به گزارش خبرنگار فرهنگی خبرگزاری شبستان، نشست خبری نمایشگاه «پرویز تناولی و شیرهای ایران» ظهر امروز دوشنبه 29 خرداد با حضور پرویز تناولی، علی محمد زارع؛ سرپرست موزه هنرهای معاصر، دکتر محمدرضا کارگر، مدیرکل امور موزه ها ی سازمان میراث فرهنگی، جبرئیل نوکنده ، رئیس موزه ملی ایران و بهزاد حاتم؛ مدیر هنری نمایشگاه در موزه هنرهای معاصر برگزار شد.
پرویز تناولی، مجسمه‌ساز، نقاش، پژوهش‌گر و مجموعه‌دار در این نشست گفت: این نمایشگاه در حقیقت یکی از رویاهای 50 ساله گذشته من است؛ از وقتی که به اهمیت شیر در فرهنگ ایران نگاه کردم؛ یکی از اولین کارهایم درباره شیر و حضرت علی (ع) بود و بعد به منابع دیگر برخورد کردم و دیدم چه ریشه عمیقی در فرهنگ ما دارد؛ هیچ گاه از تحقیق کردن درباره شیر غافل نشدم و در هر موزه و مکانی که رفتم تحقیق کردم؛ اما هیچ گاه این رویا جنبه عملی به خود نگرفته بود که از 2 سال پیش این را به اجرا بگذارم؛ از 5 هزار سال پیش نقش شیر در آیین های باستانی ما تا به امروز وجود دارد. شمایل های حضرت علی را با شیر و ذوالفقار در پرده ها و حسینیه ها می دیدم این حیف بود که از منظر جوانان مانا دیده بماند.
وی خاطر نشان کرد: من هر برداشتی که در هنر داشتم منابع الهامی ام از کشورم بود؛ این قدر منابع زیاد و غنی هست که نمی شود از آن غافل بود.؛ ما 2 نماد باستانی داریم که جاودانه مانده است یکی شیر یکی سرو سهی، این 2 نماد جاودانه است که باقی مانده اند؛ در هیچ فرهنگ دیگری نمادهایشان مستمر و مداوم نبوده که تا امروز جاودانه باشد.
وی تصریح کرد: این نمایشگاه در نوع خود منحصر به فرد است و در هیچ کجای دنیا اتفاق نیفتاده است که هنرمندی از 5 هزار سال پیش شیر را بررسی کند.
پرویز تناولی در پاسخ به سئوالی دباره اولین شیری که ساخته و در این نمایشگاه به نمایش درمی آید، گفت: آثار من در این نمایشگاه 150 قطعه است؛ قدیمی ترین یک نقاشی شیر در سال 1340 است و بعد یک سرامیک شیر است؛ از سال 1341 شیرهای زیادی ساختم که در اختیار من نیست؛ تمام آثار موزه ملی را مرور کردم و لیستی را تهیه کردم و در اختیار دکتر کریستین، ایران شناس بریتانیایی قرار دادم؛ وی درباره تاریخ شیر تا پیش از اسلام بسیاری حرف زدند، بعد خانم دکتر بابایی دوران اسلامی را برسی کردند.
این هنرمند خاطر نشان کرد: دلیل علاقه ام به کودکی برمی گردد، من در بچگی و کودکی در تعزیه ها و شبیه خوانی ها می دیدم مردی در لباس شیر است و به سر خود می زند ولی دلیلش را نمی دانستم، می دیدم ایرانی ها چقدر شیر را دوست دارند؛ در تکیه ها وجود داشت؛پرچم تکیه ها شیر بود و مردم به آن توجه می کردند؛ تصاویر شیر را در منازل مردم می دیدم؛شیرهای من در گذر زمان خیلی تحول پیدا کردند شیرهای من روز به روز بزرگتر شدند از کوچک به بزرگ رسیدند روز به روز به اهمیت شیر برای من بیشتر شد؛ بزرگترین شیری که ساختم 3 متر در 2 متر است.
پرویز تناولی درباره نمایش جانمایی شیرهایش در فضای شهری گفت: من اشتیاقی به نمایش شیر در فضای شهری ندارم؛ مجسمه های شهری ما نمی دانم برگرفته از کجا هستند؛ مبحثی است که نمی خواهم وارد شوم، اگر جا و مکان درستی باشد چرا که نه .
وی افزود: در این نمایشگاه نزدیک 40 اثر از مجموعه داران داخلی و چندین اثر از مجموعه داران خارجی هم آورده ام؛ ما 110 قطعه از موزه ملی درخواست کردیم که 27 قطعه مربوط به جیرفت 3 هزار ساله است.
پرویز تناولی درباره برپایی این نمایشگاه در خارج از کشور گفت: ما این نمایشگاه را در دنیا و در موزه های بزرگ می خواهیم بچرخانیم و در سمینارهایی که داریم از آنها استفاده می کنیم حق مطلب درباره شیر ادا نشده است خیلی جا دارد که در این باره کار شود.
وی افزود: 36 قطعه از مجموعه قالیچه های شیری از مجموعه خودم که در دنیا هم به نمایش درآمده است را نیز به نمایشگاه آورده ام.
تناولی درباره جانمایی مجسمه ها در فضای شهری گفت: رسم کار گذاشتن مجسمه در دنیا خیلی اهمیت دارد؛ مجسمه در آنجا فرهنگ آن مملکت را نشان می دهد. مجسمه هایی که در معابر عمومی و پارک ها می بیند به عمق فرهنگ آنهایی می برند حال به پارک های ما بروید یک سری آثار سطحی می بیند که نشانی از فرهنگ ما ندارد؛ باید در معابر عمومی و پارک ها به فکر آبرو و منابع ملی بود؛ اگر قرار باشد یک اعتباری به مجسمه های عمومی در پارک ها داده شود باید یک دقتی باشد؛ یک اثر از یک هنرمند معتبر داشته باشیم نه اینکه 50 کار بی ربط در جاهای مختلف کار بگذاریم.
پرویز تناولی همچنین گفت: پژوهشگری حرفه اصلی من نیست، کار من هنر است.
نظر شما