وحید لک، داور بخش خیابانی دوازدهمین جشنواره ی تئاتر فجر در ارزیابی آثار دوره ی اخیر، به خبرنگار تئاتر شبستان گفت: عجله در برنامه ریزی و تولید مثل بیشتر جشنواره ها، آفتِ اجراهای جشنواره ی بسیج بود. برخی از آثار ارائه شده در این دوره، طرح و ایده های ناب و بی نظیر داشتند اما مشخص بود که گروه تولید برای کارگردانی و اجرا وقت کافی نگذاشته بود.
وی با بیان اینکه حدود ۹۰ درصد آثار با مشکل شتاب زدگی مواجه بودند، ادامه داد: وجه مثبت قضیه این است که در تولید طرح و ایده ی نمایش های میدانی به جایی رسیده ایم که میتوانیم خلاقانه ایده پردازی کنیم و به طرح موضوعات اجتماعی خود بپردازیم. باید در نظر داشت که یکی از عناصر مهم تئاتر خیابانی جذب و حفظ مخاطب است و مردم باید از زمانی که برای تماشای نمایش صرف می کنند دستاورد داشته باشند. اگر گروه های اجرایی و نمایشی ایده ی کارآمدی برای جذل مخاطب نداشته باشند، اثر بی نتیجه و بی حاصل می شود.
مشاور سابق اجرایی مرکز هنرهای نمایشی، اضافه کرد: گروه های نمایشی بخش محیطی باید یک هسته ی مرکزی داشته باشند و منتظر فراخوانِ جشنواره ها نمانند. وقتی گروه نمایشی بتواند یک هسته ی مرکزی پژوهشی داشته باشد، می تواند اتفاقات اجتماعی را بهتر رصد کند و با صرف وقت کافی به ارائه ی آثار بپردازد. اگر این شیوه مورد توجه قرار بگیرد گروه های نمایشی همواره ایده های کار شده و آماده ی اجرا دارند که می توانند آن ها را با توجه به موضوعات جشنواره های مختلف ارائه کنند.
وی که سابقه ی معاونت هنری تماشاخانه ایرانشهر را دارد، یادآور شد: یکی از راه های ارتقای سطح جشنواره ها، لزوم تبادل نظر بین گروه ها و برگزاری نشست های مختلفی با گروه های موفق نمایشی است. همچنین باید دلایل توفیق یک نمایش را بررسی کرد و در شناخت نیاز مخاطبان دقت داشت. در مورد تأثیر نمایش ها بر مخاطب، باید نظر سنجی شود و نتایج آن را علاوه بر برگزار کنندگان جشنواره ها باید گروه های موفق اجرایی هم رصد کنند.
لک افزود: گروه های اجرایی تئاتر می بایست مسائل دقیق کارشناسی خودشان را به مسئولان برگزاری جشنواره اعلام کنند. یکی از معیار های گروه های موفق این است که برای اجرای خود جغرافیا و مخاطب خاصی را در نظر بگیرد. هر ایده و طرحی در هر جا و مکانی ارزش واقعی ندارد و باید متناسب با موقعیت جغرافیایی اجرا شود.
وی بادآور شد: فلسفه ی وجودی هنر نمایش این است که پیام رسان باشد و به رشد تفکرات کل جامعه کمک کند. ما در کشور نیاز داریم که چنین اتفاقاتی گسترش بیشتری پیدا کند و همه ی مردم مخاطب آن باشند. به همین دلیل من با متمرکز شدن جشنواره ها در یک شهر مخالفم، چرا که باید امکانات و تسهیلات و تمام ظرفیت هایی که برای به وجود آمدن یک رخداد هنری فراهم می شود، در تمام کشور گسترش پیدا کند و محدود به شهر یا شهرهای خاص نباشد.
نظر شما