خبرگزاری شبستان - سرویس قرآن و معارف: "توجه کنید که فضا و ساحت زندگی حضرت یک ساحت کاملا نورانی است و از کودکی در اطاعت خداوند است. بعد از ازدواج حضرت علی علیه السلام و حضر فاطمه (س) وقتی پیامبر از حضرت امیر می پرسند که فاطمه (س) چگونه است حضرت در پاسخ می فرمایند: "نعم العون علی طاعه الله." شما به این عبارت توجه کنید. بسیار دقیق و زیباست. حضرت امیر در توصیف حضرت فاطمه می فرمایند بهترین یاور برای اطاعت خداوند متعال. خب این جای کمی برای الگوگیری است؟ زنان ما این جا قاعدتا از خود می پرسند که آیا ما هم چنین هستیم؟ بهترین یاور هستیم؟ آن هم بهترین یاور نه برای هر کاری، برای اطاعت خداوند. این اتفاقات درست است که 14 قرن قبل در جامعه ای و فضای بسیط و ساده ای روی داده و اتفاق افتاده است اما جا برای الگوبرداری باز است."
بخش اول گفتگوی ما با سرکار خانم طیبی کارشناس مذهبی درباره شبهه هایی که گاه درباره بحث الگوگیری از شخصیت حضرت فاطمه زهرا (س) طرح می شود می خوانید.
به عنوان اولین پرسش می خواستم شبهه ای را که گاه در افواه و در محافل شنیده می شود خدمت تان طرح کنم. گاهی گفته می شود مثلا چه نکته تازه ای درباره زندگی حضرت فاطمه سلام الله علیها وجود دارد. آنچه بوده تا به حال بیان شده و سخنران ها به آن پرداخته اند. این حرف ها علاوه بر این که طرح یک شبهه است از سوی دیگر آن نقش الگویی را که قرار است حضرت فاطمه (س) برای زن جامعه امروز ما داشته باشد به نوعی در تقابل و ضدیت با آن نقش قرار می گیرد. دیدگاه تان در این باره چیست؟
اجازه بدهید پیش از آن که مستقیم وارد این پرسش شویم بنده به یک نکته اشاره کنم و بعد به واسطه همان نکته به پرسش و شبهه ای که طرح کردید برسیم. ببینید در فضیلت و بزرگی حضرت فاطمه زهرا سلام الله علیها همین بس که در روایات معتبری که به دست ما رسیده از حضرت مریم (س) به عنوان سیده نساء عالمها یاد مس شود یعنی حضرت مریم با آن مقام بزرگ و رفیع به عنوان سیده زنان دوران خودش معرفی شده است ولی از حضرت فاطمه سلام الله علیها به عنوان سیده نساء العالمین یاد می شود، یعنی اگر حضرت مریم بانوی عصر و روزگار خود بوده حضرت فاطمه بزرگ بانوی همه اعصار و دوران و همه عالم هاست. خب وقتی که کسی بانوی بانوان باشد و این فوقیت و رتبه الهی و معنوی و انسانی را داشته باشد معلوم است که چنین شخصیت با چنین ویژگی هایی بار الگویی را خواهد داشت.
شما توجه کنید که شارع مقدس که خبیر و حکیم و عقل کل است و در آن هیچ تباین و تضادی راه ندارد و آن عوارضی که به واسطه نفس انسان قضاوت او را درگیر می کند در شارع مقدس و وجود نازنین پیامبر (ص) و اهل بیت علیهم السلام راه ندارد بی جهت به کسی لقب نمی دهد و کسی را بی جهت بزرگ نمی دارد. این طور نیست که مثل ما که به واسطه ضعف در بینش به کسانی القابی می دهیم شارع مقدس هم دچار این عوارض باشد. پرسش من در این جا این است که به این موضوع فکر کنیم چرا به حضرت فاطمه سلام الله علیها از سوی پیامبر (ص) و اهل بیت (ع) لقب سیده نساء العالمین داده می شود. اهل بیت بی جهت این کار را نکرده است بنابراین وقتی کسی بانوی بانوان عالم می شود به تبع آن در جایگاه الگوگیری هم قرار می گیرد.
پرسشی که قابل طرح است این است که چطور می توان از کسی که زمانه زندگی او در یک زمانه و جغرافیای دیگری بوده و اکنون قرن ها فاصله میان ما و این شخصیت فاصله افتاده است و مناسبات زندگی ما امروز اساسا چیز دیگری است الگوگیری کرد؟
پرسش خوبی است و کسانی که می گویند حضرت فاطمه سلام الله علیها چه حرف تازه ای برای زندگی ما دارد یا همان پرسشی که طرح کردید که با این فاصله و بعد زمانی و تغییر اقتضائات چه می شود کرد پاسخ این است که اگرچه رویه و مناسبات زندگی ما تغییر کرده اما آن هسته و زیربنای زندگی همان است که بود. اگر ما مسلمان هستیم و به توحید باور داریم و اصولی را می خواهیم در زندگی خود مراعات کنیم اصول همان است که در زمانه حضرت فاطمه سلام الله علیها هم جاری و ساری بود. وظیفه ما هم امروز این است که در درجه اول آن اصول را بشناسیم و از وجود نازنین و زندگی نورانی حضرت استخراج کنیم و در مرحله بعد این اصول را با زمانه و مناسبات زندگی خودمان انطباق بدهیم.
توجه کنید که فضا و ساحت زندگی حضرت یک ساحت کاملا نورانی است و از کودکی در اطاعت خداوند است. بعد از ازدواج حضرت علی علیه السلام و حضر فاطمه (س) وقتی پیامبر از حضرت امیر می پرسند که فاطمه (س) چگونه است حضرت در پاسخ می فرمایند: "نعم العون علی طاعه الله." شما به این عبارت توجه کنید. بسیار دقیق و زیباست. حضرت امیر در توصیف حضرت فاطمه می فرمایند بهترین یاور برای اطاعت خداوند متعال. خب این جای کمی برای الگوگیری است؟ زنان ما این جا قاعدتا از خود می پرسند که آیا ما هم چنین هستیم؟ بهترین یاور هستیم؟ آن هم بهترین یاور نه برای هر کاری، برای اطاعت خداوند. این اتفاقات درست است که 14 قرن قبل در جامعه ای و فضای بسیط و ساده ای روی داده و اتفاق افتاده است اما جا برای الگوبرداری باز است. بنده مثال می زنم. حضرت در تربیت فرزندان از هنر شعر به عنوان یک ابزار تربیتی مهم بهره می گیرد یعنی وقتی می خواهند نکات تربیتی را به فرزندان خردسال خود گوشزد کنند از زبان شعر بهره می برند و برای این که اعتماد به نفس را در فرزندان خود بالا ببرند از عنصری به نام بازی بهره می گیرند یعنی همان چیزی که امروز روانشناسی کودک بر آن تأکید می کند اما حضرت آن موقع در زندگی خود به خوبی این عناصر را می شناخته اند و بهره می بردند اما ما متأسفانه گاهی چشم خود را به روی این عناصر مهم می بندیم.
نظر شما