به گزارش خبرگزاری شبستان، در بخشی از این کتاب می خوانیم:«بهرام ساویز که در تاریک و روشن صبح آن روز یعنى لحظه‌اى که زنگ ساعت مسجد عمادالدوله با پنج ضربه متوالى پایان شب را اعلام مى‌داشت با مادرش بدرود گفته و شهر را پشت سر نهاده بود پس از شش فرسخ راه‌پیمایى مداوم اینک موقعى به ده مى‌رسید که که سه بعدازظهر بود.
با این وصف و با آن‌که بیش از بیست کیلو بار داشت و تمام راه را در گرماى خرداد ماه پیاده و به‌شتاب پیموده بود ابدآ احساس خستگى نمى‌کرد. زن کدخدا بوچان سیاهگِلى مهماندار او و پدرش در ده، همین که از دور به همهمه سگ‌هامتوجه ورود وى شد تا جلوى آلاچیق‌ها به استقبالش دوید و با آن‌که محسوسآ خلق خوشى نداشت به شیرین‌ترین لفظ‌ها و تکیه‌کلام‌ها قربان‌صدقه‌اش رفت و به وى خبر داد که روستاییان هنوز میان رودخانه بر سر سدى که مى‌خواستند بنا کنند مشغول تلاشند؛ پدرش استادباشى، آن روز به‌علت کار فراوان وقت نکرده ناهار به آلاچیق‌ها بیاورد، تا عصر نیز ممکن است جویبار ده که از رودخانه قره‌سو کشیده شده بود آبى بشود و کار چندین ماهه آنان سرانجام به نتیجه برسد. آنگاه به کمک دختر سیزده ساله‌اش که در سایه پشت یک چیق مشغول کوبیدن نمک بود وسایلى را که فروشنده ده براى عرضه به روستاییان از شهر با خود آورده بود به چادر تجیردار تمیز و اندودشده‌اى که دیوانخان ده به‌حساب مى‌آمد برد.
بهرام درسمتى که آفتاب مى‌تابید و هنوز در اوج گرما و درخشندگى خود بود روى به رودخانه از دست بر چشمان سایبان ساخت و از دور بریدگى ساحل را نگریست. آنجا گروه پنجاه نفرى سدسازان با جنب‌وجوش مورچگانى که پس از بارانى چندروزه هواى آفتابى بر روزن خود دیده‌اند از این‌سوى به آن‌سوى در حرکت بودند. مشگ‌هاى پر باد آنان روى آب بالا آمده سیاهى مى‌زد و گوسفند حناگرفته‌اى که بنا بود هنگام آبى شدن جویباره قربانى گردد در کنارى به درخت بسته شده بود...»
علی محمد افغانی در 21 آذرماه سال 1304 در کرمانشاه متولد شد. وی در خانواده‌ای نسبتاً فقیر به دنیا آمد. پس از گذراندن دوره متوسطه در زادگاهش، به تهران آمد و وارد دانشکده افسرى شد. چون دانشجوی ممتازی بود، با استفاده از بورس تحصیلی به آمریکا رفت و در همان جا با ادبیات و رمان آشنا شد. در سال 1333 هنگام بازگشت از آمریکا، به اتهام عضویت در حزب دستگیر شد و مدت 4 سال به زندان قصر منتقل گردید. در زندان نگارش رمان «شوهر آهو خانم» که هفت سال از زندگى یک خانواده را به تصویر مىکشید و حکایت ماجراهاى پر کش و قوس و جذاب «سید میران سرابى» با همسرش «آهو»و میهمان ناخوانده همسر دومش «هما» را آغاز کرد. این رمان یکى از مهم‌ترین رمانهاى کلاسیک ایرانى نام گرفت و در سال 1340 از سوى «انجمن کتاب ایران« به عنوان رمان برگزیده انتخاب شد.
بعد از آزادى از زندان در یک شرکت ژاپنى استخدام شد، سپس کتاب «شادکامان دره قره‌سو» را نوشت. او انتظار داشت از شادکامان دره قره‌سو به خوبىشوهر آهو خانم استقبال شود که نشد و صرفاً در برخى مجلات اشاراتى به آن داشتند؛ افغانی در این خصوص می‌گوید: «این کار تعمدى بود و قصد کوبیدن کتابم را داشتند».
پس از آن 10 سال چیزى ننوشت، زیرا برای تأمین هزینه‌های مالی در شرکت ژاپنى کار می‌کرد که در آن فضاى سالم کارى وجود داشت و حقوق مناسبى هم می گرفت و تنها به کار مشغول بود.همچنین او تصور می‌کرد اگر بخواهد بنویسد در دام روزنامه‌هاى رژیم مى‌افتد و فضاى ادبى آن زمان روزنامه‌ها نیز با کمک‌خرج دولت منتشر مى‌شدند که باید ناگزیر به همکارى با آنها مى‌شد. افغانى در سالهاى بعد نیز کتابهایى به چاپ رساند، اما دیگر آثار وی به اندازه شوهر آهو خانم محبوبیت پیدا نکرد.
افغانی کمتر داستان کوتاه نوشته و معتقد است داستان‌های کوتاه او به پای بعضی از داستان‌های کوتاه نویسندگان دیگر نمی‌رسد. افغانی به آمریکا مهاجرت کرد و در آنجا ساکن شد. او همچنین زندگینامه خود را به زبان انگلیسی نوشت.
چاپ نهم«شادکامان دره قره سو»اثر«علی محمد افغانی» را موسسه انتشارات«نگاه» چاپ کرده است.
نظر شما