مهدی آشنا دبیر بخش عکس و پوستر بیست و سومین جشنواره تئاتر کودک و نوجوان، درباره ی اینکه عکاسی تئاتر کودک چگونه می تواند به تعریف مستقل برسد به خبرنگار تئاتر شبستان، گفت: در حال حاضر کسی صرفاً در تئاتر کودک و نوجوان عکاسی نمی کند و این به دلیل نیاز ارائه است. یعنی عکاسان اول باید نیاز ارائه ی خود را ببینند و بعد مخاطب عکاسی تئاتر کودک شوند. اگر عکاس بداند، عکاسی از آثار تئاتر کودک همانند دیگر تئاترها برای او خروجی دارد، حتما در این حوزه وقت می گذارد.
وی با بیان اینکه عکاسی تئاتر کودک یک علامت سئوال بزرگ است، توضیح داد: برای عکاس، فضای ارائه ی اثر بسیار مهم است و می تواند مشوق او برای پیگیری مجدانه باشد. جدی دیده شدن بخش عکس در فستیوال های مثل تئاتر کودک و نوجوان همدان و یا جشنواره تهران مبارک، از جمله مواردی است که می تواند این سئوال را برای علاقه مندان حل کرده وفضای برای تولید محتوای مناسب ایجاد کند.
آشنا ادامه داد: عکاسی تئاتر کودک و عکاسی برای کودک دو مبحث جدی است که اولی اتفاق افتاده اما برای دومی کاری انجام نشده است. برای رسیدن به عکاسی برای کودک نیاز به هم اندیشی و گفت و گو داریم تا از کارگردانی، فضای اثر و عکس بتوانیم به چیزی برسیم که کودک با آن ارتباط بگیرد. وقتی کودک با یک نمایش ارتباط نمی گیرد، قطعا عکس آن اجرا هم نمی تواند ارتباط موثر ایجاد کند.
این عکاس با سابقه ی تئاتر اضافه کرد: عکس می تواند کمک شایانی به رشد تئاتر کند. دیدن یک عکس در معرفی تئاتر گاهی بیشتر از یک یادداشت موثر است چرا که عکس در زمان کوتاهی با عامه ی مردم ارتباط برقرار می کند.
وی درباره ی فضای خاصی که تئاتر کودک به عکاس می دهد، گفت: این نمایش ها پر از رنگ، فرم و نور هستند که فضای جذابی برای عکاس ایجاد می کند. طراحی لباس، طراحی صحنه و تحرک در نمایش کودک با تنوع نور و رنگ از جمله مواردی است که می تواند به ثبت عکس های تازه و دیدنی منجر شود.
نظر شما