به گزارش خبرنگار تئاتر شبستان، مهرداد رایانی مخصوص با بیان اینکه این مهم ترین ویژگیِ یک پژوهش، سئوال کردن است، گفت: درباره ی گذشته ی تئاتر دفاع مقدس، کتاب های بسیاری وجود دارد و مقالات و پژوهش های گسترده ای در این باره به چاپ رسیده. آن چه امروز اهمیت پیدا می کند، ضرورت پژوهش درباره ی فردای تئاتر دفاع مقدس است. ضرورتی که برای پرداخت به آن، باید پژوهش هایی با سئوال های شفاف داشت که اگر پژوهشی سئوال نداشته باشد و یا پرسیش ایجاد نکند، کارآمد نیست.
وی با بیان اینکه پژوهشگر باید آینده را شفاف ترسیم کند، ادامه داد: اگر تئاتر دفاع مقدس می خواهد آینده ای داشته باشد، باید با رویکردی جدی، منتقد و شفاف به آن پرداخته شود. یک زمانی تئاتر دفاع مقدس، وجه تبلیغی و تهیجی پررنگی داشت. بعدتر، احترام گذاشتن به آدم های دوران جنگ تحمیلی و اززش گذاری آن دوران مطرح شد. امروز این تئاتر به تحلیل و نقد نیاز دارد و باید بدانیم که چه مسائلی را باید در آینده طرح کرد. یکی از دلایل رونق تئاتر دفاع مقدس ددر سالهای دهه ی شصت و هفتاد، وحدت ملی بود که به واسطه ی جنگ شکل گرفته و به جامعه حیات معنوی بخشیده بود. باید پژوهش کنیم و بدانیم چرا حیات معنوی جامعه امروز کمرنگ شده و چگونه می توان آن را تقویت کرد.
رایانی مخصوص تاکید کرد: یک مسئله ی ضروری درباره ی تئاتر دفاع مقدس این است که بدانیم اگر نقدی داریم، آن را چگونه مطرح کنیم که نقد تخریب گرانه به شمار نرود. امروزه در تحقیقاتی که درباره ی سالهای جنگ می شود، نکاتی درباره ی ضعف های ما مطرح شده که هدف از طرح این مسائل نه تخریب و سرزنش که واکسینه کردن آینده است. این یک حقیقت است که با نقد و آسیب شناسی ضعف ها می توانیم آینده را واکسینه کنیم و این مهم باید در تئاتر دفاع مقدس هم انجام بگیرد.
نویسنده ی نمایشنامه ی «دغدغه های پرچین چهارزبر...» در بخش دیگری از سخنانش درباره ی وضعِ کنونی تئاتر دفاع مقدس، گفت: یک نگاه به اجراهای روی صجنه ی تئاتر تهران، توضیحِ کاملی از وضعیت تئاتر دفاع مقدس است. اینکه در هفته ی گرامیداشت دفاع مقدس و همزمان با ایام محرم، از صد نمایش روی صحنه، تنها سه یا چهار نمایش درباره ی جنگ تحمیلی روی صحنه است، از حال ناخوش تئاتر مقاومت خبر می دهد. باید بدانیم چرا این وضعیت اتفاق افتاده؟ متغیرهایی که وضع کنونی را بوجود آورده، کدامند؟ آیا مسئولین مقصرند؟ آیا هنرمندان کم کاری کرده اند؟ آیا مردم دیگر به دیدن نمایش هایی از این دست، علاقه ندارند؟
وی با بیان اینکه نمی شود نسخه پیچید، ادامه داد: نمی شود برای هم نسخه بپیچیم و همینطور کسی یا کسانی را مقصر وضع موجود بدانیم. برای دانستن واقعیت باید پژوهش کنیم، پژوهش های ملموس و کاربردی. هریک از این مباحث خود به یک پژوهش جامع نیاز دارد که ممکن است یک سال زمان ببرد. اینکه پشت تریبون بنشینیم و حکم صادر کنیم، راحت است. ما همواره از مسئله ی نقد فرار کردیم و از طرحِ آن هراس داشته ایم.
نظر شما