خبرگزاری شبستان – تبریز:
کلانشهر تبریز این روزها که پا به فصل سرد و بارانی و برفی پاییز گذاشته، چهره یک شهر رویایی به خود گرفته و شباهت های زیادی به شهر ولز پیدا کرده است؛ با بارش باران و گاهی برف و تگرگ، خیابان ها و بویژه زیرگذرهای شهر تبریز، به دریاچه هایی تبدیل می شود که با کمترین امکانات می توان این شهر را به یک شهر توریستی تبدیل کرد، هر چند بارش برف در این روزها نیز شهروندان تبریزی را به مشکل انداخته و معابر عمومی و خیابان های شهر را به یک پارک سرسره بازی همگانی تبدیل کرده است.
در گزارش های گذشته نیز پیشنهادی به شهردار تبریز اعلام کردیم تا با تهیه کشتی و قایق ِ سواری، از این نعمت خدادادی، باران، بهره جسته و در آستانه اتفاق تبریز ۲۰۱۸دریاچه های مصنوعی ایجاد شده در کوی و برزن تبریز را به یک مکان سیاحتی تبدیل کنند!
همگی با شنیدن واژه «باران» و «برف»، یاد رحمت و نعمت می افتیم، اما گویا، برای شهر ما «رحمت» که نه، «زحمت» می شود؛ تنها با گذشت ساعتی از بارش منتظره یا غیرمنتظره باران و برف، شهر پر از آب می شود و به دنبال آن، معضل های دیگری که گریبان این مردم بینوا را می گیرد، تقریبا تمامی زیرگذرهای شهر تبریز تبدیل به یک دریاچه هایی می شوند، با بارش برف نیز بسیاری از معابر یخ می زند، این در صورتی است که شهرداری هنوز کیسه های نمک در گوشه و کنار شهر تعبیه نکرده تا مردم از آن جهت رفع مشکلات یخ زدگی معابر استفاده کنند از شکسته شدن شاخه های درختان کنار خیابان هم که بگذریم.
نکته جالب اینکه، در تمامی بارندگی ها در تمامی فصول سال، این معضل تکراری، مردم را آزار می دهد و همچنان شهرداری تبریز است که به فکر هیچ راه چاره ای نیست و ککش هم نمی گزد!
عدم مدیریت بحران، اصلی ترین معضل کلانشهر تبریز است و باید شهردار و استاندار، به جد به فکر راه حلی فوری برای عدم تکرار این صحنه ها در شهر تبریز باشند؛ به نظر می رسد، اصلاح و بهسازی معابر و کانال‌های آب زیرگذرها درسطح شهر در اولویت پروژه های شهری قرار داشته باشد، اما معلوم نیست چرا تاکنون شهرداری و اعضای شورای کلانشهر تبریز طرح و برنامه معینی برای رفع این مشکل، ارائه نداده اند.
این در حالی است که شهر تبریز به عنوان شهر نمونه گردشگری جهان اسلام در سال ۲۰۱۸انتخاب شده اما گویا، شهردار می خواهد از این دریاچه های مصنوعی در تبریز ۲۰۱۸ رونمایی کرده و با این وضع شهر، از توریست ها پذیرایی کند.
باز باران، با ترانه، با زحمت های فراوان، شهر ما را کرده ویران، زیرگذرهایی پر از آب/ کارمند می ماند از راه، کودکی ۱۰ ساله دیدم، نرم و نازک، چست و چابک، می پرید از سر جوی/ مردمی که مانده در راه، تاکسی هایی بی مسافر، نیست ناظر نیست ناظر، تا ببیند این نوا را...
این ترانه که سروده نگارنده این گزارش می باشد، در این روزهای بارانی و برفی شهر تبریز، جایگزین ترانه ماندگار و خاطره انگیز «باز باران...» شده است.
بیت اله احمدی
نظر شما