حجت الاسلام موسوی هشترودی، استاد اخلاق در گفت و گو با خبرنگار گروه اندیشه خبرگزاری شبستان، با اشاره به سبک و سیاق تربیت فرزندان در شاکله دین مبین اسلام در مقایسه با روش های وارداتی اصول تربیت کودک، گفت: ما اصول کلی تربیت فرزندان را از ائمه هدی (ع) داریم چنانچه در مورد تربیت فرزند سه مرحله در آموزه های ائمه اطهار(ع) بیان شده است. از دیدگاه دینی، کودک در هفت سال اول زندگی سید و سرور و به تعبیر پیامبر(ص) این مرحله تربیتی «سیادت کودک» است. هفت سال دوم، سن تعلیم پذیری، اطاعت و فرمانبرداری است و هفت سال سوم، دوره وزارت، نظرخواهی و مشورت.
وی ادامه داد: با توجه به اینکه امروز اختلاطی بین آموزه ها و تجربیات روانشناسان و روانکاوان غربی و غیراسلامی با آموزه های اسلامی ایجاد شده است و این آموزه ها با یکدیگر ممزوج شده اند به نوعی جامعه با رویکرد تربیتی دیگری مواجه شده است.
موسوی هشترودی تصریح کرد: آنچه که از روانشناسان و دانشمندان علوم انسانی به ما ر سیده بیش از هشتاد درصد از تفکرات دانشمندان علوم انسانی در غرب است. آنها اندیشه های خودشان را آورده و به دانش تبدیل و این دانش را به دانشجویان تدریس کرده اند و امروز دانشجویان علوم تربیتی و روانشناسی ناخودآگاه درگیر آموزه هایی هستند که ریشه دینی ندارد و این پارادوکس ایجاد کرده است.
وی در مورد روش های تربیتی مبتنی بر محور پرسش گری و جست وجوی کودکان گفت: این رویکرد قابل توجهی است اما با مشکلات اساسی مواجه می شود. قبل از هر چیز سوال من این است؛ آنچه اکنون بیان می شود جنبه اسلام و انسانی دارد یا فقط در هر حد ترجمه است. این مساله که کودکان را باید پرسش گر تربیت کرد، در برخی مواقع ممکن است خطرساز شود. شاید ذیل همین رویکرد ذهن کودک به سمت جایی برود که اصلا نباید بداند و این پرسشگری فقط سبب تغییر جهان بینی او شود.
عضو مجمع عمومی جامعه مدرسین حوزه علمیه قم تاکید کرد: بسیاری از مدرسان تربیت اسلامی می گویند، وقتی کودک در مورد مسایل مربوط به تولد سوال می کند، با فرافکنی ذهن او را از سوال دور کنید نه اینکه پاسخ صریح را به او ارایه دهید، اکنون در مهدکودک های کشورهای غربی رفتارهای زناشویی آموزش داده می شود و یکی از علل این مطالب این مساله بیان می شود که باید پاسخ پرسش ها و کنجکاوی های کودک را داد تا در آینده بتواند جست و جو گر باشد و به اغنای فکری برسد!
موسوی هشترودی با بیان اینکه چنین رویکردی خلاف تربیت اسلامی است، افزود: حتی در روایت داریم که مادران و زنان خانه، نباید لباس زیر خود را در معرض دید فرزندان قرار دهند، این درست است که فرزند به مادر محرم است ولی وقتی کودک به سن تمیز برسد باید رویکرد دیگری را اتخاذ کرد.
وی با اشاره به اینکه تربیت فاطمی مبتنی بر اکرام و احترام فرزند است، اظهار کرد: طی این سبک تربیتی فرزند در هر رده سنی، از سوی والدین آموزش و تربیت متفاوتی را دریافت می کند، تربیتی که مبتنی بر آموزه های دینی باشد.
وی در ادامه ابراز کرد: زمانی که امام حسن(ع) سه ساله بود به مسجد پیامبر(ص) می رفت و به خطبه های حضرت رسول(ص) گوش می داد و چون دارای استعداد ذاتی بود، وقتی به منزل باز می گشت به مادرش می گفت: «می خواهی آنچه که پیامبر(ص) گفت را برای تو بگویم؟» و حضرت زهرا(ص) اجازه می دادند و این خود یک آموزش است یعنی فرزندان خود را سرکوب نکنید و اجازه دهید، سخن بگویند و سپس بر اساس سخنی که می گویند با آنها رفتار مناسب را در پیش بگیرید.
این کارشناس دینی بیان کرد: در روایت داریم که حضرت امیر(ع) روایت را برای حضرت زهرا(س) بیان می کردند و حضرت(س) پاسخ می گفتند: می دانم و حضرت امیر(ع) سوال کردند از کجا می دانید؟ که ایشان در پاسخ گفتند که چگونه امام حسین(ع)، احادیث پیامبر(ص) را برای ایشان بیان می کند، یک روز که امام حسن(ع) به منزل آمد و خواست سخنان پیامبر(ص) را برای مادر تعریف کند، زبان اش بند آمد و خطاب به مادرش گفت: احساس می کنم روح بزرگی در خانه مرا نظاره می کند. آنگاه حضرت امیر(ع) که تا آن زمان پشت پرده مخفی شده بودند بیرون آمدند و فرزندشان را در آغوش گرفته و ایشان را تشویق کردند.
موسوی هشترودی ابراز کرد: سوال کردن و سخن گفتن فرزندان، به شیوه تربیتی ما بستگی دارد نه اینکه والدین به کودک اجازه طرح هر مساله ای را در محیط خانواده بدهند و بگویند این برای آینده است و بپرس ایرادی ندارد!
وی با اشاره به امکان الگوگیری از سبک زندگی فاطمی در تربیت فرزند در روزگار کنونی گفت: لازمه این مساله آن است که شخصیت حضرت زهرا(س) را در مواجهه با مسایل مختلف زندگی بررسی کنیم. تا وقتی که نگاه ایشان به زندگی را نشناسیم، نمی توانیم الگوگیری کنیم و صرفا می توانیم یک راوی برای زندگی حضرت زهرا(س) باشیم. سنخ معرفتی و شناخت نسبت به حضرت(س) اهمیت فراوانی دارد.
استاد حوزه علمیه ادامه داد: آنچه که در مورد زندگانی حضرت زهرا(س) اهمیت دارد آن است که ایشان در طول لحظه لحظه زندگی خود نسبت به اعمال شان، خدا را ناظر و حاضر می دانستند و این رفتارشان از نظر ابعاد عبودیتی جایگاهی خاص در محضر پروردگار داشت.
موسوی هشترودی اظهار کرد: انسان همان گونه عمل می کند که می اندیشد، یعنی بر اساس اندیشه ها، تفکرات و باورهایی که دارد عمل می کند؛ پس اعتقادات و ایمان انسان اساس رفتار اوست.
وی در پایان خاطرنشان کرد: در باور ما نمی گنجد که حضرت زهرا(س)در شب عروسی شان، لباس عروسی خود را به یک سائل بخشیدند، اگرچه این رفتار و تفکر پشت آن برای ما مورد تحسین است اما برای مان قابل اجرا نیست. چون در نگاه ظاهری و دنیایی مان می گوییم عروسی یک شب است! اما عبودیت در سبک زندگی فاطمی حتی در این شب هم تعطیل نمی شود.
نظر شما