به گزارش خبرنگار سینمایی شبستان، «پوریا آذربایجانی» کارگردان فیلم سینمایی «جشن دلتنگی» درابره ایده شکل گیری و نام این فیلم گفت: ایده این فیلم به نوع استفاده ما از فضای مجازی بر می گردد و آدم فکر می‌کند کلی انسان در کنار او هستند، اما در واقعیت اینطور نیست. نام فیلم را از داستان عباس معروفی به همین عنوان گرفتم. من معتقدم فضای مجازی مهمانی است که میوه آن در نهایت تنهایی خواهد بود و هر کاری انجام دهید پیش‌قضاوت‌هایی وجود دارد. نمی‌خواستم نگاهم سیاه و سفید باشد. از قصه‌هایی که شنیدم، گرته‌برداری کردم و کمترین دخل و تصرف را در این داستان‌ها انجام دادم.
وی درباره استفاده از تکنولوژی و فضای مجازی، با اشاره به اینکه استفاده از تکنولوژی به صورت مطلق بد نیست، توضیح داد: معتقدم که نوع استفاده از تکنولوژی باید کنترل شده باشد و اگر فیلم من هم صفحه اینستاگرام دارد، به این دلیل است که من ضد شبکه‌های مجازی نیستم. این فیلم بیشتر از اینکه درباه اینستاگرام باشد در مورد خطر تنها شدن در اثر استفاده از فضای مجازی است. نظر من درباره اینستاگرام متحجرانه نیست ولی در مورد فضای مجازی بی‌سوادم. به همین دلیل همسرم در این کار در نگارش فیلم کنارم بود.
مونا سرتوه، فیلمنامه نویس جشن دلتنگی نیز گفت: کار اصلی من عکاسی است و معتقدم اینستاگرام نیز فضایی است که برای عکاسی بود اما حالا تغییر کابری داد و سبب شد که آدم‌ها با فضای مجازی درگیر شوند و توهم ایجاد کرده است که همه ما دچارش شده‌ایم. من فکر می‌کنم در این زمانه خاص، نوشتن چنین فیلمنامه‌ای مهم است.
علیرضا زرین دست، مدیر فیلمبرداری جشن دلتنگی نیز در واکنش به سوال خبرنگاری که درباره نبود قاب های سینمایی پرسیده بود، گفت: من نفهمیدم "قاب‌ها سینمایی نیست" یعنی چه؟ سینمایی که امروز در دنیا پا گرفته شبیه فیلم‌هایی است که همه با هندی کم فیلم می‌گیرند. امروز فیلمی را که می‌بینیم، حس نمی‌کنیم با قاب‌های متداول سینما گرفته شده است. فیلم‌های خارجی که در حال حاضر ساخته می‌شود هم همین وضع را دارد و امکانات دوربین‌های دم دستی هم به شکلی دیگر شده است.
نظر شما