محمدرضا مقدسیان، منتقد سینما با بیان اینکه ما در انیمیشن صاحب سبک نیستیم، به خبرنگار شبستان گفت: سبک ها و مکاتب انیمیشن مثل همه سبک های هنری دیگر در لحظه صفر وجود نداشتند. معمولا سبک ها بر مبنای بررسی مجموعه ای از آثار که تولید می شوند، استخراج می شود.
مقدسیان با بیان اینکه ما در انیمیشن خودمان به طور ویژه در انیمیشن بلند هنوز به تکثر آثار نرسیده ایم، عنوان کرد: معدود آثاری هستند که حاصل تلاش شخصی یا تصمیمات سلیقه ای مدیران بوده اند یعنی یک مدیری همت و حمایت کرده و کاری ساخته شده است. تازه داریم به مرحله ای می رسیم که می توانیم کم کم بررسی کنیم و ببینیم جریان انیمیشن های بلندی که ساختیم چه میزان با بافت فرهنگی، اجتماعی یا تاریخی ما عجین است .
وی اظهار داشت: بعد از بررسی و آسیب شناسی انیمیشن هایی که ساختیم، می رسیم به اینکه اگر قرار بود این انیمیشن ها با فرهنگ و تاریخ ما عجین بشوند باید از چه ویژگی هایی بهره مند شوند. این مساله فرق دارد با نگاه دستوری که به زور می گوید انیمیشن ایرانی بساز.
این منتقد سینما خاطرنشان کرد: وقتی می گویم مولفه های فرهنگی ایرانی منظورم آن چیزی است که شاید در انیمه های ژاپنی اتفاق می افتد. در خارج از کشور انیمیشن هایی می سازند که در وهله اول جذاب است و مخاطب دوستش دارد ولی برخاسته از یک باور فکری و فرهنگی است که ریشه در ادبیات، هنر نقاشی و گرافیک ژاپن یا مکتب فرانسه و یا هالیوود دارد.
مقدسیان تصریح کرد: اول باید بررسی کنیم و ببینیم چیزی که الان داریم، چیست. بعد برای قضاوت آنچه که وجود دارد باید به یک ساختار پژوهشی برسیم . باید بررسی کنیم که اگر بخواهیم انیمیشن ایرانی بسازیم چه المان ها و مختصاتی را باید در نظر بگیریم. راهش این است که ببینیم در ژاپن و اروپا چه اتفاقی افتاده است و آن مدل را ایرانیزه کنیم بعد آن را معیاری برای آثاری که تاکنون ساخته شده قرار دهیم. نقاط قوت و ضعف را استخراج کنیم، در نهایت برسیم به اینکه انیمیشن هایی که بعدا ساخته می شود می توانند این المان ها را در نظر بگیرند با فرض اینکه نباید در ساخت آثار دخالت شود، نباید در روند دراماتیزه شدن آثار دخیل شویم و همچنین نباید به جذابیت آثار برای مخاطب آسیب برسانیم. آن وقت در یک پروژه 5 تا 10 ساله به یک فرمتی می رسیم و بگوییم این انیمیشن ها به این دلیل دارند کم کم فضایی ایجاد می کنند که می توانیم به عنوان انیمیشن های ایرانی از آنها یاد کنیم.
این منتقد سینما با بیان اینکه یادمان نرود که مکاتب هنری در بازه زمانی 5 تا 10 ساله روی نمی دهند، عنوان کرد: بعضا پیش می آید 30 تا 50 سال طول می کشد تا مکتبی جا بیفتد. خاصیتش این است که به یک باور درست در شیوه مواجه با هنر دست پیدا می کنیم، چه در سطح ایران چه در مخاطبان چه در سطح کسانی که اثر تولید می کنند. آن وقت می توانیم به این هم افزایی که ایجاد می شود و درک متقابل به سمت رسیدن به مکتب ایراین یا سبک انیمیشن ایرانی که شاید الان حرف زدن درباره آن زود است، حرکت کنیم.
نظر شما