مجتبی شاکری، عضو شورای مرکزی جمعیت ایثارگران و دبیرکل جمعیت جانبازان انقلاب اسلامی با اشاره به تعیین محل‌هایی برای برگزاری تجمعات در تهران از سوی هیات وزیران به خبرنگار احزاب خبرگزاری شبستان گفت: اگر ما بخواهیم شرایط را برای بیان اظهارنظرها و بیان سوال منطقی کسانی که نسبت به موضوعاتی پرسش دارند؛ فراهم کنیم راه های گوناگونی وجود دارد مانند جلساتی که دانشجویان و اساتید با رهبر انقلاب برگزار می کنند که پرسش و پاسخ هایی مطرح می شود، این راه را می توانند روسای قوا و حتی رییس جمهور نیز اجرا کنند و مسایل حوزه خود را با اقشار گوناگونی که می توانند کمک کنند یا مشارکت داشته باشند، مطرح کنند. به نظر می رسد این راه مورد استفاده قرار نمی گیرد.
وی اظهار کرد: متاسفانه در رسانه ملی نیز برای مناظرات شرط و شروط قایل می شوند زیرا افراد نمی خواهند در معرض پاسخ جدی و سوال منطقی قرار بگیرند.
شاکری اظهار کرد: مسایل کشور مسایل گنگی نیست و فهم آنها و قانون گذاری و پیگیری آن مطالب مبهمی نیست به نظر می رسد در پیگیری این موضوعات دقت لازم نمی شود و هر مسئله ای تبدیل به چالش یا ابرچالش می شود و بعد می گوییم نمی توانیم این ابرچالش را حل کنیم مانند آسیب های اجتماعی، قاچاق کالا، بیکاری یا مسایل زیست محیطی.
وی گفت: تعیین مکان برای تجمعات حل کننده مشکل مطالبات مردمی نیست. به فرض مکان هایی برای تجمع مشخص شود، پس اگر افراد بخواهند نظرات خود را مطرح کنند باید منتظر شوند در این مکان ها به آنها وقت داده شود یا نشود و از سوی دیگر چگونه در این اماکن کنترل صورت می گیرد.
شاکری با بیان اینکه پیشنهاد تعیین مکان برای تجمعات از سوی شورای شهر جدید نیز مطرح شده بود، افزود: ظاهر تعیین اماکن برای تجمعات نشان می دهد که ما به اعتراض کننده احترام گذاشته ایم اما باطن آن این است که ما وی را محدود کرده ایم یعنی می گوییم فقط در این مکان حق داری صحبت کنی و اگر در یک کارخانه یا مسجدی مورد ظلم واقع شدی باید از آن محیط خارج شوی و در مکانی که ما تعیین می کنیم مطالبات خود را بیان کنند در حالی که در این اماکن طرف مقابل وجود ندارد تا مطالبات را بشنود پس چگونه می خواهیم این موضوع را پوشش دهیم.
عضو شورای مرکزی جمعیت ایثارگران خاطرنشان کرد: به نظر می رسد این امر مانند همان برخوردی است که در مورد اماکنی برای معتادان انجام شد در حالی که این اماکن به پاتوق تبدیل شد و معتادان در این اماکن به مصرف خود ادامه می دهند و ترک اعتیاد هم نمی کنند. به نظر می رسد این تدبیر خیلی موفق نخواهد بود و تامین کننده تظلم خواهی افراد نخواهد بود. سازوکار آن مشخص نیست که چگونه می توان از این موضوع بهره برد و مشخص نیست که آیا احزاب به ثبت رسیده می توانند از آن بهره ببرند و یا مردمی که مورد ظلم واقع شدند هم می توانند از این امتیاز استفاده کنند و پاسخگوی این امر چه کسی است، به نظر می رسد این موضوع پیشنهاد کلی، مبهم و بدون آیین نامه است که قضاوت کردن در مورد آن مطلوب نباشد تا زمانی که پرسش های مطرح شده پاسخ داده شود.
وی گفت: به نظر می رسد اموری متوقف مانده و مسایل را به نقطه ای رسانده است که اعتراضات افراد را در پی دارد حالا می گوییم مکان تعیین کنید تا افراد به این اماکن مراجعه کنند به نظر می رسد با این استدلال این طرح کارآمد نیست و به اختلافات دامن می زند و کسی پاسخگوی آن نخواهد بود در حالی که وزرا در حوزه خود تمام اشکالات را می دانند به طور مثال با گوش دادن به مجلس تمام نمایندگان وضعیت بیکاری و سایر امور را در استان خود می دانند و آن را بیان می کنند و رسیدگی به این امور نیازمند آن است که مسئول و استاندار مربوطه به آن توجه کند و وقتی مورد بی توجهی قرار می گیرد به اعتراض تبدیل می شود و ما می بینیم اگر می خواهی اعتراض کنی به آن مکان مراجعه کن چرا باید به آن مکان مراجعه کنند؟
شاکری یادآور شد: ما به چه حجتی می گوییم در آن مکان بیان اعتراضات مطلوب است و در غیر آن مکان بیان کردن مشروع نمی باشد اگر اعتراض و حرفی درست باشد می تواند در نمازخانه یک نهاد نیز آن را بیان کرد و نیازی نیست به مکانی کشیده شود که در آنجا دوربین های خارجی و داخلی منتظرند تا از این اعتراضات بهره برداری کنند و یا به شکل دایمی از این 12 مکان گزارش دهند که آنجا چه مطرح شد و در فلان مکان فلان موضوع مورد اعتراض قرار گرفت. به نوعی ما با این تدبیر رسانه های خارجی را هدایت می کنیم تا به این اماکن و موضوعات مردمی حساس شوند در حالی که اعتراض کنندگان نیز مصون هستند و چون پاسخ دهنده ای وجود ندارد و تا پاسخ مورد نظر مطرح شود باید آسیب رسانه ای بسیاری ببینیم.
نظر شما