به گزارش خبرنگار شبستان: "مسری" عنوان فیلم جدید استیون سودربرگ است، که جمعه هفته گذشته در جشنواره ونیــز برای اولین بار به نمایش گذاشته شد. این فیلم، ماجرای ویروس واگیردار، مهلکی و لاعلاجی می باشد که از یک نفر به نفر دیگر سرایت کرده، و پس از مدتی تمام دنیا را آلوده می کند. از میان بازیگران این فیلم، می توان به مت دیمون(یازده یار اوشن)، جینث پالترو (شکسپیر عاشق)، کیت وینسلت(جاده انقلابی)، لاورنس فیشبرن(اینک آخر زمان) و جود لاو(شرلوک هلمز) اشاره کرد.
آنچه می خوانید، خلاصه ای از مصاحبه رویترز با استیون سودربرگ است:
- "مسری" داستان ویروسی است که بدون داشتن هیچ علاجی، منجر به مرگ آنی مردم می شود. با وجود بیماری های ترسناکی مثل سارس و آنفلوانزاهای مرغی و خوکی، در زندگی واقعی مردم، درک ترس واقعی از این ویروس برای مخاطب ملموس تره. درسته؟
- بله همینطوره، این ویروس نه صحبت میکنه و نه حتی مغز داره اما زنده اس و می خواد زنده هم بمونه و انتشار پیدا کنه. من به این خاطر این سوژه رو برای ساختن یک فیلم مناسب دیدم چون وجود میکروب توی زندگی ما آدم ها عنصر غیرقابل انکاریه.
- با آلوده شدن فرد به این ویروس، مرگ وی به زودی فرا میرسه، فک نمیکنید این فیلم یه فیلم در مورد زامبی ها اما بدون هیچ زامبی ای باشه؟
- مت دیمون خواهان زامبی بود، دائم اینوازم میخواست و نظرش هم این بود که می تونیم با داشتن زامبی پول بیشتری از فیلم نصیب خودمون کنیم. منم بهش گفتم: «با جینث تماس بگیر! بذار ببینیم شاید بتونه نقش زامبیو بازی کنه.»
- این ششمین باریه که از مت توی فیلم هاتون استفاده میکنید. چه چیز خاصی در مورد اون بود که شما برای بازی توی "مسری" انتخابش کردید؟
- مت یکی از معدود افرادیه که میتونه هر دو طیف نقش رو ایفا کنه، میتونه هر مردی باشه همونطوری که میتونه جیسون بورن باشه. نقشش توی "مسری" حتما باید توی یه حد وسط قرار می گرفت. مت واسه این کار خیلی مناسب بود، چون از اون آدمایی نیست که مدام میگن «همه صحنه ها حتما باید در مورد من باشه». اون اصلا آدم مغروری نیست. اون خودش رو مطیع داستان اصلی فیلم میکنه و دیگه واسش جای نگرانی نیست که داستان چه اتفاقاتی رو واسش رقم میزنه.
- شما برای اینکه قسمت های علمی فیلم رو به بهترین شکل خلق کنید، با متخصصای زیادی مشورت کردید. خیلی از مخاطب ها شاید متوجه اشتباهات علمی نشن. چرا این بحث اینقدر واسه شما مهمه؟
- اگه بخوام به عنوان یه تماشاگر فیلم به این سؤال جواب بدم، هرچی فضای فیلم جزئی تر و متقاعد کننده تر باشه منم بیشتر از فیلم خوشم میاد. وقتی شما به سینما میرید مثل این می مونه که دارید سواری می ببینید، و این جزئیات باعث میشه تا زمانی که فیلم تمام میشه و چراغ ها روشن میشن، برای بلند شدن از دسته های صندلی کمک بگیرید.
- بعد از کار کردن با این متخصص ها، شما خودتون به شخصه چه چیزهایی رو در رابطه با حفاظت در برابر ویروس ها یاد گرفتید؟
- مدتیه که بیشتر دست هامو میشویم. طبق صحبت های متخصصانی که من باهاشون کار می کردم، ضد عفونی کردن دست فقط به مدت سه دقیقه طول میکشه. لمس کردن صورت خیلی خطرناکه. بهم می گفتن اگه توی فصل سرماخوردگی از گردن به بالای بدنمون رو لمس نکنیم، شانس خیلی بیشتری واسه مریض نشدن خواهیم داشت.
- شما صحبت هایی در مورد بازنشستگی زده بودید. اما سه فیلم دیگه برای ساختن در پیش رو دارید که میتونه چند سالی طول بکشه. آیا واقعا بعد از اون می خواید فیلمسازی رو کنار بگذارید؟
- اسمش رو هرچی که میخواید بذارید: وقفه، مرخصی یا هر چیز دیگه. فقط میخوام واسه یه مدت ناپدید باشم.
- آیا دائمی خواهد بود؟
- نمیدونم. شاید. بستگی داره
- چرا می خواید ناپدید بشید؟
- بحث خواستنم نیست، نیاز دارم که ناپدید بشم. برای مدت نسبتا زیادی میشه که دارم تخته گاز میرم. من بعد از "خارج از دید" توقفی نداشتم و کارهای زیادی رو هم انجام می دادم.
- قصد دارید توی این مرخصی چه کارهایی کنید؟
- نمیدونم. شاید با مردم مصاحبه کنم. چند باری این کار رو انجام دادم و خیلی واسم لذت بخش بود. یک کتاب مصاحبه با یک فیلمساز تهیه کردم. خیلی دوران عالی بود که باهاش همراه بشم و ازش سؤال هایی مثل "این یکی چطوری انجام شد؟" یا "اون چطوری به نتیجه رسید؟" رو بپرسم. من عاشق فرآیند پیشرفت هستم. من خودم حاصل یک فرآیند هستم. بیشتر دوست دارم در مورد چگونگی رخ دادن یک چیز صحبت کنم تا در مورد مفهوم و معنیش.
پایان پیام/
نظر شما