به گزارش خبرنگار شبستان، دکتر یوسف محمدنژاد، رییس پژوهشکده ادبیات پژوهشگاه علوم انسانی و مطالعات فرهنگی عصر دیروز در بزرگداشت روز ملی فردوسی گفت: یاد همکارمان مرحوم آقای فرزاد جعفری را در این مراسم گرامی می داریم. آقای فرزاد جعفری بر نسخه پژوهی، تصحیح متن به ویژه تمرکز بر روی نسخه های فردوسی فعالیت داشتند. فردوسی در آغاز شاهنامه مبتنی بر جایگاه یکتاپرستی در ایرانیان نخست به ستایش و توصیف خداوند متعال می پردازد، سپس خرد را به عنوان والاترین امتیاز می ستاید و بدین سان خردمندی را در گفتار خویش در مقامی بس والا می نشاند.
دکتر محمدنژاد ادامه داد: فردوسی سپس به تحسین و تقدیس حضرت محمد پیام آور هستی می پردازد و در همان آغاز گفتارهایش بر عظمت آفرینش تاکید می کند و همگان را به پیروی از قرآن و پیامبر اکرم (ص) فرا می خواند. فردوسی در اشعارش به تعقل و تعمق در آفرینش فرا می خواند و به ناتوانی خرد انسان اشاره می کند. فردوسی بندگی خدا را تنها راه نیل به حقیقت هستی معرفی می کند. در پیکربندی گفتارهایش در شاهنامه همواره به فرمان بردن از یزدان، پایبندی به داد و دادگری تاکید می ورزد و نافرمانی از ایزد و روی گرداندن از دادگری را سرآغاز شکست می داند.
وی اظهار داشت: فردوسی در اشعارش ستمگری، زیاده خواهی، غرور، بی عدالتی، نادانی، بخل ورزی و کینه را زشت می شمارد و از پیامدهای قطعی این موارد بیم می دارد. فردوسی دانایی، مهرورزی، شکرگزاری، مقابله با ستمگری، میانه روی، صلح، رواگری، مشورت و رازداری را می ستاید و بر بردباری و پایبندی به پیمان تاکید می ورزد.
رییس پژوهشکده ادبیات پژوهشگاه علوم انسانی و مطالعات فرهنگی خاطرنشان کرد: فردوسی در اثر کم نظیر خود کوشید با یاد کردن اسطوره ها و پهلوانان برخی رخدادهای تاریخی ایران در چهارچوب های داستان، گذشته پرشکوه ایرانیان را بر سر زبان ها اندازد و آنها را به برخواستنی دوباره فرا خواند. روایات و داستان کهن ایرانی در قالب روایات و داستان های اسطوره ای، پهلوانی و حماسی در شاهنامه سراسر یادگار گذشته پرافتخار مردم ایران زمین است. این داستان ها از یک سو بر پایه معانی ژرفی است که ریشه در فطرت آدمی دارد و از سوی دیگر جلوه ای از باورها و اندیشه های ایرانیان است. روایات و حکایات فردوسی را اکنون می توان و باید با روش ها و ابزارهای نوین و زبانی تازه بخصوص برای غیرفارسی زبانان نیز روایت کرد.
نظر شما