به گزارش خبرگزاری شبستان ، ماغوط(1934-2007)، شاعر و نویسنده سوری و از پیشگامان و توسعه دهندگان قصیده النثر در شعر عربی است. او از کودکی با رنج و درد ملّت آشنا شد و در دوران نوجوانی، شاهد اشغال فلسطین و اوضاع نابسامان کشورهای منطقه بود. مشاهده ی این اوضاع، نوعی روحیّه تمرّد را در شخصیت او به وجود آورد؛ به گونه ای که در نوع شعری وی نیز تأثیر گذاشت و به قصیده النثر که نوعی تمرّد از قوانین شعر و رعایت وزن و قافیه وعروض بود، روی آورد و از پیشگامان قصیده النثر گردید. او به عنوان یک ناقد اجتماعی به انتقاد از وضع موجود عرب و ضعف و سستی آنها در برابر سلطه جویان و به خصوص اسراییل پرداخته است و آثار خود آنها را به وحدت و یکپارچگی و مقاومت فرا می خواند.
در تمامی آثار او، اعم از شعر، داستان و نمایشنامه، بن مایه هایی از مقاومت آشکارا به چشم می خورد. هدف از این مقاله، بیان و ارائه جلوه های مقاومت در آثار ماغوط است که ابتدا به شرح مختصری از زندگی سیاسی، اجتماعی و ادبی ماغوط می پردازد، سپس مظاهر مقاومت را که از مطالعه ی تمام آثار او استخراج شده، در سه عنوان دعوت به مبارزه و مقاومت، ماغوط و لبنان و ماغوط و فلسطین ارائه می کند و به بیان دیدگاه های او در این مورد می پردازد تا ضمن معرّفی وی، حساسیّت او را به عنوان یک ادیب عرب، نسبت به مسائل جهان عرب نشان می دهد و نقش اشعار و کلمات او را در بیدار سازی ملّت برای حفظ عزت و کرامت خود بیان نماید.
نمونه ای از شعرمحمد الماغوط :
اشک هایم بس که به آسمان نگریسته ام
و گریسته ام
آبی اند.
اشک هایم
بس که خواب سنبله های طلائی دیده ام
وگریسته ام
زردند
انتشارات مروارید اثر حاضر را برای نخستین بار در 90 صفحه چاپ و روانه بازار نشر کرده است.
نظر شما