تغییر ذهنیت یکی از راهکارهای پرهیز از دروغگویی است

فاطمه صدوقی از پژوهشگران استان مرکزی به خبرنگار شبستان در اراک، گفت :روان‌شناسان سال‌هاست که فریبکاری را از جنبه‌های مختلف مورد مطالعه قرار داده‌اند و دریافته‌اند که این کار معمولاً فشار روانی یا جسمی بر روی شخص فریبکار به جا می‌گذارد.

وی ادامه داد:فرایند دروغ گویی از سن 4 تا 5 سالگی آغاز می شود، یعنی همان زمانی که کودک، نسبت به استفاده از زبان، آگاهی پیدا می کند، البته دروغ کودکان، معمولا بی ضرر و صرفا به قصد رهایی از مخمصه یا رسیدن به آن چیزی است که دوست دارند داشته باشند.

این پژوهشگر علوم اجتماعی بابیان اینکه در میان بزرگسالان، اگر دروغ های مصلحتی را کنار بگذاریم، به اشخاصی برمی خوریم که خیلی زیاد و در مسائل کوچک و بزرگ، دروغ می گویند،افزود:به این دسته دروغگویان،دروغ گوهای مرضی می گویند تا در خیال خودشان از حریمشان محافظت کنند، دوست داشتنی و موجه به نظر برسند، به منافع مادی یا اجتماعی بیشتری دست پیدا کنند و یا این که از مجازات فرار کنند.

صدوقی خاطرنشان کرد:دستة دیگری از دروغ گوها هستند که برای کسب منافع شخصی، دروغ می گویند و این کار را هم زیاد و به صورت حرفه ای انجام می دهند، روان شناسان، این افراد را جزء شخصیت های ضداجتماعی طبقه بندی می کنند.

وی بابیان اینکه می توانیم با یادگیری و تمرین مهارت های ویژه ای، خودمان را مقید کنیم که همیشه و تحت هر شرایطی، حقیقت را بگوییم و از دروغ گویی خودداری کنیم،افزود: پاسخ روان شناسان، این است که بله، این کار در بیشتر مواقع امکان پذیر است، اما به تمرین و ممارست نیاز دارد، باید یاد بگیریم الگوهای فرار از حقیقت را که در ذهنمان شکل گرفته، کم کم از بین ببریم تا بتوانیم نوعی رابطة سالم و احترام آمیز را با مخاطبان مان سر و شکل بدهیم.

صدوقی تهذیب نفس‏‏ ‏، تغییر ذهنیت،پرهیز از تصمیم عجولانه، درک طرف مقابل، قبول اشتباهات و گفتن صداقت را از مهمترین راهکارهای پرهیز از دروغگویی برشمرد.

این پژوهشگر علوم اجتماعی بابیان اینکه دروغ از بدترين معايب، زشت ترين گناهان و منشأ بسياري از مفاسد است افزود: در تعالیم دینی دروغ از کارهاي زشت و ناپسند و عادت به آن از رذايل اخلاقي و از گناهان کبيره است و تا ضرورت و مصلحت مهمي در ميان نباشد ، دروغ گفتن جايز نیست.

وی در ادامه علت اصلي دروغ ، عقده حقارت و خود کم بيني انسان دروغگو است و اين يکي از نکات رواني است که به عنوان روانشناسي اخلاقي در کلمات معصومين به آن اشاره شده است.

صدوقی بابیان اینکه آيات و روايات بسياری در زمينه زشتی دروغ سخن می‌گويند و آيات تكان دهنده‌ای حتی دروغگو را در رديف كافران و منكران آيات الهی می‌شمارند.