به گزارش خبرگزاری شبستان؛ "اسپوتنیک" در مقاله ای به قلم "عامر راشد" نوشت: افزایش شدت جنجال و اتهامات متقابل میان نامزدهای ریاست جمهوری دو حزب دموکرات و جمهوری خواه، «هیلاری کلینتون» و «دونالد ترامپ»، با کاربرد تعابیر تند و گاهی اوقات توهین آمیز و همچنین عدم احتیاط در ورود به مسائل شخصی با روشی رسواکننده، رنگی غیر عادی به انتخابات بخشیده است.
«ترامپ» در ماه ژوئن گذشته با اتهام رقیب خود «هیلاری کلینتون» به همدستی در خیانت های همسرش، «بیل کلینتون» طوفان به پا کرد. او گفت: «هیلاری همسر بدترین مرد سیاسی تاریخ است. او همسر مردی است که به بسیاری از زنان تجاوز کرده است». ترامپ تصریح کرد: «ورود این دو زوج به عرصه مبارزه انتخاباتی با هم، خود یک بازی است». «ترامپ» در یک نشست انتخاباتی کنایه های عامه پسندی را علیه «اوباما» و «هیلاری کلینتون» استفاده کرد. «کلینتون» نیز با اتهام «ترامپ» به آزار جنسی به او پاسخ داد و گفت: «مهم این است که به افرادی که خشونت جنسی دارند، اجازه انجام چنین کاری داده نشود و نباید گذاشت تا در انتخابات پیروز شوند، چرا که در این صورت ما آمریکائی نخواهیم بود». هر دو نامزد، تیر اتهاماتی چون «دروغ»، «بی کفایتی»، «نژاد پرستی» و «رسوایی های اخلاقی» را به سوی یکدیگر روانه کردند.
اما داستان به این نقطه ختم نمی شود، انحطاط گفتمان انتخاباتی در مبارزات انتخاباتی نشان دهنده سقوط نظام سیاسی آمریکا» و فقر نخبگان سیاسی و حزبی آن برای تمرکز بر مشکلات اقتصادی و سیاسی و اجتماعی «آمریکا» به جای سرگرمی با جنگ های رکیک و مفتضحانه است.
با توجه به ضرب المثل «از کوزه همان برون تراود که در اوست» جای تعجب نیست که سطح مبارزات انتخاباتی تا این حد سقوط کند، بلکه طبیعتا چنین روندی نتیجه فساد زندگی سیاسی و ضعف سیستم انتخاباتی به دلیل معایب بسیار آن و نفوذ گروه های عمده فشار به نمایندگی از انحصارات و باندهای مالی و تخصیص فرهنگ سیاسی عموم رأی دهندگان است. سال های طولانی است، قناعت به امکان ایجاد تغییر واقعی از طریق صندوق انتخابات ریاست جمهوری و یا قانونگذاری از بین رفته است، دولت های آمریکائی با صرف نظر از هویت آنها، دموکرات و یا جمهوری خواه، فقط در خدمت گروه های فشار بزرگ در درون »آمریکا» بوده اند.
وجود چنین فشارهایی در میان مبارزات انتخاباتی هر از گاهی سیاست های خارجی «آمریکا» را نیز تحت تأثیر قرار می دهد اما وجود چنین مصائبی به دنبال تصویب یک قطب نما برای این سیاست ها نیست ،چرا که اراده تغییر وجود ندارد و در سایه نظام سیاسی و انتخاباتی موجود امکان پذیر نیست. «دونالد ترامپ» نامزد حزب جمهوری خواه، «باراک اوباما» را متهم کرد به اینکه : «بنیانگذار گروه افراطی داعش در «عراق» و «سوریه» است. همچنین افزود: «شریک او در این بنیانگذاری، هیلاری حیله گر است».
باید یادآوری کرد پایگاه « گلوبال ريسرچ» در فیلم ویدیوئی نشان داد که «هیلاری کلینتون» نامزد ریاست جمهوری اعتراف کرده است که امریکا گروه «القاعده» را به وجود آورد و آن را در اوج جنگ شوروی- افغانستان تأمین مالی کرد.
این پایگاه خبری گفت: «کسانی که تظاهر به رهبری مبارزه جهانی با تروریسم می کنند، خود، تروریست های واقعی هستند». این سایت به نقل از «هیلاری کلینتون» اعلام کرد: «کسانی که ما اکنون با آنها مبارزه می کنیم، بیست سال پیش خود ما آنها را تأمین مالی کردیم». همچنین افزود: «سیاستمداران آمریکائی آن زمان به این نکته پرداختند که: « بیایید از این مبارزین که آنها را از جاهای بسیاری از جمله عربستان جمع کرده ایم، برای شکست شوروی استفاده کنیم».
اما «ترامپ» نظر خود را در قبال اتهامش به «اوباما» و «هیلاری کلینتون» برای مشارکت در تأسیس «داعش» مشخص نکرد، بلکه از این اتهام به عنوان سلاح انتخاباتی علیه رقیب خود استفاده کرد. افراد آگاه از زوایای پنهان نظام سیاسی آمریکا می دانند که تصمیم توقف استخدام گروههای تروریستی افراطی و یا عکس آن، به دست کسانی است که در پشت صحنه، تصمیم های سیاسی آمریکا را عملا بر اساس منافع انحصاری بزرگ و گروههای فشار اتخاذ می کنند، گروههایی که تأثیر آنها تنها با تغییر نظام سیاسی و انتخاباتی آمریکا از بین می رود که این امر نیز تا کنون غیر قابل دسترس به نظر می رسد، این در حالی است که انتخابات پیش رو، مرحله ای گذرا نخواهد بود.
نظر شما