از خشت و گل ساختهاست که در نوع بینظیر است. این مسجد مشتمل بر یک صحن و گنبدی در جنوب، دو ایوان، یک مناره، چند شبستان، محرابهایی متعدد و قدیمی با خطوط کوفی و دو محراب از دوره صفویه با خط ثلث است.
خصوصیت این بنای تاریخی مذهبی آن است که نمودهایی از سه مقطع تاریخی (قبل از اسلام، قرون اولیه اسلامی و دوران صفوی) در آن دیده میشود. آثار و بقایای موجود بیانگر این است که مکان مسجد فعلی در دوران ایران باستان، آتشکده بوده و در دوره اسلامی تبدیل به مسجد شده است.
این بنا دارای شبستانها و دهلیزهای زیبای آجری است که هر چشمه به عرض ۵٫۳ و طول ۲۰ متر است و از آثار سده ششم و عصر سلجوقیان به شمار میرود. محراب آن دارای کتیبههای متعدد عمودی و افقی است که سه جانب آن را فرا گرفته و روی آن سورههایی از قرآن (سوره قدر، اخلاص، جمعه) به خط ثلث و کوفی گچبری شده و در ضلع غربی میان شبستانهای این بنا، ایوان باشکوه و رفیعی قرار دارد و در هر جانب این ایوان، حجرهای با درگاه تنگ و کوتاه نمودار است. گنبد مسجد به قطر ۱۴ و ارتفاع ۱۷ متر است که ساق یا گردنه گنبد ۴ متر ارتفاع دارد و آراسته به کاشیهای معقر است.
نظر شما