دکتر محمدباقر خرمشاد، رئیس کارگروه علوم سیاسی شورای تحول و ارتقای علوم انسانی در گفت وگو با خبرنگار گروه اندیشه خبرگزاری شبستان، با اشاره به جایگاه دولت ها در ارتقای سطح علمی جوامع به ویژه در گستره علوم انسانی، اظهار کرد: برای پاسخ به این سوال به صورت عام باید اهمیت علم به طور عام و به صورت خاص علوم انسانی در اداره حکومت ها را بررسی و مرور کنیم.
وی ادامه داد: امروز علمی که تبدیل به فناوری شده است در اداره و موفق حکومت ها نقش ویژه ای را ایفا می کند. کشورها در مسیر رشد و یا پیشرفت و توسعه خود هرچه که بیشتر بتوانند به لحاظ سخت افزاری پیشرفت کنند و موفق شوند نیازهای اولیه را براورده کنند نیازشان به علوم انسانی، به مفهوم علمی که با انسان و درون انسان و با روابط انسان تعریف شده، بیشتر می شود.
رئیس کارگروه علوم سیاسی شورای تحول و ارتقای علوم انسانی تصریح کرد: به جرئت می توان گفت علوم انسانی در جوامع امروز با روند کاهشِ نیازهای سخت افزاری اهمیت بیشتری می یابد و نیاز به علوم انسانی بیش از گذشته خود را نشان می دهد؛ اگر این حرف درست باشد که به نظر می رسد از درصد بسیار بالای اتقان و استحکام برخوردار است، باید به علوم انسانی توجه بیشتری شود.
خرمشاد در ادامه اظهار کرد: جمهوری اسلامی ایران نیز در شرایطی قرار دارد که باید از برنامه ریزی بیشتر و باشتاب تری برای تقویت علوم انسانی و به خدمت گرفتن آن برای اداره هر چه بهتر جامعه بهره مند شود به ویژه اینکه نظام در یک اقدام قابل دفاع شاهد گسترش دانشگاه ها بوده است و امروز بیش از چهار و نیم میلیون دانشجو مشغول تحصیل اند که حداقل 50 درصد آنها در رشته های علوم انسانی تحصیل می کنند.
وی افزود: اکنون مشکل ما این است که علوم انسانی کشور به حد کافی روزآمد، کارآمد، بومی و اسلامی نیست در حالی که این موارد اقتضاء جامعه ایران امروز است. اگر علوم انسانی بخواهد در خدمت حکومت و مفید و مثمر ثمر قرار گیرد باید تلاش کند تا روزآمد، کارآمد، بومی و اسلامی شود، لذا انتظار این است که با توجه به این حجم بالای دانشجویی که اکنون در علوم انسانی وجود دارد هزینه ها به گونه ای سامان داده شود که حداقل با تولیدات برابری کند.
خرمشاد در مورد جایگاه دولت ها در تحقق این مهم اظهار کرد: برای این کار دولت باید برنامه ریزی کند، اگر چنین نشود خسارت هایی که وارد می شود این است که دولت مقدار قابل توجهی هزینه می کند و بعد میلیون ها فارغ التحصیل دانشگاهی را در مقاطع مختلف به جامعه می فرستد و آنها به دلیل داشتن مدرک توقع دارند اما چون روزآمد و کارآمد نبوده و توان بومی ندارند در نتیجه به کار گرفته نمی شوند پس هزینه زیادی برای آنها می شود در حالی که کارآمدی لازم را ندارند!
وی در پایان خاطرنشان کرد: در این میان خلاهایی متعددی نیز در کشور وجود دارد که این افراد نمی توانند این خلاءها را پر کنند و در نتیجه مجموعه ای از خسارت های چندبعدی و چندجانبه به کشور وارد می شود، اگر فارغ التحصیلان علوم انسانی تخصص در حوزه انسان بومی این جغرافیا و تمدن و محیطی که ما در آن زندگی می کنیم را داشته باشند و به طور مشخص تر از معرفت دینی - وحیانی اسلامی در شناخت حوزه های مختلف علوم انسانی بهره گرفته باشند که مکمل حوزه های پوزیتیویستی یا تجربی موجود رایج در جهان هم باشد، در این حالت خیل انبوه نیروهای کیفی را خواهیم داشت که خلاء های موجود را نه تنها پر می کنند که توقعی که وجود دارد را برآورده می کنند و سپس با احساس مفید بودن، تبدیل به موتور محرکه توسعه در کشور می شوند.
نظر شما