محمدکاظم مزینانی:رمان بعدی‌ام درباره شاهان قاجار خواهد بود

به گزارش خبرگزاری شبستان به نقل از پایگاه خبری سوره مهر، وی ادامه داد: وقایع این رمان از تولد خودم یعنی از سال 1342 آغاز شده و تا زمان حال ادامه پیدا می‌کند. در این رمان سعی کردم تحولات اجتماعی را همراه با فراز و فرودهای نسلی خودم در قالبی داستانی بازسازی و بیان کنم.

مزینانی درباره تفاوت رمان جدیدش با دورمان قبلی اظهار کرد: در این رمان همة وقایع از دید خودم روایت می‌شود و به همین دلیل مسائل مطرح‌شده در کتاب شخصی‌تر و خاص‌تر از کارهای قبلی است. انقلاب یک درخت است و من در اثر جدید بیشتر به این پرداختم که از این درخت چه میوه‌ای حاصل شده است.

وی سه رمان خود را ادای دین به تاریخ معاصر دانست و افزود: در این سه رمان حسابم را با تاریخ معاصر صاف کرده‌ام. همه حرف‌هایی را که می‌توانستم درباره شاه یا درباره پدرانمان که انقلاب کردند بزنم زده‌ام و در اثر جدید هم به نسل خودم و وقایع پس از انقلاب پرداختم.

نویسنده رمان «آه با شین» در پاسخ به پرسشی درباره نگاه اجتماعی به مسائل تاریخی تأکید کرد: من معتقدم اگر یک نویسنده دیدگاه اجتماعی نداشته باشد و جامعه خود را نشناخته باشد، رمانی می‌نویسد که فقط مرور مسائل سیاسی است.

وی افزود: پرداختن به پدیده‌های اجتماعی بدون نگاه به ژرفای آن‌ها کار آسانی است و از دل آن یک اثر ادبی زاده نخواهد شد. یک اثر ادبی زمانی زاده می‌شود که منِ نویسنده بتوانم لایه‌های زیرین وقایع اجتماعی و پس پشت شخصیت‌ها را ببینم.

مزینانی در بخش دیگری از سخنان خود درباره موضوعاتی که در آینده به آن‌ها خواهد پرداخت، گفت: نویسنده بر اساس نیازهای درونی خودش می‌نویسد و من حدس می‌زنم که با توجه به دغدغه‌هایم باز هم سراغ موضوعات تاریخی خواهم رفت، اما نه لزوماً تاریخ انقلاب اسلامی.

وی ادامه داد: هدف اصلی من از نوشتن واکاوی دلایل گرفتاری امروز کشورمان است. همیشه برای من سؤال بوده که چرا ما ایرانیان دچار تاریخِ دوری شده‌ایم و با همة خون‌هایی که داده‌ایم سر جای اول برمی‌گردیم. به همین دلیل دلم می‌خواهد به قبل از دوران شاه برگردم.

مزینانی به خلأ عرصه داستان‌نویسی در رمان «آه با شین» بیشتر به تاریخ قجری نزدیک شده بودم. دوست دارم در کارهای بعدی هم به همان فضاها بروم و ببینم ناصرالدین شاه و درباریانش دنیا را چگونه می‌دیدند.

وی ادامه داد: تا به حال رمان‌نویسان ما سراغ کشف نگاه شخصی پادشاه ایرانی به مسائل نرفته‌اند و هیچ‌کس دنبال سیر و سلوک در دوره قاجار و مناسبت شاهان با درباریان، همسران و مردم آن‌ها نبوده است.