جشن ۴۰ سالگی برای ادیبان بزرگ شوروی/ ادبیات مقاومت؛ گل سرسبد ادبیات معاصر

به گزارش خبرنگار شبستان، علیرضا قزوه، مدیر کل آفرینش های ادبی حوزه هنری عصر دیروز در مراسم بزرگداشت زنده یاد غلامرضا شکوهی که در سالن مهر حوزه هنری برگزار شد، گفت: امسال نخستین سالگرد ارتحال شاعری آگاه و بزرگ از سرزمین خراسان است. ارتحال شاعران بزرگ را باید تبریک گفت زیرا زندگی آنها با مرگ آغاز می شود.

دکتر قزوه با بیان اینکه نام شکوهی نامی بزرگ در شعر خراسان است، عنوان کرد: شکوهی کسی بود که در انجمن فرخ در کنار بزرگانی همچون استاد قهرمان و صاحب کار بوده است. شعر شکوهی شعر شکوهمندی است زیرا وی در ساحت های مختلف ادبی کار کرده بود. شکوهی منتقد و ادیب به تمام معنا بود و به آداب خوانی نیز شهره بود.

وی با اشاره به اینکه مرگ اتفاقی است که برای همه ما می افتد، بیان کرد: آداب دان های خوب هستیم اما شاید نتوانیم برنامه های خوبی اجرا کنیم، شاید فراموش کنیم در اولین سالگرد ارتحال یک شاعر برنامه ای ترتیب دهیم، در سیستم ادیبان شوروی رسم بود که اگر ادیب و شاعر بزرگی 40 ساله شد برایش برنامه ای جامع برگزار می کردند و هر پنج سال این برنامه تکرار می شد. اگر شاعری ممتاز نبود از 50 سالگی چنین برنامه ای برایش ترتیب می دادند، این رسم در کشور ما وجود ندارد. اگر شاعری فوت کند و شناخته شده نباشد حتی برای اولین سالگردش برنامه ای برگزار نمی کنند، فراموش نکنیم ادیبان شوروی مکتب داشتند و شوروی شاعران و نویسندگان بزرگی به جهان معرفی کرد.

مدیر مرکز آفرینش های ادبی حوزه هنری تصریح کرد: بعد از 40 سال که از انقلاب می گذرد ادبیات ما شکل گرفته و به مکتب و سبک نزدیک شدیم حتی برخی معتقدند در همان 10 سال ابتدا سبک ایجاد شده بود. شعر انقلاب تغییر ماهوی نسبت به دوره های قبل دارد. در دوره جدید ما شعری به نام شعر آیینی داریم که نسبت به دوره گذشته از کیفیت و کمیت بالایی برخوردار است. گل سرسبد شاخه های ادبیات معاصر را ادبیات مقاومت ما تشکیل می دهد. شعر آیینی فقط شعر دینی نیست، آیینی ملی را نیز دربر می گیرد، بر این اساس مناسبت نوروز هم می شود آیینی و شعری که در مورد نوروز گفته می شود شعر آیینی است.

دکتر قزوه با بیان اینکه شکوهی در فضاهای اجتماعی، عاشقانه و آیینی کار کرده بود، تصریح کرد: درخت ادبیات وقتی به سبک می رسد که در تمام شاخه ها تغییر و تحول داشته باشد. هر چقدر شعر عاشقانه رشد کند شعر آیینی هم ارتقا می یابد. هر چقدر روی شعر اجتماعی کار کنیم شعر عاشقانه و آیینی نیز رشد می کند. اگر شعر آیینی می خواهد رشد کند باید شاعرش چند وجهی باشد.