انگیزه های سیاسی برای انتخاب برندگان جایزه صلح نوبل

به گزارش خبرگزاری شبستان ، توکل کرمان ، یکی از رهبران زن در جنبش اعتراضی علیه رییس جمهوری دیکتاتور این کشور ، علی عبدالله صالح یکی از برندگان جایزه صلح نوبل در سال جاری بود. او به خاطر مبارزه غیر خشونت آمیز برای امنیت زنان و در دفاع از حقوق زنان برای شرکت تمام عیار آنها در فعالیت های مصالحه جویانه دارنده این جایزه شده است .
علاوه بر کرمان دو زن دیگر لیبریایی از جمله الن جانسون سرلیف، رئیس جمهوری لیبریا، و لیماه گبووی، یک شهروند دیگر لیبریایی و از فعالان حقوق زنان این جایزه را دریافت کرده اند اما همانقدر که این جایزه موجب غرور و مباهات زنان آفریقایی و عرب شده به همان اندازه بحث هایی را برانگیخته است در این باره که آیا انتخاب این زنان به عنوان برندگان جایزه صلح نوبل دارای انگیزه های سیاسی بوده است ؟
آیا مردان از دریافت جایزه صلح نوبل محروم شده اند چون نوبت آن بود ه است تا نقش زنان در برقراری دموکراسی پر رنگ تر شود و یا انگیزه دیگری پشت سر انتخاب سه زن به عنوان برندگان این جایزه بوده است ؟
به طور کلی می توان گفت که اعطای جایزه صلح نوبل به جای اینکه یک رویداد حقوق بشری باشد رنگ و بوی سیاسی به خود گرفته و در صدد برآورده کردن اهداف سکولاریستی و سیاسی آمریکا و غرب و فریب افکار عمومی دنیا با استفاده از حربه جایزه صلح نوبل است.
به عنوان مثال باراک اوباما با وجود همه سیاست های جنگ طلبانه خود که کاملا برای همه مشخص بود در سال 2009 میلادی پس از گذشت حدود یک سال از ریاست جمهوری اش برنده جایزه صلح نوبل شد.
این جایزه در حالی اعطا شد که اوباما با وجود تعهداتش برای متوقف کردن جنگ عراق باز هم نیروهای نظامی آمریکایی را از این کشور خارج نکرد و هر بار به دلایلی این فرآیند را به تعویق انداخت و همچنین آتش جنگ افغانستان را شعله ور تر کرد و به این ترتیب موجبات کشته شدن بسیاری از انسان های بی گناه را فراهم کرد.
اما در مورد زنان می توان گفت که جایزه صلح نوبل همواره به زنانی اعطا شده که در واقع ترویج دهنده عقاید سکولاریستی و ضد دین بوده اند که از جمله آنان می توان به شیرین عبادی ، یکی از فعالان ایرانی حقوق زنان که اکنون در خارج از ایران به سر می برند اشاره کرد.
توکل کرمان یکی از زنانی است که با افکار فمینیستی خود گام های بزرگی در زمینه سیاست های غربی که اصولا با تعریف زن و جایگاه و نقش او در اسلام مخالف هستند، برداشته است.
کشورهای غربی و آمریکا تا کنون تلاش های بسیاری را انجام داده اند تا در ذهن مردم جهان اینگونه القا کنند که زنان مسلمان در دین اسلام و در کشورهای اسلامی همواره مورد ظلم و ستم واقع شده اند و باید حقوق آنها مورد دفاع قرار گیرد ، بنابراین به شدت به دنبال ترویج افکار فمینیستی هستند که با آنچه اسلام درباره زنان می گوید و با چهره ای که در این دین مبین از زنان ترسیم شده است مغایرت دارد.
این فعال زن یمنی همچنین با وجود داشتن ظواهر حجاب دارای عقاید ضد حجاب بوده و سخنرانی هایی نیز در این زمینه انجام داده است و این همان چیزی است که غربی ها به دنبال آن هستند ؛ یعنی پررنگ کردن نقش زنان مسلمانی که از غالب اسلامی خود خارج می شوند و عقاید ضد اسلامی و ضد حجاب را در دنیا ترویج می کنند.
به طور قطع صدها زن دیگر در جهان عرب وجود دارند که در جریان انقلاب های عربی نقشی شبیه به کارمن را ایفا کرده اند و در این باره به ویژه می توان به زنان مصری اشاره کرد. پس چرا در برنامه اعطای جایزه صلح نوبل حتی اشاره ای هم به نام این زنان نشد ؟
گفته شده است که کرمان به خاطر ایجاد شبکه های فعال در امور زنان و فعال در امور سیاسی و همچنین به این خاطر که از سوی مقامات دولتی کشورش به خاطر این فعالیت ها مورد تهدید قرار گرفته برنده جایزه صلح نوبل شده است، اما خاورمیانه دارای نمونه های بسیار از زنان مبارزی است که دارای ویژگی هایی مانند خانم کرمان هستند.
جالب است بدانیم که بی بی سی در گزارش خود درباره برنده شدن توکل کرمان برای دریافت جایزه صلح نوبل او را به عنوان زنی معرفی کرد که پوشیه و حجاب خود را کنار گذاشته و فعالیت های سیاسی اش را آغاز کرده است، پس آیا برداشتن پوشیه امتیاز او برای برتری بر دیگر زنان فعال و مبارز عرب بوده است ؟
کمیته جایزه صلح نوبل در نروژ در بیانیه ای تاکید کرد : ما نمی توانیم به دموکراسی و صلح پایدار در جهان دست پیدا کنیم مگر اینکه زنان فرصت هایی مشابه مردان برای تاثیر گذاری بر تحولات جهان در همه سطوح جامعه داشته باشند.
این اعتقاد و باور غالب در فرهنگ غرب است که در اسلام حقوقی مشابه مردان برای زنان در نظرگرفته نشده است بنابراین زنان نمی توانند مانند مردان در فعالیت های اجتماعی و سیاسی شرکت داشته و تاثیر ژرفی بر روی آنها داشته باشند.
از دیدگاه غربی ها زنان با داشتن حجاب در کشورهای اسلامی مورد ظلم واقع شده اند زیرا با این پوشش نمی توانند همپای مردان کار و فعالیت کنند.
این در حالی است که آنها به کلی چشم های خود را بر روی موفقیت های چشمگیر زنان دارای حجاب در عرصه های مختلف اجتماعی ، سیاسی و حتی ورزشی در کشورهای اسلامی بسته اند.
بنابر گزارش پایگاه اطلاع رسانی میدل ایست آنلاین ، در بیانیه کمیته صلح نوبل زنان تشویق شده اند تا به ظلمی که بر زنان در کشورهای اسلامی می رود پایان دهند .
به اعتقاد آنان وقتی مردان می توانند سلاح بسازند ، سلاح های کشنده و مرگبار تجارت کنند و به وجود آورنده جنگ باشند چرا زنان نتوانند از عهده چنین کارهایی برآیند ؟
با همه این ها می توان در پاسخ به این پرسش که آیا انتخاب برندگان جایزه صلح نوبل با انگیزه های سیاسی صورت گرفته می توان با قطعیت پاسخ داد : بله . هیچ چیز دیگری به جز انگیزه های سیاسی که در جهت برآورده کردن منافع و نیت های غرب و آمریکا است نمی تواند در انتخاب بندگان جایزه صلح نوبل به وِیژه زنان موثر باشد.