خبرگزاری شبستان، گروه مهدویت و غدیر: در کتاب «ما منتظریم، خورشید مهدویت در منظومه فکری حضرت آیت الله خامنه ای رهبر معظم انقلاب اسلامی» که به اهتمام «حسن ملایی» گردآوری شده، آمده است:
امام و پیشوا که تعبیر دقیق و کاملی از حاکم اسلامی است، باید حتما عالم به کتاب الله باشد، یعنی فقیه در دین باشد و حتما باید عادل باشد و تابع هوای نفس نباشد. زیرا خدای متعال، هم به پیغمبرش حضرت داوود(ع) و هم به همه پیغمبرانش فرمود و تاکید کرد که: «وَلَا تَتَّبِعِ الْهَوَىٰ فَيُضِلَّكَ عَنْ سَبِيلِ اللَّهِ ۚ»؛ زیرا اگر پیروی از هوس ها و هواها بشود، گمراهی و انحراف از راه خدا حتمی است و این مایه اصلی انحراف جوامع بشری است. پس بایستی حاکم اسلامی تحت تاثیر هوای نفس قرار نگیرد و این نمی شود مگر اینکه با عدالت، نفس اش از اینکه به دنیا رو کند و تحت تاثیر مطامع دنیوی قرار بگیرد، مصون باشد. همه این شرایط در مدارک اسلامی و کتاب و سنت به صورت تفصیلی بیان شده. این همان حکومت فقیه و ولایت فقیهی است که ما به عنوان محور و مبنا و قاعده نظام خودمان انتخاب کردیم و اعلام کردیم. حکومت فقیه، یعنی حکومت عالِم به کتاب؛ عالم به علم کتاب؛ عالم به دین. هر فقیهی هم نه؛ آن عالمی که تحت تاثیر هوای نفس باشد، او نمی تواند اداره کند.(1)
در سطح رهبری از اینها هم بالاتر است، برای خاطر اینکه رهبری معنوی، تعهد معنوی دارد و خبرگان و مردم از او توقع دارند که حتی یک گناه نکند؛ اگر یک گناه کرد، بدون اینکه لازم باشد ساقطش کنند، ساقط شده است؛ حرفش نه درباره خودش حجت است، نه درباره مردم.(2)
حاکم اسلامی و لزوم کارآمدی
مشروعیت همه ما بسته به انجام وظیفه و کارآیی در انجام وظیفه است. بنده روی این اصرار و تکیه دارم که بر روی کارآیی ها و کارآمدی مسئولان طبق همان ضوابطی که قوانین ما متخذ از شرع و قانون اساسی است، بایست تکیه شود. هرجا کارآمدی نباشد، مشروعیت از بین خواهد رفت. اینکه ما در قانون اساسی برای رهبر، رئیس جمهور، نماینده مجلس و برای وزیر شرایطی را قایل شده ایم و با این شرایط گفته ایم این وظیفه را می تواند انجام بدهد، این شرایط، ملاک مشروعیت بر عهده گرفتن این وظایف و اختیارات و قدرتی است که قانون و ملت به ما اعطا می کند؛ یعنی این حکم ولایت، با همه شعب و شاخه هایی که از آن منشعب است، رفته روی این عناوین، نه روی اشخاص.
تا وقتی که این عناوین، محفوظ و موجودند، این مشروعیت وجود دارد. وقتی این عناوین زایل شدند، چه از شخص رهبری و چه از بقیه مسئولان در بخش های مختلف، آن مشروعیت هم زایل خواهد شد. ما باید به دنبال کارآمدی باشیم. باید هر یک از کسانی که متصدی این مسئولیت ها، از صدر تا ساقه هستند، بتوانند آنچه را که بر عهده آنهاست، به قدر معقول انجام دهند. انتظار معجزه و کار خارق العاده نداریم و نباید داشته باشیم، اما بایست انتظار تلاش موفق را که در آن نشانه های توفیق هم مشاهده شود، داشته باشیم.(3)
اگر فرض کنیم در رأس قدرت کسانی باشند که با مردم ارتباطی نداشته باشند، این ولایت نیست. اگر کسانی باشند که رابطه آنها با مردم، رابطه ترس و رعب و خوف باشد- نه رابطه محبت و التیام و پیوستگی-این ولایت نیست. اگر کسانی با کودتا بر سر کار بیایند، این ولایت نیست. اگر کسی با وراثت و جانشینی نسبی- منهای فضایل و کیفیات حقیقی که در حکومت شرط است- در راس کار قرار گیرد، این ولایت نیست. ولایت آن وقتی است که ارتباط والی یا ولی، با مردمی که ولایت بر آنهاست، یک ارتباط نزدیک، صمیمانه، محبت آمیز و همان طوری که در مورد خود پیامبر(ص) وجود دارد-یعنی «بَعَثَ فیهِم رَسُولاً مِن أَنفُسِهِم»(4) یا «بعث منهم»(از خود آنها کسی را مبعوث کرده است)- باشد؛ یعنی از خود مردم کسی باشد که عهده دار مساله ولایت و حکومت باشد. اساس کار در حاکمیت اسلام این است.(5)
اصل ولایت فقیه، یعنی ایجاد میلیون ها رابطه دینی میان دل های مردم با محور و مرکز نظام. بحث شخص در میان نیست؛ بحث هویت و معنا و شخصیت در میان است؛ لذا می بینید که با آن دشمنی می کنند.(6)
پی نوشت ها:
1.سخنرانی رهبر معظم انقلاب،19/4/1379
2.همان
3.بیانات در دیدار با اعضای مجلس خبرگان رهبری، 31/6/1383
4.در میان آنها، پیامبری از خودشان برانگیخت.(آل عمران(3)،164)
5.بیانات در دیدار مسئولان و کارگزاران نظام جمهوری اسلامی ایران به مناسبت عید سعید
غدیر خم،6/2/1376
6.بیانات در دیدار گروه کثیری از جوانان استان اردبیل،5/5/1379
نظر شما