به گزارش خبرنگار شبستان، غلامرضا انصاری، قائم مقام حزب اتحاد ملت ایران اسلامی عصر دیروز در نقد و بررسی شرح مثنوی معنوی، با نگاه تطبیقی به مبانی عرفان نظری که در سرای اهل قلم برگزار شد، گفت: بیشتر حرف من غربت کتاب در عصر حاضر است. ادبیات توسعه بعد از جنگ جهانی دوم در دنیا مورد عنایت و توجه جدی برنامه‌ریزان و دست‌اندرکاران فرهنگی، اجتماعی، اقتصادی و سیاسی جهان قرار گرفته است. جوامعی که توانستند توسعه را تمام عیار محقق کنند بحث توجه به فرهنگ و مسایل اجتماعی با نگاه عمیق علمی را از واجبات و ملزومات اساسی خود دانستند.
انصاری ادامه داد: در ایران همزمان با ژاپن در عصر امیرکبیر بحث توسعه آغاز شد. در سال های اخیر نزدیک به 70 سال از عمر کشور در خصوص برنامه ریزی در ساختار فرهنگی، سیاسی، اجتماعی و اقتصادی می گذرد ولی هنوز نتوانستیم به حداقل های توسعه برسیم. سرانه مطالعه در هند 112 دقیقه، در چین 74 دقیقه، در آمریکا 65 دقیقه و در ایران 13 دقیقه است. رتبه بندی گاردین در مورد باسوادترین کشورها نشان می دهد که فنلاند رتبه اول، نروژ رتبه دوم و هلند رتبه دهم را دارد. سرانه مطالعه در فنلاند 44 دقیقه و در هلند 31 دقیقه است.
وی با بیان اینکه سرانه مطالعه در کشورمان بین 2 تا 72 دقیقه گزارش شده است، تصریح کرد: میانگین سرانه مطالعه کتاب در کشورمان کمتر از 15 دقیقه است. با نگاه دقیق باید آسیب شناسی کنیم که چه عواملی باعث کاهش توجه به مطالعه بوده است. کلا در دهه های اخیر عدم مطالعه را شاهد هستیم. کتاب نمی خوانیم چون نیازی به کتاب خواندن احساس نمی کنیم، تا عطش و فعل خواستن به وجود نیاید قطعا توجه به کتاب و کتابخوانی در حداقل است.
این پژوهشگر اظهار داشت: کتاب نمی خوانیم چون دچار خودشیفتگی فرهنگی و قومی هستیم و این باعث شده که دچار نوعی اشباع شدگی بشویم. خود را بهتر از همگان می دانیم و شکوه پیشینیان خود را به رخ می کشیم و می گوییم هنر نزد ایرانیان است و بس. وقتی چنین شعاری به وجود می آید توجه به خواندن جایگاه خود را از دست می دهد. کتاب نمی خوانیم زیرا احساس می کنیم به قله های یقین رسیدیم، به خورشیدرسیدگان حقیقت چیزی برای دانستن نمی یابند. روحیه حقیقت طلبی با احساس سیری معرفتی از دست می رود.
انصاری با بیان اینکه آموختن برای رسیدن به یقین است، گفت: کسی که به خورشید یقین رسیده است نیاز و طلبی احساس نمی کند. کتاب نمی خوانیم چون خواندن کار سختی است و از کودکی به گونه ای جنبه های تربیتی را در خانه به وجود آوردیم که شاید سخت ترین کار توجه به کتابخوانی است. کتاب نمی خوانیم چون دچار تنبلی و کرختی شدیم. بی حالی در زندگی ما جریان یافته است. کتاب نمی خوانیم چون بیش از حد ساده انگار هستیم زیرا همه چیز برای ما جدی نیست. کتاب نمی خوانیم زیرا پیمانه معرفتی مان به تدریج ظرفیتش را از دست داده است. ما به تناقضات درونی خود آگاه نیستیم و یا حل آنها برای ما اهمیتی ندارد. کتاب نمی خوانیم زیرا ملتی توده وار هستیم، مرام و مسلک ملت توده وار تقلید از دیگران است. کتاب نمی خوانیم زیرا ارزش دانایی و اگاهی را نمی دانیم. شاید به زندگی آنگونه سامان دادیم که نیاز به آگاهی و دانایی نداریم.
وی تصریح کرد: هنوز در سرشماری نفوس و مسکن جای پرسش میان مطالعه خالی است. وزارت فرهنگ و ارشاد، فرهنگستان، وزارت علوم و همه مراکز تحقیقاتی باید از امروز شروع کنند و پژوهش هایی در بعد روانشناختی، فرهنگی و جامعه شناختی برای کم مطالعه کردن جامعه و چگونگی ایجاد بستر مطالعه را در دستور کار قرار دهند. سازمان هایی همچون سازمان فرهنگی هنری شهرداری با بودجه زیادی که دارد می تواند، گسترش فرهنگ کتابخوانی را در دستور کار خود قرار دهد. اگر بستر نیاز، شک، پرسشگری و فعل خواستن را به وجود آوریم، می توانیم به بخشی از دریای عظیم معنوی که در قرآن، حافظ و مثنوی وجود دارد، دست یابیم. دین ما دینی توام با نشاط است. باید ظرفیت های زیبایی شناسی را از منابع عظیم استخراج کنیم که جامعه با نشاط و پویایی به سمت توسعه حرکت کند.
نظر شما