عالمی که خود را وقف ارشاد، تربیت و خدمت به مردم کرد

به گزارش خبرنگار مسجد و کانون های مساجد خبرگزاری شبستان، شیخ مرتضی زاهد در سال ۱۲۴۷ هجری شمسی در تهران، در محله حمام گلشن، چشم به جهان گشود، پدرش آخوند ملاآقا بزرگ، مردی روحانی و یكی از واعظان و روضه خوان های توانا و بلند آوازه تهران بود؛ تا آنجا كه به او «مجدالذاكرین» لقب داده بودند.

بنابر آنچه كه در ششمین جلد از کتاب گنجینه دانشمندان آمده است شیخ مرتضی ابتدا درس های مقدماتی را نزد پدرش و بعضی دیگر از فضلای تهران فرا می‌گیرد و آنگاه به صورت رسمی از طلبه‌های مدرسه مروی تهران می‌شود.

او در تحصیل درس های معروف به «سطوح» از استادان مدرسه مروی، به خصوص مرحوم آقا میرزا مسیح طالقانی، بهره برد و سپس از محضر بزرگانی چون آیت الله حاج سیدعبدالكریم لاهیجی و شهید آیت الله شیخ فضل الله نوری استفاده برد.

او با وجود آن که از محضر چنین استادانی بهره برده است اما در زندگی، خود را فقط یك واعظ و روضه خوان ساده می‌دانسته و از هر گونه اظهار فضل و دانشی به شدت پرهیز می‌كرده ‌است؛ حتی منبرها و روضه‌هایش را هم از روی كتاب برای مردم می‌خوانده است، به هر حال از آن چنان استادانی، چنین شاگردی بی‌ادعا و به دور از هوای نفس، دور از انتظار نیست.

شیخ مرتضی زاهد پس از مدتی تحصیل به این نتیجه رسیده بود كه باید همانند پدرش به تعلیم و تربیت مردم و وعظ و روضه خوانی برای مردم كوچه و بازار بپردازد و بیشترین ارتباط و نشست و برخاست را با مردم داشته باشد بر همین اساس او سال ها در یكی از شبستان های مسجد جامع، واقع در بازار تهران، همیشه یكی دو ساعت بعد از اذان ظهر به اقامه جماعت می‌پرداخت تا هر كس نتوانسته است در دیگر نمازهای جماعت حاضرشود، بتواند نمازش را به جماعت بخواند.

وی خودش را برای ارشاد و تعلیم و تربیت و خدمت به مردم وقف كرده بود و كمتر روزی بود كه آقا شیخ مرتضی زاهد جلسه خانگی نداشته باشد، به غیر از این جلسات، خانه‌اش همیشه به روی همه مردم باز بود و غالباً چند نفر از مؤمنین، به ویژه جوانان صالح و جویای جوهره عبودیت و معارف الهی، در محضرش بودند و از صفای باطنی و معنویتش استفاده می‌بردند.

مرحوم آیت الله شیخ مهدی معزی که خودش از علمای اخلاق و عالمان مهذب تهران بود، می گفت: «در زمان رضاخان دو نفر بودند که به حقیقت بیشتر از بقیه ایمان و دین مردم تهران را نگه داشتند، یکی از آن دو نفر آقا شیخ مرتضی زاهد بود.«

پس از فوت او پیکر پاکش را به مسجد جامع تهران بردند و پس از قرائت قرآن، به گونه ای غیر منتظره اسباب حمل جنازه مطهر به عتبات عالیات مهیا شد و در حرم ساقی کربلا به خاک سپرده شد.

مرحوم آقا شیخ مرتضی زاهد جلساتی بسیار ساده داشت، او در بالای منبر بیشتر از هر چیز، آیات الهی و اخبار و احادیث پیامبر اکرم (ص) و اهل بیت عصمت و طهارت (ع) را برای مردم می خواند، این آیات و اخبار و احادیث را هم نه از حافظه، بلکه از روی کتاب می خواند.