خبرگزاری شبستان – مازندران
مازندران با دریا و جنگل می شناسند و سیل مسافران در بیشتر طول سال به ویژه تعطیلات از دور و نزدیک حتی خارج از مرزهای کشور به این استان، گسیل می شوند.
مازندران نیز با پهن کردن لباس سبز خود برای مهمانان، چشم نوازی می کند و دل هر مسافری را به سوی خود، سوق می دهد و رامسر، عروس مازندران با شهر شیراز پیمان خواهرخواندگی دارد اما شاید در اندک زمان دیگر این زیبایی این خطه شمال دیگر به چَشم نیاید.
مسافران بسیاری با آهی که از سوز دل بر می آید، داشتن چنین طبیعت سبز و زیبایی را به حسرت می برند تا در مسافرتی دیگر به این خطه از شمال، سفری داشته باشند.
برخی از مسافران علاوه بر راه شوسه، راه آهن را برای مسافرت خود بر می گزینند و سوار بر قطار مسافت تهران، فیروزکوه، سوادکوه را بر می گزینند.
آنها در دل جنگل سرسبز، طی طریق می کنند و این خاطره کم نظیر حتی بی نظیر و عبور از پل ورسک و سه خط طلا را در دفتر خاطرات زندگی خویش به یادگار می گذارند.
خرید صنایع دستی که از مواد بومی و تولیدی داخل استان مازندران، شکل می گیر تا انواع غذاها نظیر مرباها و ترشیجات که هر مسافر با هر سلیقه ای را به سمت خود، جذب می کنند.
اما در دل این طبیعت سرسبز، حوادثی ناخوشایند و گزنده در حال رخ نمایی است که اتخاذ راهکارهای جدی و سریع برای آنها نه تنها یک نیاز استانی بلکه حتی نیاز ملی و حیات جهانی است.
بارش کم نزولات آسمانی، عدم جلوگیری از هدررفت آب رودخانه ها به دریا، عدم فرهنگ سازی بهینه مصرف آب، جدی نگرفتن کاهش آب های زیرزمینی و ... تنها حکایتگر واقعه ای تاثر برانگیز در استان مازندران است.
بسیاری مازندران را به «برِنج» یا همان «به رَنج» می شناسند اما کشاورزی و حتی دامپروری این خطه با همین منوال، رو به فراموشی می گذارد و نابودی آنها، خطری است که کشاورزان و دامپرواران حتی بسیاری از صنایع داخلی را تهدید می کند.
سرسبزی مازندران به زودی و زودتر از آنچه که در تصور ما نمی گنجد در موزه عبرت تاریخ قرار می گیرد چرا که پای خشکسالی بر خرخره مازنی ها و این خطه، چنبره انداخته است.
اتخاذ تدابیر و راهکارهای جدی و ملی، چاره ساز رهایی از این مشکل است و باید مسئولان و مردم، زودتر به خود بیایند و حسرت زمانی را نخورند که بگویند:
سال ها، دل طلب جام جم از ما می کرد
آنچه خود داشت ز بیگانه تمنا می کرد
بنابراین باید نگاه و تاملی کارشناسانه و دلسوزانه به خطه سرسبز و زیبای و موهبت های الهی مازندران داشت.
اما نجوای شعر جواد ادبی فیروزجاه به زبان مازندرانی در گوش ها، شنیده می شود:
مازرون من ت هواره خامه
من ت مردم با صفاره خامه
همه جا سبزه و همه جنگل
من ت کوه و ت دریاره خامه
خشی و صفا ت مرز و بومه
من ت رامسر تا گلوگاره خامه
ت کچیک وچون بازی ها ر گمه
من ت هفت سنگ،اغوزکاره خامه
نخل های مناطق کویری نظیر خوزستان به دلیل خشکسالی، ایستاده می میرند اما مازنی ها با توجه به عادت کردن به مناظر سبز از دوران کودکی و در صورت فراگیر شدن خشکسالی، از آه حسرت و بر اثر فشار پای غول قحطی، می میرند.
گزارش: معصومه علیزاده
نظر شما